Nurullah ÖZTÜRK 

              

ALLAH DÄ°LLERDE EZBER, SABIR HERKESÄ°N MALI.

BU ÇETREFÄ°L DÜNYANIN ACEMÄ°SÄ° TEK “BÄ°Z” Ä°Z.

ANLATSALAR BÄ°ZE DE Ä°NSAN NASIL OLMALI.

HABER ALSAK GAÄ°BTEN, NEREDEYMÄ°Åž KABRÄ°MÄ°Z.

Sebahattin Özden* 
 

Ä°nsanlar özgürlüÄŸün devredilemez bir deÄŸer olduÄŸuna inanmakta ÅŸüphesiz çok haklılar ve ben de bu noktada aynı kanaatteyim ancak “hiçbir zaman için devredilemez olarak” kabul edilen özgürlüÄŸün, bazı durumlarda devredilip devredilemeyeceÄŸi hala belirsizliÄŸini korumaya devam ediyor. Mesela henüz reÅŸit olmamış bir çocuÄŸun tüm hakları velisine bırakılmalı mıdır, bırakılmamalı mıdır? Birçok kiÅŸi yapılabilecek baÅŸka hiçbir çözüm olmadığını düÅŸünerek, bu konuda tüm kanaatin veliye bırakılması gerektiÄŸine inanır. Bugün burada bunun doÄŸru olup olmadığını tartışmak istemiyorum. Belirtmek istediÄŸim husus sadece velinin tasarrufuna terkedilmiÅŸ hakları kullanması nedeni ile velinin suçlanıp suçlanamayacağıdır ve ÅŸüphesiz ki suç, velilerin kendilerine izin verilen sınırları aÅŸmasıyla oluÅŸur. Peki ya bahsi geçen sınırların doÄŸru olup olmadığını yeniden sorgulamak gerekmez mi?

   Bu tuhaf bir ÅŸekilde oldu.

   Fransa’da bir fuara katılmak önce bana cazip göründü. Böylece, gerekli uçak ve otel rezervasyonunu onaylamakta mütereddit davranmadım. Fakat gitme zamanı yaklaÅŸtıkça doÄŸru yapıp yapmadığım hakkındaki ÅŸüphelerim arttı. Gönülsüz hazırladığım vize evraklarının yerine ulaÅŸmasında bir gecikme oldu. Bunu pek hararetle takip etmedim. Vize dilekçesini usulüne uygun yazmadığımı söylediklerinde canım iyice sıkıldı. Küçük formalitelere büyük önem atfetmiÅŸlerdi. DoÄŸrunu yazmak için teÅŸebbüste bulunmadım. Düzeltmeleri meÄŸer turizm ÅŸirketi kendisi yapmış. Seyahat tarihinden üç gün önce tüm iÅŸlemlerin tamamlanmış olduÄŸunu öÄŸrendim. Hazırlanmak için fazla vakit yoktu.

    Son iÅŸ gününde bankaya gelen havaleyi çekip dövize dönüÅŸtürmek mümkün olmadı. Yanımdaki cüzi parayla ve kredi kartıyla idare edecektim. Grup olarak gittiÄŸimiz için sıkıştığımda baÅŸkalarından da para istemek mümkün diye düÅŸündüÄŸümden bu önemli bir konu gibi görünmedi bana.

                                                                                                     

   Ä°ran’ın, nükleer enerji yolunda önemli bir adım olan Uranyumu zenginleÅŸtirmeyi baÅŸardığını açıklaması bazı çevrelerde heyacanla karşılandı; sanırım ileride ve istenildiÄŸinde bunun nükleer silaha da dönüÅŸtürülerek Batı karşısında bir denge unsuru olacağı düÅŸünüldüÄŸünden... Böylece, bir elinde silah olan Batı medeniyetiyeti bitecek, yahut en azından durum eÅŸitlenerek yeni medeniyet için umut belirecektir. 

    Ä°ran’ın bu çabası, Dünya’nın Batı medeniyetinin tahakkümünden nasıl kurtulacakları konusunu da yeniden gündeme getirdi. Nükleer bir silaha sahip olmak gerçekten bir denge unsuru olabilir mi?

    Her ne kadar uygarlıklar sadece silaha dayanarak ayakta duramasalar da, her uygarlığın, yerini aldığı uygarlıktan daha üstün silahları olduÄŸu da bir gerçektir. Burada sorulması gereken soru; yeni uygarlık daha üstün silahlar geliÅŸtirebilen bir uygarlık olduÄŸu için mi oradadır? Yoksa daha üstün silahlarından dolayı mı eski uygarlığın yerini devralma baÅŸarısını göstermiÅŸtir? Galiba bu sorunun cevabı ‘her ikisi de’dir. Bir medeniyet sadece kültürel temeller üzerinde duramaz. Kimse onun daha insancıl, daha barışçıl ve hoÅŸgörülü olduÄŸu için orada durmasına müsaade etmez. Bu medeniyet göstergesi sair vasıflarının yanında, ne kadar dirençli ve yaÅŸama arzusu taşıdığını da ispatlayabilmelidir. 

Hele bak şu insanların haline,
Bir bak insanların izmihlaline:

TaÅŸtan aÄŸaçlardan bekliyorlar meded,
UnutmuÅŸlar:  "Kul huvellahu ehad"…

Åžu katı karanlığa  ne demeli:
Ä°nayet beklediÄŸi kiÅŸi ölü.

Cansız eşyaya tapınmak da neden,
Ölülermi dirilere egemen?...

Åžu gerçeÄŸi asla unutmayınız:
TaÅŸ,aÄŸaç,toprak,daÄŸ ve deniz: