M. Selami ÇEKMEGÄ°L

Ä°nsan onurlu bir varlıktır. Åžerefli yaratılmıştır: Tür olarak ÅŸereflidir. Fert olarak ÅŸerefli, grup olarak ÅŸerefli, toplum olarak ÅŸerefli olmalıdır. Başı dik gezmelidir. Kendi gibiler, kendinin aÅŸağısındakiler önünde eÄŸilmemelidir. Bir baÅŸka insana ya da ineÄŸe, makineye ve hele de kendi eseri olan kurum ve kuruluÅŸlara, tanrı dememeli, hiçbir yaratık önünde küçülmemeli, hiçbir yaratığa karşı asaletini feda etmemelidir. Melekler bile onun yaratılışı münasebetiyle secdeyle emredilmiÅŸlerdir. Yeryüzünde Allah'ın halifesidir, o... Onun küçülmesi, kendi makamına hakareti, insanlığa ihaneti olur. Ä°nsan kendini küçülten kendi arzularına karşı bile direnmelidir.

Bu demek deÄŸildir ki, insan odun gibi olsun, her türlü eÄŸimde ve virajda burnunun doÄŸrultusuna gitsin... Bu demek deÄŸildir ki, önüne çıkan barikatlara başını çalsın da parçalasın... Böyle davranmak insanı zelil eden bir kibir iÅŸareti, bir hamakat olur. Kibir, insanın kendine secde etmesidir. Oysa ki insan sadece Allah'a ibadet etmeli, istiane için sadece ona yönelmelidir... Kibir, insanın aptalca küçülmesidir. Alnından kurÅŸun yemiÅŸ bir fil gibi son defa yıkılmak üzere hortumuyla havaya dikelmesi, zaafının yoÄŸunlaÅŸtığı andaki son gürlemesidir.

Kalıcı büyüklükte insan için tevazu vardır. Kalıcı kuvvet zarafet taşır. Haçlı seferlerinden birinde Kral RiÅŸar'ın Ä°ngiliz çeliÄŸinden mamul kılıcı ile kesemediÄŸi ipek mendili bile sultan Salahaddin'in bale yapan kılıcı gibi sessizce ikiye böler...Gerçek anlamıyla halifesi olduÄŸu Allah'a güvenen mütevazi insanın yüceliÄŸine kim eriÅŸebilir?.. O yüce insan muhitine hayat veren bir büyük umman, Allah'ın arzı kendisine musahhar kıldığı bir büyük enerjidir.

Ya Allah'tan baÅŸka herÅŸeye esir olan; kaba kuvvete, efsunlu sevgiliye , altın sikkeye taabbüd eden insan?.. O artık gözü varken görmeyen, kulağı varken duymayan bir halde; o artık deÄŸiÅŸik bir konumdadır. Kendini kendi zaaflarıyla aÅŸağılamış, kendi yüce varlığına yazık etmiÅŸtir.

Hele de sadece Allah'a ibadet etmeye memur insanoÄŸlunu kendine tapınmaya zorlayan totaliter rejimler!.. Onlar ne aÅŸağılık kurgulardır. Komünizan zulmuyle, teokratik görüntüsüyle, monarÅŸisi, oligarÅŸisi, bürokratik sırıtkanlığı, paradigmal empozeleriyle ne aÅŸağılık ve aÅŸağılayıcı kurumsal yapılanmalardır bu zihinsel yapılanmalar. Bunların insana yaptığı hakareti, bazen çifte standart kullanan Batı demagojileri bile yapmamış, yapamamıştır. Totaliter düzenler, yüzündeki utanmazlığı gizlemek lüzumunu bile hissetmeyen, insanın burnuna halka takmış ayı oynatıcıları gibidirler... Ä°nsan Allah'tan baÅŸkasına taabbüd etmez; Allah'tan baÅŸkasından iane istemez. Olasa, olsa bir baÅŸkasına konumunu hatırlatır. Bir baÅŸkasını ahlaki, vicdani ve içtimai vazifesine çağırır. Ona insan oluÅŸun zaruri kıldığı görevini ihtar eder. 20. yüzyılın büyük kahramanı Ali Ä°zzet Begoviç gibi, asaletle insan oluÅŸun asgari ölçüsünü duyurur...

Allah'ım ben ancak sana ibadet edeceÄŸim, ancak senden yardım dileyeceÄŸim. Ben ayağıma, kollarıma, boynuma sarılan gaile kementlerinden kurtulmaya çalışarak, gücüm ölçüsünde, böyle yaÅŸamaÄŸa çalışacağım. Senin iyiye yönlendiren rehberliÄŸine uyacak, baÅŸkalarının üzerime tahmil ettiÄŸi sun'i ve despotik saptırmalarından sana sığınacağım. Sen kıblemi baÅŸka tarafa çevirme benim...

Amin...