A SHI’ITE-SUNNI STRATEGY FOR SURVIVING THE WAR ON TERROR

by James Kurth

The United States now faces a widespread, long-term, and potentially
catastrophic threat from Islamism, and the terrorist bombings since
9/11 indicate that this threat is becoming global in scope. Moreover,
as the earlier U.S. struggle with communism, another hostile global
ideology, suggests, the threat may persist for several generations. And
as the accelerating spread of nuclear technology portends, the stakes
of this threat may involve the nuclear destruction of one or more of
America’s great cities and perhaps even the very functioning of

(www.kimyaokulları.com adlı siteden alınmıştır.)

Bir şiir akşamındayız.
Şair dostları şiirlerini okuyacaklar.
HoÅŸluÄŸun boÅŸluÄŸunu yaÅŸamaya bırakacağım kendimi. Ne yalan söyleyeyim
burada oluÅŸumun en sahici, en kayda deÄŸer gerekçesi bu. Nicedir
göremediÄŸim bu türden vesileler de olmazsa bir araya gelemeyeceÄŸimiz üç
beÅŸ nezih dostla soÄŸuk pınarın çağıltılı serinliÄŸinde buluÅŸup hoÅŸ zamanlar
paylaÅŸmak. Önceleri ÅŸiir denizinin boyumu aÅŸan dalgalarıyla
sürükleniyordum buraya. Åžiir, daha da önemlisi sanat deyince derin mi
derin bir döngü içinde ruhum ürperiyordu. Nasıl ürpermezsin içinin iniÅŸ
çıkışlarında kendi cevherine yekinmekten bunaldığın eÅŸikte kapılar
birdenbire varoluÅŸun, hakikatin sırlarına açılacaktır. Ölçülemezlik, izah
edilemezlik anlamında vahye yakın bir düzlemdesindir. Kendine kopuÅŸun,
kendini kopuşun; kendine akışın, kendini akışın; kendini aşmanın, kendine
aÅŸmanın, kendine boÅŸalmanın rahatlığını yaÅŸayacaksın.  Kendimi aÅŸkın ve
aÅŸkınlığın serin sarmalında kaybediÅŸ rüzgârına hazırlarken, toplantının
sunuculuÄŸu üstüne yıkılan ÅŸair dostun kısacık bir cümlesi zihnimde evrilip
çevrilmeye baÅŸladı bile:

(turkyar@yahoogroups'tan alıntıdır.)

19.yüzyilda Almanya nin Mülhaym Sehrindeki Ren nehrinin bir yakasinda
Almanlar, öbür yakasinda da Fransizlar oturuyordu. Fransizlar, her sene
nehrin Almanlar'daki kismina geçip mahsulün tümünü toplayip
götürüyorlardi.

O siralar, birligini temin edemeyen güçsüz Almanlar ise buna fazla ses
çikaramiyorlardi tabi. Her sene böyle olunca çareyi Osmanli Sultanina
durumu yazip, imdat istemekte bulurlar. Mektupta Söyle denmektedir:
"Fransizlar her sene bize zulmediyor, mahsulümüzü elimizden aliyorlar.
Siz
ki, dünyaya adalet dagitan bir imparatorlugun sultani, Islamiyet'inde
halifesisiniz. Bizi Su zulümden kurtarin. Asker gönderin.

Ürünlerimizi bu sene olsun toplama imkani saglayin." Çöküs faslina
girildigi bir zamana denk gelen yardim istegini inceleyen padisah asker
göndermeyi mümkün ve gerekli görmez; yalnizca asker elbisesi göndermeyi
kâfi bulur ve cevabi bir mektupla beraber içi askeri elbise dolu üç
çuval
yollanir.

SaSkina dönen Almanlar, çuvali alip mektubu okurlar: "Fransizlar korkak
ademlerdir. Onlara yeniçeri göndermemize gerek yoktur.
Yeniçerimizin kiyafetini görmeleri kâfidir." Çuval içindeki Osmanli
askerinin elbiselerini adamlariniza giydirin.
Mahsul zamani, nehrin görülecek yerlerinde dolaStirin. KarSidan
görenFransizlariçin bu kâfidir."

(Nida Dergisi Ekim sayısından alıntıdır.)
Benim o çok çarpıcı bulduÄŸum söz meÄŸer ünlü Alman Tarihçisi Ranke’ye aitmiÅŸ. Hani ÅŸu halkın sadece güçlü olanlara boyun eÄŸdiÄŸini kaba tabirle anlatan ve Sn. Selami Çekmegil’in Tilki Tuzağı adlı eserinde yer verdiÄŸi söz... Ranke Tarih konusuna ‘Tanrı’nın müdahelelerini’ araÅŸtırmak üzere  girmiÅŸ. Her hangi bir eserini okumadığımdan bu girift konuyu ne ÅŸekilde sonuçlandırmış bilemiyorum. Ancak ilgilendiÄŸi ÅŸey, her kesimden insanın dikkatini çekecek nitelikte. Bir entellektüel açısından göz ardı edilebilecek bir mevzu olmadığı kadar, kesin kanaatlere ulaÅŸmanın çok zor olduÄŸu bir alan...