|
BÄ°R DE BENÄ° DÄ°NLEYÄ°N 
Ahmet BEYAZGÜL Halit Özdüzen’i Kriter’deki yazılarından tanıyorum. Adıyaman’lı hatta ÅŸehirin yerlisi olduÄŸunu duyduÄŸumda Biraz hayret etmiÅŸtim. On üç yıl idareci olarak kaldığım bu ÅŸehrin üzerimde –köy kökenli gariban vatandaÅŸ hariç- üzerimde -özellikle siyasilerinden dolayı olumlu intibaları çok az oldu. (Siyasilerden Ak Partilileri hariç tutuyorum iktidar olduklarında orada yoktum.) Bunu aÅŸağıda anlatacağım. Fakat biz Halit Bey’e dönelim. Halit Beyi’in Esmaülhüsna kitabını okumuÅŸumdur. Gerçekten deÄŸerli bir çalışma. Bazıları kazadan beladan kurtulmak için esmaül- hüsnayı dua olarak görür anlamını bilmeden okur. Halbuki Ä°slam Akaidinin temeli Allah’ın sıfatlarını bilmektir. Bu toplumda yaÅŸayan herkes bir Ä°slam toplumunun inanç deÄŸerlerini bilmesi için Allah’ın sıfatlarını anlatan o güzel isimlerin deÄŸerini bilmesi lazım.
Yine Halit Bey’in Kriter’de çıkan Din Kültür,KapitalistleÅŸen kesimlere yaptığı eleÅŸtiri, Ruhçuları tenkiti her kriter okurunun okumasını salık verdiÄŸim önemli ve ilmi yazılardır.
Ancak bir arkadaşın mail grubu içerisine alarak bana da gönderdiÄŸi Halit Bey’in yazısını ve sürekli takip ettiÄŸim Kriterde de görünce BirAdıyaman hatırasını da ben yazayım dedim.
Yazar Özdüzen, yazısında eski Adıyaman ramazanlarını özlemle anıyor. O aslında eski Adıyaman’ı deÄŸil hayatta insan aÄŸzında en güzel tadı bırakan çocukluk ve gençlik dönemini anıyor. Bu psikolojiyi herkes de görürüz. Gençlik dönemi bir teÅŸkilatta geçirmiÅŸ bazı arkadaÅŸlar ÅŸöyle böyle yapardık diye övünerek anlatmaya baÅŸlarlar. Onlar da aslında teÅŸkilatlarını deÄŸil gençliklerini anlatmaktadırlar.
Yoksa o mensup oldukları teÅŸkilatların saÄŸlam yol tutmadıkları -bugün gelinen noktada- esamilerinin okunmamasından anlaşılmaktadır.
Halit Bey’in çocukluk ramazanları Adıyaman’ın en yoksul ramazanı olsa gerekti.
YoksulluÄŸun ne olduÄŸunu Kayseri’den Adıyaman’a gittiÄŸimde görmüÅŸtüm. Bir yerde geliÅŸmiÅŸ bir zekat anlayışı, fakirliÄŸi nerede ise yok etmiÅŸ koca bir Kayseri diÄŸer tarafta ekmek dahi bulamayan büyük bir kitle tek güvencesi de sosyal dayanışma vakfının aÅŸ evi kapısıydı
Ä°nsan hayatında özellikle düÄŸünlerinde maddi gösteriÅŸe tarifi imkansız ÅŸekilde önem veren insanlarla, ayağına ayakkabı alamayan insanların en yoÄŸun ÅŸekilde iç içe yaÅŸadığı il olarak Adıyaman’ı gördüm.(1988-2000)
12 yıldır Adıyaman’ı basından takip ediyorum. 12 yıl önce tam bir köy kültürü vardı. Aileler bibirlerini tuhaf lakaplarla anıyorlardı.TeÅŸto gil, Hese gil, Krirli gil, Sıçan gil v.s.
Adıyaman’ı dönüÅŸtüren Ä°mam Hatiplerin kurulmasıyla, üniversitelerin açılmasıyla ÅŸuurlanan Ä°slamcı bir gençlik oldu.1970 li yılların Adıyamanın ÅŸehir merkezinde onlarca içki satılan, tüketimi yapılan dükanllar ve lokantalar varmış. Åžimdi Alevi vatandaÅŸlara hitap eden yerler hariç içkili satış yapan dükkan kalmamış. 1973’te seçilen MSP’li belediye baÅŸkanı dahi alkol alırmış. Bazı Alevi köylerine gidip “MSP ÅŸerefine”diye kadeh kaldırırmış! Zaten damadı da uzun yıllar DYP milletvekili idi.
1999 seçimlerine Ä°slami hiçbir mücadele içerisinde olmayan Dengir Fırat Fazilet Partisinden milletvekili seçilince Kahta’da Atatürk barajı kıyısında içkili balık lokantasında bir geceboyu kutlama yapmış. Tabi o yıl moda olan Fazilet partisinin islami temayı iÅŸleyen videolu propoÄŸandistlerinin utancından yüzleri kızarmıştı.
BU ÅŸehirde bazıları gazetecilik yaparlardı. Devlet memuruyuz. Bizim haberimiz olmadan gazetelerinde bayram, kandil kutlamaları yayınlarlardı. Hemen yayından sonra faturayı masamıza korlardı.Milli EÄŸitim müdürümüz Mustafa Çığ “vermem dedi” bu gazete devirsi gün“Adıyaman Milli EÄŸitim’i Çığ altında kaldı.” diye manÅŸet atmıştı. 1996 yılında Mahmut Çırak bu ilde Tellekom baÅŸ müdürü idi. Hergün DYP’li yöneticilere uÄŸrayıp “emiriniz var mı” diye sormadığı için görevden almışlardı.
Alırken de yüzüne karşı “sen ÅŸeriatçısın, Süleymancıların yanına gidiyorsun, Milli Gençlik Vakfına gidiyorsun,Nurcuların yanına gidiyorsun niye DYP’ye gelmiyorsun, emir almıyorsun!” Bunu Mahmut Çırak’a sorabilirsiniz. Görevden alınınca O zamanki ANAP’ın inÅŸaat mühendisi bir ilçe baÅŸkanının yanına gidip arkadaşı göreve iade edin onun burada olması Adıyaman’ın menfaatine olur”diyenlere “bana ne Adıyaman’ın menfaatinden “ diye cevap vermiÅŸti.
Bunu anlatıktan sonra Halit Bey’e dönelim. Halit Bey kalıcı eserler bırakıyor. Åžehrini güzel anlatmış. Adıyamanla ilgili güzel bir ÅŸiiri de var. Bu ÅŸiirle doÄŸduÄŸu ÅŸehre karşı görevini yerine getirmiÅŸ. Bundan sonra yapacaksa tenkit ederek anlatsın. O ÅŸehirde bir geliÅŸme olduysa bu ülkenin vatanseverlernin tüm ÅŸehirler arasında adil bir ÅŸekilde gelir paylaşımından oldu.
Fakat Adıyaman’da etkili konumda olanlarda gördüÄŸüm husus ÅŸu: eÄŸer iÅŸlerine yarıyacak bir gücün varsa selam alırlar, rakip olacaksan akla hayale gelmedik ÅŸeylerle seni tasfiye ederler.
AHMED BEYAZGÜL
|
Ahmet Sarı'dan bir katkı...
Yazar admin açık 2012-05-20 12:00:09
Ahmet Sarı isimli bir izleyicimiz bu yazıya yorum olarak aşağıdaki bilgiyi eklememizi istemiştir; Şöyle:
Adıyaman köy ağırlıklı bir ildir. Şehir merkezinin nüfusunu 200 bini bulması yenidir.Atatürk barajı olmasaydı tütün ekimi kaldırılmasaydı belki şehir nüfusu 50 bini geçmeyecekti. 1970'lere kadar geleneksel bir din anlayışı vardı. Fıkıha uygun anlayış 1980'lerden itibaren gelişmeye başlamıştır. Bazı kalenderi dervişleri gibi hayat süren tasvufçuların alkol aldığını bu şehirde gördüm. Hatta Besni'de bir markette birisi "baba bana bir şarap al " diye yalvaran hırpani kılıklı birine temiz giyimli bey, şarapçının isteğini ikiletmeden yerine getirdi. Sonra bu kişinin bir şeyh olduğunu etrafındakiler bana söylediler şeyhin kendisi içmezmiş ama alkoliklerin de yalvarmalarını red etmek şöyle dursun ikiletmeyip bir hoş görü (!) içerisinde yerine getirirmiş!
Adıyaman şehir merkezinin kültür hinterlandı sadece bir iki mahalleden ibaretti. Diğer mahalleler yeni kurulmuştu. Genelde köyden gelenler yaşıyordu. Besnililer ve Gölbaşılıların Adıyaman'a benzer tarafları yoktu. Besnililer zaten kendilerini Adıyamanlı saymıyordu. Kahtalıların ise başka çareleri kalmadığı için Adıyaman'a bağlanmışlardı. Şehir yerlilerine Aboş derlerdi.
Adıyaman'a ilk İslami şuurlanma şu anda da hayatta olan Dursun Kutlu gibi Risalei Nur öğrencilerinin çalışmaları ile girmişti. Yine bu ekipten rahmetli Mahmud Allahveriyi de unutmamak lazım. Süleyman Efendinin öğrencilerinin çalışması, Yeniden Milli Mücadele hareketinin gayretleri,Ülkücüler, akıncılar, üniveriste eğitimi için dışarı illere giden yurtlarda cemaat içlerinde kalıp şuurlanan gençlerin çalışması Müslümanca şuurlanmaya neden olmuştu. Ancak şehiri asıl dönüştüren İmam Hastip Liselerinin kitleselleşmesiydi. 1980'lerde İmam Hatipte binlerce öğrenci okuyordu. Buradaki fıkıh, Akait eğitimi babadan dededen gelen geleneksel din anlayışını sarsmıştı. Şehirin İslami açıdan şuurlanması bu ili maddi açıdan da geliştirdi. 1994'e kadar CHP'lilerin elinde olan belediye bir iki cadde dışında asfaltı sokak ve mahhalleri insan yaşamına sokamamıştı. Bu RP'li belediyenin eli ile şehir yaşamına girdi.
Özellikle siyasileri bilgiden ve kültürden yoksunlardı. Milletvekili olan bir siyasi kendilerine rakip çıkmasın diye ilk okul mezunu olmayanları partilerinin yönetimine alırlar onlarda idarecilere emir verirlerdi.Bu durumun canlı muhatabı oldum. Okuma yazması olmayan ANAP'lı yönetici mevzuata aykırı öyle bir istekte bulundu ki red ettim. Vekilleri arayıp telefonda bağırıp çağırıp sonrada pat diye telefonumu yüzüme kapatırlardı. Bu o zaman bu ilin siyaset şekliydi. İdareciler de dayak oğlanı. Küçük memurlar, memnun kalırdı ama müdürlere kan kustururlardı. Siyasetine o zaman(1985--1996) Ağa despotizmi hakimdi. Ağalar da genelde okuması yazması pek kıt olan zengin kişilerdi.Bunlar zengin oldukça-zenginliğinden kimse faydalanmadığı halde- kendilerini itibarlı kişi görürlerdi.
Ancak halkı büyük bir kısmı çok garibandı. Hele dağ köylerine gittiğinizde adamın tek tavuğu olsa onu size kesmek isterlerdi. Ova köyleri ulaşımda yoğunsa nedense elleri biraz daha sıkkı oluyordu.İkram yapmazlardı.
Saygıyla arzederim...
Ahmet Sarı | Bilal Sürgeç hocamız diyor ki:
Yazar admin açık 2012-05-20 13:35:55
Bir ÅŸehir hakkında hüküm verirken toptancı olmamak gerekir. Hatıralar insanın yaÅŸadıkları ile ilgilidir. Bir emniyet mensubunun hatırası ile bir vakıf teÅŸkilatı mensubunun hatıraları aynı olmaz. Bir cami derneÄŸinin defterini incelerseniz o yerleÅŸim yerindeki insanların nasıl hepsinin hayır ve hasenat sahibi olduÄŸunu söyleyemeseniz emniyet kayıtlarını da inceliyerek o yerleÅŸim yerinin sürekli suç iÅŸlediÄŸini söyleyemezsiniz. Türkiye’nin bütün yerleÅŸim yerlerindeki elli yıl önceki dini, siyasi hatta ekonomik anlayışla ÅŸimdiki anlayış aynı deÄŸildir. Åžimdi hiçbir siyasinin kpss de baÅŸarısız olan birini devlet memur atadığı mümkün deÄŸilken eskiden kadroyu siyasiler dağıtırdı. Her ÅŸeyi onlarda bitince siyasiler her ÅŸeye karışırdı.Åžimdi öyle deÄŸil. Din anlayışı da aÅŸama saÄŸladı. 1950’lerin başında bu ülkede cenaze kaldıracak imam kalmamıştı.
Bilal SÜRGEÇ |
Sadece kayıtlı kullanıcılar yorum yazabilirler.
Lütfen hesabınıza giriş yapınız veya kayıt olunuz. Powered by AkoComment 2.0! |
