Bir yazında;”Yalvaç halkı tarafından manevi deÄŸer verilen mezarların (Bu mezarlara Yalvaç halkı “yatır” demektedir.) kimlere ait olduÄŸunu tetkik ve tesbit etmek” istediÄŸini, fakat bu konuda hiçbir belgeye rastlayamadığından dert yanıyorsun. Senin bu ukdeni Allah nasip ederse ben yerine getireceÄŸim. Osmanlı arÅŸivleri henüz yeni yeni gün yüzüne çıkıyor. Osmanlı kadı sicilleri yeni yeni okunuyor. Yeter ki biz tarihimize ait belgeleri tahrip etmeyelim. ArÅŸivleri yakmayalım. Kitabeleri kırmayalım ve kırılan kitabeleri binaların temellerinde beton içine gömmeyelim[16]. Türkiye’nin her vilayetinde en az bir üniversite açıldı veya açılıyor. Üniversitelerden yüzlerce Selçuklu ve Osmanlı araÅŸtırmacısı çıkıyor. Halkımız kendi çabalarıyla Osmanlıca öÄŸrenmeye çalışıyor. Ben de bildiklerim benimle mezara gitmesin diye yazmaya çalışıyorum. Büyüklerimden duyduklarımı gelecek kuÅŸaklara aktarmaya çalışıyorum. Tabii bu arada can sıkıcı olaylar da olmuyor deÄŸil… Senin yazdığın gibi 1931 de Belediye Reisi Çınar altında Åžeyh Emir Ahmet’in türbesini yıkarken[17]; iyiler mezardaki kemikleri ve kitabeyi gelecek nesiller tarihini bilsin diye Gemen yolunda bir yere naklediyordu. Fahri Küpcü[18]’nün anlattığına göre benzer olay KaraaÄŸaç’ta da yaÅŸanır: HamidoÄŸulları veya KaramanoÄŸulları Beylerinden Zekeriyya Bey[19] tarafından 1358 de yaptırılan, halkın Zekeriyya PaÅŸa Mescidi dediÄŸi üst kısmındaki, müselles ÅŸeklinde birbirine rabtedilmiÅŸ renkli camlardan yapılmış güneÅŸ vurduÄŸu zaman içeriye rengarenk ışıkların dolduÄŸu pencereleri ve girerken sol taraftaki zarif, çıkılması diÄŸerlerinden daha kolay olan tahta minareli küçük ve ÅŸirin Mescid 1930 lu yıllarda halkevi yapılacağı zaman, Belediye Reisi ve halkın rıza göstermemelerine raÄŸmen o devrin Isparta Valisi Fevzi Daldal’ın inat ve ısrarı yüzünden yıkılmıştır. Aynı zamanda Halk Partisi Ä°l BaÅŸkanı olan Valinin, mescid ve minareyi yıktırmak istemeyen Belediye Reisine ÅŸu unutulmaz sözleri söylediÄŸi bilinmektedir:”Sen kazmayı buraya vurmaz isen ben senin başına vururum.” Kötüler vagonlarla tarihi belgeyi hurda olarak satarken, bülbüller o belgeleri Bulgaristan’da araÅŸtırıp, okuyup, yazıp, milletimizin istifadesine sunuyorlardı. Kötüler yol yapmak[20] bahanesiyle kekik biten, keklik öten Sultan DaÄŸlarını ve 30-40 yıldır bin bir zahmetle yetiÅŸtirilen sedir aÄŸaçlarını tahrip ederken, baÅŸka birileri de para kazanmak arzusu ve de hırsıyla ardıç korularını yok eder. Zaman olur iyilerin gayretiyle daÄŸlara tepelere yüz milyonlarca fidan dikerler, zaman olur Sultan DaÄŸlarının eteklerinde bir bülbül Ali Can’ın aÄŸzından ”Erik dalı gevrek olur basmaya gelmez. Elin kızı nazlı olur küsmeye gelmez. Erik dalı gevrek olur eÄŸmeye gelmez. Elin kızı nazik olur deÄŸmeye gelmez”diye bir türkü tutturur... Hamideli’nin batısından Kiçi-borlu’[21]dan Sökük-Sayan Baba[22] Tekyesi’ne ziyarete gelen Türkmen Kocası Emre’m Yunus’da:”Çıktım erik dalına, Anda yedim üzümü, Bostan ıssı kakıdı, Der ne yersin kozumu.”diyerek görklü nazariyesini oluÅŸturur..

Zaman olur Yalvaç’lı Mesud Fani’den:”Bir zülf-ü siyah, sabahın vakt-i seherinde, Ä°ri güllerle kaplı bahçenin bir yerinde, Gözlerini kırparak bana hemen gel dese. Ve tepeden tırnaÄŸa, siyahlara bürülü, Kaşı gözü sürmeli, bakışları büyülü, Kor dudaklı bir esmer, beni sar dese.”diye enfes bir ÅŸiir olur.