HALK ve MÄ°LLETVEKÄ°LÄ°
                                                                
                         Bilal SÜRGEÇ
Selami Abi hukukçudur; hukuk  bilgisini  belgeye dayandırır. Selami Abi hesap ve kitap insanıdır. Toplumun  sorunlarını ortaya çıkarır çözüm yollarını da gösterir, yer yer.  Bir milletvekilinin Millete kaça mal olduÄŸunu da onun sitesinde yer verilen bir yazı öne çıkarmıştı vaktiyle… Gerçekten ortaya çıkan maliyet hesabı müthiÅŸti.  Ancak ben haklı oldukları  bu hususa deÄŸil de baÅŸka bir hususa temas etmek istiyorum bu yazımda. 

Tarih öÄŸretmeniyim Tarih de belgeye ve kaynaklara  dayanır. Tarihin çeÅŸitli kaynakları vardır. Hatıralar bunların en önemli olanlarıdır. Hatıralar genelde bir savunmadır. Hatıralar görülenin, bilinenin, duyulanın ÅŸahsın kendi penceresinden anlatılmasıdır.
 
Milletvekili sözünü ilk kez dedemden duydum. Köyün yaÅŸlılarından duydum. Köyümüzde Balkan SavaÅŸlarını, I. Dünya Savaşını, KurtuluÅŸ Savaşını canlı olarak yaÅŸayanlar vardı.  KurtuluÅŸ Savaşı, Åžeyh Sait hadisesi onlar için dün olmuÅŸ  olay gibi gelirdi.Televizyonsuz 1960’lı  yılların sonundan 1970'lerin ortasına kadar uzun kış gecelerini renklendiren ÅŸey,  bu  savaÅŸlara  katılmış ömrünün sonbaharını yaÅŸayan bu yaÅŸlıların  hatıralarıydı.
Bir baÅŸka ÅŸey daha duyuyordum.1940'lı yıllar tek parti dönemi. Kuran okumanın yasak olduÄŸu yıllar. Jandarma, ağır vergiler, 1950 seçimleri, Menderes vs… Menderes adı geçince bir hüzün çökerdi ortalığa. Dedem, amcam Menderes'in yakını Elazığ milletvekili Ömer Sanaç'tan sürekli razılık getirirlerdi.1950'den hemen önce jandarmadan korkan köy halkı Demokrat Parti milletvekillerinden nasıl iÅŸ istediklerini, köyün yolunu, suyunu, okulunu nasıl yaptırdıklarını, hatta 42. sıradan Demokrat Parti Elazığ üyesi olan dedemin köydeki caminin yapımının gecikmesi üzerine Ömer Sanaç'a nasıl kızdığını bunun üzerine Ömer Sanaç'ın cami yapımı ile ilgilenmesi için Elazığ valisini bizzat  köye gönderdiÄŸini gururla anlatırdı. Bu anlatımı içerisinde çocuklara Kuran öÄŸreten Ä°smail Hocanın Ä°nönü döneminde köye gelen jandarmalardan kaçmak için samanlıkta nasıl sakladıklarını da anlatırdı.
 
Gelelim bugünlere...
 
Halkın devlet idaresi ile ilgisi,  hep milletvekili ve seçim yolu ile olmuÅŸtur. Halkın gerektiÄŸinde sert çıktığı kesim hep milletvekilleri olmuÅŸtur.  Bir ÅŸey mi  eksik  hep milletvekillerinde suç görülmüÅŸtür. 2000 yılında hiç de kış memleketi olmayan Adıyaman il merkezine Ocak ayında ÅŸiddetli bir kar yaÄŸmıştı.  Çatısı saÄŸlam olmadığı için çöken  bir atölyenin sahibi olan tamirci duygularını soran   TV Muhabirine  “nerede milletvekillerimiz”  diye kızgınlığını ilan ediyordu. Milletin sitemini, nazını az veya çok çeken bir kurumdur milletvekilliÄŸi kurumu.
 
Ankara'da Dikmen'e doÄŸru çıkarken TBMM'nin  dış duvarlarının olmayışı da dikkatimi çekiyor;  ne bir kamera ne de sıralanmış bir emniyet barikatı sadece  giriÅŸte bir kimlik sorgusu;  o da Nasrettin Hoca misali, evin duvarları yok kapı kilitlerle sıkı sıkıya kapalı. Acaba bu kadar savunmasız olduÄŸu için midir ki sinirlenen herkes milletvekillerini tenkit ediyor. En çok mihnet çekilen kurum milletvekilliÄŸi kurumudur. Ne kadar oy almışsa  o kadar çok kiÅŸinin mihnetini çekerler.
 
Halkı kucaklayan da bunlardır. Åžu anda etkili bir yazar olan Hasan Celal Güzel'in halki kucaklayışını, bir  çok adayın halka arzı hürmet ediÅŸini nasıl unutabiliriz ki...  Bilal SÜRGEÇ