Müzedeki Ölü

           Milat’tan önce doÄŸmuÅŸ
           Ä°nsanoÄŸlu deÄŸil mi, bir gülmüÅŸ bir aÄŸlamış 
           Kimbilir dünya adlı sahnede ne rol almış
           Kimbilir ne oynamış…

                           Sonra mezar kazmışlar ona ASLANTEPE’DE
           Ä°skelet ne sanalmış, ne sanatmış ne sanat!..
           Sonra alınyazısı bir müzeye getirmiÅŸ
           Sanat üstü sanatı gözler önüne sermiÅŸ. 
                            Kemikleri çevreye öyle bir renk vermiÅŸ ki, 
                            Öyle bir yansımış ki…
                            PiÅŸmiÅŸ  toprak çömlekler 
                            Ne de ayaklarına konmuÅŸ üçlü kaseler
                            Ne de (HOKER) denilen batıl gömme adeti!..
                            Bir ÅŸeyler anlatıyor hele bir dinle de bak
                            Ve gözlere batıyor ölünün iskeleti

            Tunç devrini anlatan
            Ezik kafatasına yeni zaman oturmuÅŸ
            Topraklarla dopdolu gözlerdeki çukura
            Mazi, ölümsüzlüÄŸün saltanatını kurmuÅŸ.
                              Bu, böyle mi sürecek?
                              Ötenin ötesinde bir baÅŸka gün gelecek
                              Bu ihtiyar dünyanın ömrü de tükenecek
                              Vitrinlerde saklanan bu eserler ölecek
                              Ruhlar, bıraktıkları cesetlere dönecek
                              Ve yemin ederim ki,
                              Bu ölü, dirilecek
              ÖÄŸretmenim sen de gel!
              Topla körpe gözleri müzenin ölüsüne 
              Ruh ver eÄŸitimine 
              EÄŸil Çocuklarla bir kemikler sentezine…
              Malatya müzesinde
              Dile gelir en eski, en ilkel yaÅŸantılar
              Ne insanlar aldatmış