Hadi ULUENGÄ°N (23 AÄŸustos 08, Hürriyet)

Hayati unsuru da, "üstád" bellediÄŸi Hegel’in devlet teorisini baÅŸ tácı etmesi oluÅŸturur.

BaÅŸka bir deyiÅŸle, aslında "saÄŸ" ve muhafazakar bir Bismarck Prusya’sına payanda oluÅŸturan "ideal devlet" ideolojisi, yukarıdaki virajla birlikte "sol"a da musallat olmuÅŸtur.

Zaten bundan sonrasını açıklamak ve iÅŸi bizim "Ergenekon"a vardırmak kolaylaşıyor.

***

ÖYLE, zira ilkin, devlet son tahlilde insanlık için "amaç" deÄŸil, ancak bir "araç"tır.

Oysa siz o devleti kutsallaÅŸtırır ve siyaset felsefe ve pratiÄŸini de aynı "mukaddesat"la donatırsanız, en önce "saÄŸ" ve "sol" kavramları muÄŸlaklık kazanır. Ä°çeriÄŸinden boÅŸalırlar.

Çünkü, somut insan unsurunu deÄŸil soyut bir devlet kavramını "ideal" bellediÄŸinize göre, hangi kıstas, ölçek ve parametrelere göre "solcu" veya "solcu" olabilirsiniz?

Ne biri yekdiÄŸerinden daha az yahut daha fazla deÄŸer taşır, ne de daha hümanist olur.

***

AMA en önemlisi, her ikisinin de "aşırı"sında varılacak olan nokta totalitarizmdir.

Nitekim, bu mutlakçı anlayış káh Mussolini veya Hitler’in "saÄŸ" denilen faÅŸizminde; káh da Lenin yahut Stalin’in "sol" addedilen komünizminde hayat bulur.

Oysa, her ikisinin de karakteri ö-z itibariyle bir bütündür. Aynı yolun yolcusudurlar.

Zira, biri gibi diÄŸeri de, "birey yurttaÅŸ" yerine "kolektif kitle"yi kendisine tábi kılacak olan bir "total", bir "kapsamcı", bir "içselleÅŸtirici" devlet kavramını benimsemiÅŸtir.

Üstelik, pragmatik zorunluluklardan dolayı pek uygulanmamış olsa dahi, o "saÄŸcı" faÅŸizm de tıpkı "solcu" komünizm gibi, esas "kitábi proje"sinde, liberal özgürlükçülüÄŸün maddi altyapısını oluÅŸturan piyasa ekonomisini reddeder. Burjuvaziye "diÅŸ biler".

Dolayısıyla da, aslında aynı zihin rendesinde yontulmuÅŸ olan insanların ve militanların birinden ötekine geçiÅŸi sonsuz kolay, sonsuz çabuk ve sonsuz "pürüzsüz" gerçekleÅŸir.

***

EVET evet, zaten böylesine sonsuz çabuk, kolay ve pürüzsüz gerçekleÅŸtiÄŸi içindir ki, Türkiye’de ortaya çıkmış olan bugünkü tablo ne bir sürpriz, ne de bir "yenilik" oluÅŸturuyor.

Yani, dün en "kızıl komünist" geçinen "karanlıkçı Maocular"dan; yine dün en anti-komünist bilinen "JÄ°TEM"cilere, ÅŸimdiki "ulusalcı - neo-ittihatçı" taifenin "Ergenekon" çatısı altında buluÅŸması maddenin tabiatına son derece uygun bir seyir izliyor. Cukka oturuyor

Eh, bizimkilerden zaten haydi haydi çoook ve faÅŸizme ve Nazizme kapak atmadan, hátta onların kurucusu olmadan önce, bir Ä°talyan Mussolini; bir Alman Strasser biraderler; bir Fransız Druot veya bir Belçikalı Deman falan, kimdiler ki?

***

TABÄ°Ä° ki, sosyalist ve komünist partiler içindeki en "sol" kanadı temsil ediyordular.

Oysa, "kızıl milis" olarak burjuva döverken, bir çırpıda, bu defa "kara gömlekli" olarak yine o burjuvazinin demokratik kurumlarına karşı kendi "Ergenekon"larını kurdular.

Yahut aksi yönde, DoÄŸu Almanya resmileÅŸtiÄŸi an, eski Naziler derhal yeni rejime adapte oldular. Orta - alt kadroları saÄŸladılar ve "Gestapo"dan "Stasi" polisine geçtiler.

Yani, "ulusalcı - neo-ittihatçı" taifenin aÄŸababaları, eninde sonunda totalitarizme varması mukadder olan ve liberal özgürlükçülüÄŸün zıt kutbunda yer alan "devlet fetiÅŸizmi"nden mustarip oldukları için, birinden ötekisine sıçramakta bizimkilerine yol gösterdiler.

O illet yolun "saÄŸ"da ve "sol"da nereye götürdüÄŸünü ise hepimiz biliyoruz.

HADÄ° ULUENGÄ°N - HÜRRÄ°YET