Ä°NGÄ°LÄ°Z(*)
                                   Stefan ZWEÄ°G-Çev. Hafize TOPUZOÄžLU
     Ä°ngiltere’de deniz, devletin temelidir. 

     Hatta mavi veya gök gözlerinde bile denizin soÄŸuk, berrak yansıması görülür. Her Ä°ngiliz bir denizcidir, daha doÄŸrusu, memleketi gibi, bir adadır. Sayısız savaÅŸlarda kudretini sürekli tecrübe eden bu ulusun ruhuna, fırtınalar ve tehlikeler, ÅŸiddetli ihtiraslar aşılamıştır. Åžimdi ülke üzerinde barış bayrağı dalgalanıyor. Fakat fırtınalara  alışan bu ülke halkı, denizleri, günlük tehlikeli muazzam maceraları, sinirlerin gerginliÄŸini özlüyor. Bu amaçla kanlı oyunlar tertip ediyorlar

SEVGÄ°YÄ° YOÄžURAN EL'E(*)
                                                      Ä°nci OKUMUÅž                                                    

                              (Kadınlarımıza)

Sen bütün gözlerde güzelsin

Sızılı yağmurlarla insen de yere

Sevgiyi yoÄŸuran el'sin

Cennetler döÅŸenir bastığın yere

                                             Selahattin ÇEKMEGÄ°L

  Åžehirlerin hayatında her zaman büyük adamlar yetiÅŸmez! ÅžehirleÅŸmenin yanında adam gibi adamlara da ihtiyaç var.

Ä°ÅŸte bu örneklerden biri de, M. Said Çekmegil...

  Vefatından bu güne, onbir yıl geçti. Said amcamla ilgili anılarımdan, birer kesit sunmak istiyorum:

  Beyinleri bir limon gibi sıkan diyalektiÄŸi, mevzuları kökünden kazıması, öÄŸrenilmiÅŸ çaresizlikleri paramparça ediyordu. Ve biz onunla satranç oynarken, açmazlara düÅŸmemeyi öÄŸreniyorduk. Oyunu dengelemek adına, oyun esnasında veziri bilerek verme durumuna getirirdi. Ben de uyarma babında; "bak vezirini ÅŸimdi yerim" derdim. Cevap olarak "Peki ye afiyet olsun ama / Bak bir ÅŸey geldi aklıma" diyerek oyuna devam ederdi. Bu mısralar Orhan Seyfi'nin ÅŸiirindendi.