Dün Ä°lker Sarıer kardeÅŸim de kendi gazetesinde yazmış bu konuyu, 'mükerrer' gibi olacak ama bundan hiç gocunmam, Ä°lker'in her satırının altına kendi imzamı da atarım.
Yazmaya baÅŸladığımdan bu yana sanki 'SaÄŸlıkla ilgili çok önemli bir geliÅŸme olacak da size haber vermekte geç kalacağım' ÅŸeklindeki bir duyguyla tıbbi konulardaki tüm yayınları daha dikkatli takip eder oldum. Bir nevi gazeteciliÄŸe bulaÅŸmanın zorunlu bir cezası bu... Dünyada o kadar garip ÅŸeyler oluyor ki; daha çok kazanmaktan baÅŸka hiçbir ÅŸey düÅŸünmeyen uluslararası ilaç ÅŸirketleri, dönen dolaplar, söylentiler, gerçekleÅŸenler, gerçekleÅŸmesi beklenenler velhasıl okuduÄŸum yazılarla geliÅŸmeler arasında baÄŸlantılar kurdukça paranoyaklaÅŸtığımı hissediyorum. Öte yandan siyaset, ekonomi, güvenlik gibi çeÅŸitli konularda haftada dört beÅŸ makale yazmak zorunda olan köÅŸe yazarlarını da düÅŸününce halime ÅŸükrediyor onların nasıl olup da depresyona girmediklerini merak ediyorum. Belli ki, zaman içinde geliÅŸtirdikleri (ileride benim de öÄŸreneceÄŸim) bir savunma mekanizmaları var ya da depresyondalar ama çaktırmıyorlar...
Murat Kapkıner anlatmıştı; aÄŸanın biri Ä°ngiltere’ye seyahate çıkacakmış. Yanında çalışan genç çoban da gitmek için heveslenmiÅŸ. “AÄŸam, nolursun beni de götür, hizmetini görür, çamaşırlarını yıkarım, eziyet vermem, sayende bir gün görmüÅŸ olurum” diye yalvarmış. AÄŸa düÅŸünmüÅŸ taşınmış, uzak diyarlara, uzun sürecek bu seyahat esnasında böyle bir hizmetlinin varlığı kendisine de uygun görünmüÅŸ.
Yola düÅŸmüÅŸler. Vardıkları her yerde lüks otellerde konaklamış, lüks lokantalarda yemiÅŸ içmiÅŸler.
Çok heyecanlıydı. Kalbinin gümbürtüsünün diÄŸerleri tarafından duyulması ne kadar kötü olurdu. Allah’tan herkes derin uykudaydı. O ise akÅŸamdan beri uyumamıştı. Heyecan uyutmuyordu. DiÄŸer yandan aÄŸrı ve sızıları da çoktu. Gün çok zorlu geçmiÅŸ, büyük kavga yapmıştı. Ama baÅŸarmıştı iÅŸte. Gerçi kavga kesin bir tarafın galibiyeti ile sonuçlanmamıştı fakat cesurca rakibine karşı koymuÅŸ, bırakıp kaçmamıştı. Bunun üzerine sahip olaya karışmış, ayırmıştı. Ä°ki tarafın birbirine çok fazla zarar vereceÄŸinden endiÅŸelenmiÅŸ olmalıydı.
Damdan düÅŸenin derdini ancak damdan düÅŸenin bildiÄŸi gibi, erken bunamanın da ne kadar ağır ve üzücü sonuçları olan bir hastalık olduÄŸunu ancak ailesinde Alzheimer hastası olan bilir. Hastanın eÅŸi ve çocukları; bir yandan sevdiklerinin ona yakıştıramadıkları düÅŸkün halini görüp kahrolurken diÄŸer yandan hastanın günlük yaÅŸamında ki beslenme, temizlik gibi sorunları ile boÄŸuÅŸmak zorunda kalırlar. Batı insanı biraz bencil olduÄŸundan, saÄŸlık altyapıları da bize göre geliÅŸmiÅŸ olduÄŸundan, hastaların uzun dönem tedavileri sadece bu hastalıkla ilgilenen özel hastanelerde yapılabiliyor. Ülkemizde ise hem hastalıkla ilgilenen özel hastanelerin olmaması hem de hastadan ayrılmak geleneklerimize uymadığından bütün yük hasta yakınlarının üzerine kalıyor. Serbest hekimlik hayatımda, bu ÅŸekilde hastalanan eÅŸine yıllarca bir bebek gibi bakıp, altını deÄŸiÅŸtiren, kaşıkla aÄŸzına yediren, iyi kalpli, eli öpülesi çok kadın gördüm. Yorum yazınız (0 Yorum)
Büyük sözlük bilgini, ÅŸair Ali Åžir Nevai, dilimizin özellikle Farsça etkisinde kaldığını görünce Muhakemet-ül-Lügateyn adlı eserini yazar ve onun eksik bir yönü olmadığını delilleriyle tanımlar.ÇeÅŸitli sebeplerle Türk boyları batıya yönelince dil oku yayından çıkar. Mehmet Kaplan Hocanın o çok ünlü “Dil ve Kültür” makalesi dillerin tıpkı nehirler gibi geçtiÄŸi yerlerden etkilendiÄŸini söyler.(Kulturem Teorisi-El Oksaar)1
Türkçe’nin batıya doÄŸru akışında alınan sözcükler yalnız Farsça ve Arapça olmamıştır. Nasuh Baydar adlı filoloÄŸun TDK yayını Dil-Kültür adlı eserinde belirttiÄŸi gibi Yunanca sözcükler de Türkçe içindeki yerlerini almışlardır.Bu eserde örnek verdiÄŸi uzun bir cümlede yüklem dışında Türkçe kelime yoktur. N. Baydar, dilimizdeki Yunanca kelimelerin çokluÄŸu veya ideolojik sebeplerle okullarımızda Grekçe öÄŸretilmesini önerir.
THERE is nothing al-Qaeda would like more than for Europeans to turn on Muslims in their midst, uniting fundamentalist militants with those who are neither fundamentalist nor militant. In that sense, Osama bin Laden won yet another victory this week with the publication of another hate-filled, anti-Islamic diatribe by an Italian writer who has become noted for such diatribes: Oriana Fallaci. Over the past three years, the 76-year-old Ms Fallaci has carved out a role as the voice of what might be a new European racism—were race, not religion, her primary cause.
Kriter dergisi, 1976 yılında, ezberlenmiÅŸ sloganları ve saplanılmış dogmaları tartışmak ve eleÅŸtirmek için düÅŸünce dünyamızda bir yeni soluktu. Onunla çok ÅŸey zihinlerde gerçek temeline oturmuÅŸ, çok akıl dışı saplantılar teraziye konmuÅŸ ve tartılmıştı.
Dört yıl kadar, beÅŸ dilden tercüme yazılarıyla dünyaya açılan penceremiz kriteri o günden bu güne çok özledik.
Ä°ÅŸte ÅŸimdi bu özlemi birazcık gidermek üzere, bu sefer de internet ortamında, size bazı yeni mesajlarla yeniden ulaÅŸmak ve eski ÅŸarkımızı sizinle, birazcık olsun, yeniden terennüm etmek istiyoruz. Size eskisi kadar derinlikli ve eskisi kadar geniÅŸ bir yelpazeden seslenme imkanı buluncaya dek, ara sıra buluÅŸarak bazı meseleleri sizinle gönülden dertleÅŸeceÄŸiz.
Bakarsınız, eski ekibimizin önemli bir bölümünün teveccühüne mazhar olursak o güzel ortamı yeniden kurabilir, o renkli dünyaya yeniden ulaÅŸabiliriz. Ama ne olursa olsun kriter sesi hiç dinmeyecek ve daima size bazı toplumsal saplantıların ne kadar anlamsız ve akıl dışı bir gidiÅŸ içinde ömürleri heder ettiÄŸini ustalıkla iletecek, belirleyecek.
Bu genç adamdan sıkılmıştım artık. Alışık olunmadık tarzda sabah erken saatte iÅŸ yerine geldiÄŸimde onu da kapıda görmüÅŸtüm. Henüz saat sekizdi ve normal olarak yarım saat sonra açılması gerekti iÅŸyerinin. Fakat o da, ben de bu sabah erken gelmiÅŸtik. Bu kadar erken saatte bile, daha iÅŸ yerinin eÅŸiÄŸinde cep telefonu kulağındaydı. Kışın ve henüz mesai baÅŸlamamışken müÅŸteri aramayacağına göre kiminle konuÅŸuyor olabilirdi?
Damdan düÅŸenin derdini ancak damdan düÅŸenin bildiÄŸi gibi, erken bunamanın da ne kadar ağır ve üzücü sonuçları olan bir hastalık olduÄŸunu ancak ailesinde Alzheimer hastası olan bilir. Hastanın eÅŸi ve çocukları; bir yandan sevdiklerinin ona yakıştıramadıkları düÅŸkün halini görüp kahrolurken diÄŸer yandan hastanın günlük yaÅŸamında ki beslenme, temizlik gibi sorunları ile boÄŸuÅŸmak zorunda kalırlar. Batı insanı biraz bencil olduÄŸundan, saÄŸlık altyapıları da bize göre geliÅŸmiÅŸ olduÄŸundan, hastaların uzun dönem tedavileri sadece bu hastalıkla ilgilenen özel hastanelerde yapılabiliyor. Ülkemizde ise hem hastalıkla ilgilenen özel hastanelerin olmaması hem de hastadan ayrılmak geleneklerimize uymadığından bütün yük hasta yakınlarının üzerine kalıyor. Serbest hekimlik hayatımda, bu ÅŸekilde hastalanan eÅŸine yıllarca bir bebek gibi bakıp, altını deÄŸiÅŸtiren, kaşıkla aÄŸzına yediren, iyi kalpli, eli öpülesi çok kadın gördüm. 
Kriter dergisi, 1976 yılında, ezberlenmiÅŸ sloganları ve saplanılmış dogmaları tartışmak ve eleÅŸtirmek için düÅŸünce dünyamızda bir yeni soluktu. Onunla çok ÅŸey zihinlerde gerçek temeline oturmuÅŸ, çok akıl dışı saplantılar teraziye konmuÅŸ ve tartılmıştı. 
Bu genç adamdan sıkılmıştım artık. Alışık olunmadık tarzda sabah erken saatte iÅŸ yerine geldiÄŸimde onu da kapıda görmüÅŸtüm. Henüz saat sekizdi ve normal olarak yarım saat sonra açılması gerekti iÅŸyerinin. Fakat o da, ben de bu sabah erken gelmiÅŸtik. Bu kadar erken saatte bile, daha iÅŸ yerinin eÅŸiÄŸinde cep telefonu kulağındaydı. Kışın ve henüz mesai baÅŸlamamışken müÅŸteri aramayacağına göre kiminle konuÅŸuyor olabilirdi? 
