Yüzyıllar öncesine ait “…bela” bir hadiseyi döÄŸünerek anma toplantıları sona erdiÄŸine göre, beyni dumura uÄŸratıcı konuların dışına çıkarak -Raci Durcan kardeÅŸimizi takiben- kendimize kuÅŸbakışı bakabilir ve bu güne ait temel yanlışlıklarımıza, ÅŸahsımıza yönelik mültefit teÅŸvikleri artık geçmiÅŸte kalan, sayın Dr. YaÅŸar Nuri Öztürk’e ait güçlü bir projektörün ışığında yeniden eÄŸilebiliriz:

      1.

      “Soya tapma, ataları ilahlaÅŸtırma ve kutsanan kemiklerin arkasına saklanma, Kur’ana göre putperestliÄŸin niteliklerindendir.

      Yaratıcı dehadan yoksun bireylerin, yaratıcı ruhlardan yoksun toplumların eskiye sığınmaları ve kiÅŸileri putlaÅŸtırıp kutsamaları, evrensel realitenin gazabına uÄŸratan tembelliklerin başında gelmektedir. Bu tembelliÄŸin cüce benlikler tarafından erdeme çevrilmesi için gösterilen debelenme, kemiklere sığınmadır. Bu sığınmaya hayat gerçeÄŸinin verdiÄŸi karşılık ÅŸudur: kendi elinle ürettiÄŸin, kendi ruhunla yarattığın bir ÅŸey varsa, göster. Yoksa, olduÄŸun yere çömel ve sus... Kemiklerle uÄŸraÅŸmanın yerme görünümü ise eksiklik ve yetersizliÄŸi kemiklere yükleme ÅŸeklinde ortaya çıkar. Zavallı benlikler, baÅŸarısızlıklarını, kendilerini savunamaz duruma gelmiÅŸ kiÅŸilerin mezarlarına yüklemeyi, en geçerli yol bilirler. Muazzez Ä°slam Peygamberi, ölülerin arkasından çirkin ÅŸeyler söylemeyi yasaklayarak üzerinde olduÄŸumuz evrensel prensibi çok yalın bir nezaket kuralı içinde göstermiÅŸtir. O biliyordu ki, soya tapıcılığın negatif beliriÅŸi, baÅŸarısızlıkları, yetersizlikleri dünyayı terk etmiÅŸ insanlara yükleme tavrıdır. Bu tavra sığanlara hayatın cevabı ÅŸu olmaktadır: madem öyle, sen güzeli ve iyiyi ortaya koy da görelim...