SEVDAMIZ DAVAMIZDI
Metin Önal MengüÅŸoÄŸlu IX
KİMLİĞİMİ BULMUŞTUM
 Babam, ne kadar çok Diyanet Ä°ÅŸleri BaÅŸkanı olmamı istiyordu. Ä°nançlı bir adamdı. Devlet memuruydu. Her devlet memuru ve her muhafazakâr gibi insanı devletin hizmetkârı biliyordu. Ona göre devlet bu toplumun kutsalı idi. Bu aşının cumhuriyet rejimi tarafından insanımıza yapıldığına ben pek ihtimal veremiyorum. Kanaatimce bu aşı, akait kitaplarındaki “fasık/ facir de olsa başınıza getirilen emir sahiplerine itaat etmeniz vaciptir” veya “sultan yeryüzünde Allah’ın gölgesidir” inanışının bir sonucu idi. Elbette ben çok erken yaÅŸlarda bu anlayışı sorgulayan bir bilgi ve bilincin adamı olmuÅŸtum. Ve “en büyük cihat, zalim sultana karşı Hakkı söylemektir” kelâmından haberliydim. Kaldı ki dedim ya ben altmış sekiz kuÅŸağındanım. Türkiye’de benim ilk gençliÄŸimle birlikte siyasi ve sosyal hayatımızda ciddi ideolojik kamplaÅŸmalar ve çatışmalar baÅŸ göstermiÅŸti. Elbet ben de kendi kampımdaydım ve mücadelenin orta yerindeydim. Bir kere babamın tespitiyle artık “Çekmegil’in oÄŸlu” olmuÅŸtum. Mektepte ise hocalarımla tartışıyor, benim gibi düÅŸünmeyen talebelerle ağız kavgaları ediyoruz. Yumruk yumruÄŸa kavgalardan arkadaÅŸlarım beni uzakta tutuyorlar. Laf aramızda benim lidere benzeyen bir vasfım var ya; ben iÅŸi cephe gerisinden ve fikir planında sürdürüyorum. Hiç unutmam bir seferinde Halk EÄŸitim salonunda bir gece düzenledik. Orada bir konuÅŸma yaptım. O tarihlerde mekteplerdeki talebe kollarına bir yenisi eklenmiÅŸti: “Arı dili koruma- kollama kolu” diye. Öz Türkçe iddiasıyla uydurma bir dili devlet resmen yerleÅŸtirmek istiyordu. Maksatları ise bizim toplumu Arapça ve Farsçadan dolayısıyla da Osmanlıdan ve tarihimizden kopartmaktı. Yahut biz böyle düÅŸünüyorduk. Ben o gece bir konuÅŸma yaparak, Türk Dil Kurumu’nun bu faaliyetini eleÅŸtirdim ve “pabuç mu yapıyorsunuz, bu ne sorumsuzluk” gibi ÅŸeyler söyledim. Polis bir süre sonra beni alıp götürdü. Hakkımda ihbar varmış. Güya ben Ata’ya çatmışım, ne alakası varsa. MeÄŸer ben o gece GüneÅŸ Dil Teorisine de çatmıştım. Eh, bu teori baÅŸlangıçta Ata’ya sunulduÄŸuna göre, bu teoriye çatmak ona çatmakla eÅŸ anlamlıdır. Tabii yok böyle bir ÅŸey. Üstelik Ata da sonunda bu fikrinden vazgeçmiÅŸti.
Sorgu hâkiminin huzuruna çıktım. Elimde olmadan gülüyormuÅŸum. Hâkim beni azarladı. “Gülmüyorum” dedim lakin suçlandığım mevzu sahiden gülünçtü. Lakin, iÅŸte gölgesinden korkan bir devlet telakkisinin sonu budur; masum vatandaÅŸlarını bile kendisi gibi korkak yetiÅŸtirmek. Neyse hâkim bey beni azarladı ve Ata’ya çatıp çatmadığımı sordu. O yıllar teyp filan yok. Belki ÅŸahitlerle beni suçlayacaklar. Ä°hbarcıdan baÅŸka da galiba ÅŸahit yoktu ki sonunda beni salıverdiler. Åžimdi ailem nezdinde “Çekmegil’in oÄŸlu” olmamın, başıma açtığı belalara bakar mısınız?
Çekmegil’in bu iÅŸte ne suçu var? KonuÅŸmamda hiçbir müdahalesi yoktu. Sadece o gecenin bir dinleyicisi idi. Kaldı ki ben mektepte de benzer kanaatlerimi arkadaÅŸlarımla paylaşıyordum. ÇoÄŸu kere solcu bir hoca derste ideolojisini yaymak maksadıyla talebelere bir ÅŸeyler anlatmışsa, ben kalkıp ille de itiraz etmiÅŸim hatta dersten kovulmuÅŸumdur. Yetmedi teneffüste sınıfımın mümessiline, talebeyi sınıftan çıkartmamasını tembihlemiÅŸ ve hocanın görüÅŸlerini on dakika içerisinde çürütme ameliyesine giriÅŸmiÅŸimdir. Laf aramızda sınıf mümessilleri umumiyetle iri yarı gençlerdi ve külhanbeylik taslayan arkadaÅŸlardı. Onların tamamı da inançlarımdan ötürü benim arkamdaydı. Bu sebepten ne hocalar ne de solcu talebeler bana laf atamaz, dokunamazlardı. Külhanbeyi arkadaÅŸlarım, aksi halde, mektep çıkışlarında onları bir güzel benzetirlerdi.
Böyle hayli hadise yaÅŸamışımdır. Lisede iken bir seferinde genç ve yeni mezun bir edebiyat hocamız Namık Kemal’in ÅŸiirini Tevfik Fikret’e mal etmeye kalkıştı. Åžiddetle itiraz ettim. Çok tartıştık, hoca görüÅŸünü savundu, güya üzerimde otorite kurmaya çalıştı ve azarladı. Kendisine bunu ispat edebileceÄŸimi haykırdım. Etmemi istedi. Ertesi gün bir antoloji getirip hocadan önce arkadaÅŸlara sonraki derste de hocaya gösterdim. ArkadaÅŸlar hocaya karşı alaylı gülüÅŸmelerde bulundular. Hoca sınıfı terk etti. Bir daha bizim dersimize giremedi. O yıl tam üç edebiyat hocası deÄŸiÅŸtirdi benim sınıfım. Dördüncü hoca gelir gelmez bize Necip Fazıl ile Nazım Hikmet’in mukayesesini yaptı ve tercihini Necip Fazıl’dan yana koyduÄŸunu açıkça ilan etti. Eh, artık bize laf düÅŸmezdi.
Okuyucunun aklına ÅŸöyle bir ÅŸey gelebilir. Peki, ne zaman ders çalışıyordum, sınıflarımı nasıl geçiyordum? Kim diyor sınıf geçtiÄŸimi? Sınıfta kalıyordum elbette. Lise son sınıfta benden küçük iki kardeÅŸimle beraber okuduk. Onlar alttan gelip bana kavuÅŸtular. Anlayacağınız altı yıllık orta ve liseyi ancak on bir yılda bitirebildim. Okuldan atılmalar ve evden kovulmaları birleÅŸtirin, iÅŸte size mektep hayatımın muhassalası. Hülasa “Çekmegil’in oÄŸlu” olmak bana maddeten pahalıya mal olmuÅŸtu. Esasen laf yine aramızda ne hikmetse, onun sahici oÄŸluna da bu durum maddeten pahalıya mal olmuÅŸ gibi görünmektedir, eÄŸer tespitlerim beni yanıltmıyorsa.
Ben artık bir kimlik ve kiÅŸilik sahibiydim. Fakültede okurken evlenmiÅŸtim. EÅŸim Malatya’da oturacak, ben sınavlara gidip gelecektim. EvliliÄŸimin ikinci gecesi fikir kulübü toplantısı vardı. EÅŸimi babam ve annemin muazzam itirazlarına raÄŸmen onlara bıraktım ve toplantıya gittim. Oradaki aÄŸabeylerim “sen burada ne arıyorsun, daha dün evlendin, hadi eÅŸinin yanına git” dediler. Dönmedim. Toplantıdan sonra eve gittim. O gece ilk defa Said aÄŸabeyin gözlerinin önünde sanki hafif bir nemlenme görmüÅŸ gibiydim. Çünkü o da annesinin vefat gecesinde benzer bir toplantıda idi.
O günlerden elimde bir fotoÄŸraf kalmış. Fikir sohbetlerine katılan bazı astsubayların tayini çıkmıştı. Malatya’dan gideceklerdi. Said aÄŸabeyi zorla ikna ettiler. Ä°lla da bir fotoÄŸraf çektirelim diye. Said aÄŸabey pek hevesli olmadı lakin ısrarlar karşısında dayanamadı. Kışla Caddesindeki Foto Moda’ya gidildi. Ve deklanÅŸöre basıldı. Belki o fotoÄŸrafta Fevzi Özer de olmalıydı. Ama o Çekmegil’in bir nevi ortağı gibi terzihanede çalışıyordu. MeÅŸhur Ahmet Emin Yalman’ın vurulduÄŸu Malatya hadisesinin en naif kahramanlarından birisiydi. O gelmedi. Ama hocalarımızdan Said Ertürk, Åžeyho Duman, Hasan DoÄŸan ve Hüseyin Kiraz fotoÄŸraf karesine girmiÅŸti. Åžimdi bu hocalarımızdan –Allah uzun ömürler versin- sadece Åžeyho hocamız hayatta. Astsubaylar ise ÅŸunlardı: Ä°brahim YavaÅŸ, Mustafa Saraç, Veysel Kas, Yılmaz Kızılkaya, Abdullah Kızıltan, Yavuz Yardenler ve Hüseyin AvÅŸar. Ä°brahim aÄŸabeyin vefatından haberliyim. KeÅŸke diÄŸerlerinin saÄŸlık haberlerini alabilsem, son bir defa seslerini iÅŸitebilsem, ne kadar mutlu olurdum.
O fotoÄŸraf elinize geçerse, en arka sırasında duran üç kiÅŸiden saÄŸdaki en genç insana biraz dikkatle bakmanızı özellikle isteyeceÄŸim. Tüyleri henüz bitmemiÅŸ, bıyıksız ve bol saçlı o genç adam kimdi bilin bakalım?
Hayır! Özür dilerim bu kimliÄŸin sahibini size ben tanıtamam. Ayıptır. 
|
Özledik...
Yazar kubha açık 2008-08-09 12:12:16
Metin Abi, kriter'de bir dönem yayınlanan o meşhur şiirlerinizi gerçekten özledim. Bana göre Türkiye'nin nadir şairlerindensiniz. Lütfen yeni şiirlerle bizi sevindiriniz. Selamlarımla, | Değerli Metin kardeşim,
Yazar Sanih açık 2008-08-13 17:41:58
Resim ortada yok; nasıl bakıp nasıl tanıyacağız...
| Teşekkürler...
Yazar Sanih açık 2008-08-13 19:57:13
Noksanlık giderilmiş; resim gelmiş...
teşekkürler... | 68 kuşağı?...
Yazar Melitenli açık 2008-08-19 03:04:01
Bu tabir daha çok o dönemin Ali KIRCA gibi solcularını anlatır. Yazısında tam bir Mümin ve Müslüman olduğu anlaşılan değerli Metin bey neden bu tabire sahip çıkar acaba izah getirir mi? Selami Çekmegil'in de 68 kuşağı diye bir yazısını okumuştum daha önce bu sitede. O yazıda aşırı solcuların yurt dışındaki faaliyetleri anlatılıyordu. Doğum tarihi veya başka bir özellik esas alınmadığına göre Metin bey kardeşimiz kendine 68 kuşağı derken neyi kastediyor?
Saygıyla, İlhami Melitenli | Devlet Kutsaldır
Yazar bülent sayın açık 2008-08-23 08:42:13
Eğer bir devlet, müslümanın dinini, namusunu,ifetini koruyorsa,adalet dağıtıyorsa o devlet kutsaldır.Çünkü insanların kutsalını koruyor. | Abdullah KIZILTAN hk
Yazar KIZILTAN açık 2009-06-29 01:16:44
Mehmet bey ben yazınızda bahsi geçen Astsb.Abdullah KIZILTAN ın oğluyum .Babam şuanda İstanbulda.Çok şükür iyi sayılır.Eğer görüşmek isterseniz Tel nosunu verebilirim.Yaşlılkdan belki hatırlamayabilir ama hatırlarsa da çok mutlu olacaktır. |
Sadece kayıtlı kullanıcılar yorum yazabilirler.
Lütfen hesabınıza giriş yapınız veya kayıt olunuz. Powered by AkoComment 2.0! |
