KONGREDEYÄ°M
                                           Åžefika LEYLA                                      

            Kâbe-i Muazzama, büyük buluÅŸma yeri, uluslararası Ä°slam kongresiymiÅŸ. Öyle duyardım bu iÅŸin edebiyatını yapanlardan. Haccda Müslümanların meseleleri görüÅŸülür, çözüm aranır, uygulamaya konulması gerekirmiÅŸ asıl... Bunlara inanıyordum. Umut fakirin ekmeÄŸi…

         YolculuÄŸa çıkarken kongrenin önemli üyeleri hangileri diye meraktaydım. Ä°ÅŸte, otobüste elinde mikrofonla bize hitap eden kiÅŸi… Birini tanıdığım için sevindim. Kur-an-ı Kerim tilavetinden sonra baÅŸladı programını icraya… Ä°lahi denilen, aslında beÅŸerî naÄŸmeler okudu. Sonra da menkıbeler, derken Resulullah’ın saçından ve göÄŸsünden kıl kapışan, kılını sarığına saklayan,

sarığı  düÅŸman saflarına yuvarlanınca ardından yerlerde yuvarlanan meczup, berduÅŸ karakterleri sahabe diye niteleyen biri… Bu ilimsizliÄŸe itiraz ediyorum. Cılız sesimi mikrofon bastırıyor. Öfkem daha kabarıyor. Neden bilmem; konuÅŸmanın seyri bir anda deÄŸiÅŸiyor.
            Neyse bu olaya takılmadan bu yılki önemli buluÅŸmanın sonuçlarını ilk elden bizzat yerinde gözlemlemeliyim. Acaba neler yapılıyor? Etnik temizlik çalışmalarına bir karşı duruÅŸ hazırlandı mı, yeryüzünü fesada boÄŸup biz ancak özgürlük getiriyoruz diyenlerin hile ve düzenleri deÅŸifre edilip, tavır alınacak mı? Müslümanın bu kadar çok olduÄŸu dünyada iyi müslüman yetiÅŸtirecek hocaların, okulların hazırlanacağı ilan edilecek mi? Daha neler; öylesine çok mesele var ki… Bir kaçına çare aradılarsa ne mutlu…
            Kongre çıkışı delegelerin yapacakları açıklamalardan, yüzlerindeki manalardan neler çıkarırım, onları duymaya hazır bekliyorum... Epey haÅŸmetli kimseler gözüme iliÅŸiyor bizim Türkler arasında. Lobide çiÄŸ köfteler, yöre yiyecekleri, çerezler oluyormuÅŸ istiÅŸarelerinde, afiyet olsun. Tabiî ki önemli iÅŸler yapıyorlar ve yapacaklar.
            Tavafta arıyor gözlerim onları. Ä°ÅŸte biri..  Fakat o ne? Elinde ‘Yusuf Tavaslı’ okuyor yüksek sesle. Olabilir büyük iÅŸlerle uÄŸraÅŸanlar ibadetlerin vecibelerini, rükünlerini öÄŸrenmeye vakit bulamayabilirler. Ä°ÅŸler hallolsun da…
            Ä°ÅŸte ÅŸimdi bir bayrak görüyorum üç hilalli.. evet onlar da kongrede; sesleri üst perdeden.  Bu da bir baÅŸka partimizin amblemi; diÄŸerini bastırıyor onların sesi. Ä°ÅŸte bir tanesi daha tekbir diyor;  tekrarlıyor kabilenin hepsi. Sanki, bakın hepinizi döveriz der gibiler. Gerçi tavaf esnasında hafif sesle zikretmek efdaldir diye biliriz amma, anlaşılan bizimkiler burada epey söz sahibi, kararları onlar alıp duyuracak galiba  ki biraz şımarıyor, af edersiniz coÅŸkuya kapılıyor olabilirler? Bir baÅŸka ülkenin siyah giysili insanları, çok çırpınıp aÄŸlıyorlar, ara ara rastlıyorum. Bunların koro halinde Hüseyin diyerek aÄŸlayışları... Herhalde önemli delegelerden birileriydi ki periÅŸanlar, bir türlü acıları dinmiyor. Öyle ya ümmet-i Muhammed’in iÅŸleri aksayacak. Dillerini anlasam oturup aÄŸlayacağım beraber. Åžu sakalları, bizim yaÅŸlı teyzelerimizin saçlarına benzeyenler de kendilerini öyle tanıtıyor galiba. Yoksa bu yaÅŸa gelmiÅŸ insanlar elbet Resulullah’ın (sav) sakalının bir tutam olduÄŸunu bilirler. Ben bile biliyorum.
               Tavaf esnasında ahenkle akan insan seline bakıyorum. Tüm bu topluluk cemaat ÅŸuuruna sahip olsun diye dua ediyorum. Bu akan insan seli bir yere gelince tıkanıp bir girdaba kapılıyor adeta, insicamı bozan ne? Bir noktaya yığılıp, ellerini oraya sürmelerinin manasını ÅŸimdi anladım sanıyorum. 
             Allah’ın (c.c) üzerimdeki hakkını ifaya geldim. Kongredekileri tanıyabilmek, onları arkalarından sıvazlayabilmek, desteklemek zevki bana da diÄŸerlerine de yetmeli… Ä°ÅŸte, ya ÅŸu Kâbe’nin duvarına tırmanıp yaslanıp kalanlar. Elbette ki bunlar da delegedir. Muhafızları aşıp düz duvara tırmanabilmek kolay deÄŸil… EÄŸitim almışlar belli ki; birçok ülkeden varlar galiba.
            Arafat’a çıkarken delegelerimiz mikrofonlardan öylesine nutuklar atıyorlar ki beÅŸeri naÄŸmeler mi istersiniz, ritüeller arası ayeti kelimeler mi dersiniz karıştırıyorum.. hangisi bu saftan hangisi delegeden. Hele vakfede, öylesi aÄŸlamaklı dualara âmin dedik ki… Buraya kadar gelmiÅŸken büyüklerimin çocuklarıma dua edip, onlara Hz. Ä°brahim gibi tek başına ümmet(*) olma ÅŸuuru, küçük Hz. Ä°smail teslimiyeti ve sabrı, Hz. Musa gibi kardeÅŸini hesaba çekebilmesi, Hz. Hamza gibi ebu cehilleri tokatlama gücü, daha hangi ÅŸeref levhasından örnekler  vereyim, bencilce bunları dilemelerini bekledim. Onlar dertlilere deva, hastalara ÅŸifa dağıtıyorlardı. Oysa benimki de dertti. Anlamadılar. CoÅŸku, hüzün, heyecan had safhada idi. Nitekim dua bitti hacı olduk, tebrikleÅŸtik. Bunların üstüne bir kahraman ne mutlu türküm diyene sedasıyla Arafat’ı inletmez mi? Bu ayrıcalıktan biraz mahcubiyet duysam da kendilerinin de burada hazır olduÄŸunu diÄŸer delegelere duyuran paroladır belki diye düÅŸünmek zorunda kaldım. Birçok haÅŸmetli burada da ayrı çadırlarda istiÅŸaredeymiÅŸler zira.
            Cebelürrahme insan kaynıyor papatya gibi görünüyorlar uzaktan.  Yakına gelince ellerinde kalem, taÅŸlara baÄŸladıkları çaput ve ipliklerle müÅŸriklerin amellerini yaptıklarında kayboluyor papatya manzarası . Delege önderleri bunun doÄŸru olmadığını söylüyor fakat yapanları kınamanın yanlış olduÄŸunu da ekliyorlar hemen. Burası dünyanın merkezi imiÅŸ. Burada Nasrettin Hoca fıkrasını anımsıyorum. Birileri bizi kandırıyor oyalıyor. Ama kim bunlar?
           Bizim çadıra mikrofonla iki kiÅŸi giriyor. Bir isim ve sayı listesi uzatıyor. Hanımlar!.. Ne ayıp, onları önemli iÅŸlerinden alıkoyuyorlar. Hatme yapılması gerekli imiÅŸ. Mütevazı tavırlarla törene baÅŸlıyor delegeler. Uzun sürüyor. Yine aralarda kısa sureler, ayeti kerimeler yakalıyorum. Çocuklarımın yemek istemediÄŸi ÅŸeyleri ekmek arasında tost makinesinde sıkıştırarak çaktırmadan yediririm bazen ya,  ferasetli görevliler de tören esnasında rahmet damlaları sıkıştırıyorlardı aralara. Merasim sonrası tüm cesaretimi toplayıp bunun vahiydeki yerini, sünnetteki uygulamasını soruyorum. Olmadığını söylüyorlar ama beraberinde bir takım izahlara geçiyorlar. Yüz bulunca yeni sorular sıralıyorum. Ä°rÅŸat, ihya yerine neden halk kültürünün güdümünde bir tavır sergilediklerini, Allah’ın (c.c) üzerimizdeki hakkını eda etmek üzere geldiÄŸimiz mukaddes beldelerde müfsid öncü durumunda olmalarının mesuliyetini, yola çıkalı bunlardan müÅŸteki olduÄŸumu… Hasbünallah ne yapıyorum ÅŸimdi, ya ibadetlerim boÅŸa giderse! Muhterem hocalarımızdan biri ter içinde kalan alnını siliyor, samimiyetle helallik diliyor, mecbur kaldıklarından, bunların zamanla aşılacağından filan bahsediyor. Åžu koskoca hocalara ter döktüren cahillere kızmalıyım. Yirmi beÅŸ yıldır bu camiada, ilahiyat görevlisi olan eÅŸi ve grubumuzdaki müftü ile beni görüÅŸtürmekle tehdit eden görmüÅŸ geçirmiÅŸ hanım sıkıştırıyor beni. Üstelik bu özel durumlarını, mevkiini falan faÅŸ etmeye kendisini icbar eden tavırlarımla günaha da girdiÄŸimi söylemez mi? Günah isnadına hayır, amma hocalarla görüÅŸtürürse sevineceÄŸime hazır olduÄŸumu söyleyince yok oluveriyor hanım.
          Hâsılı bu kongrede daha çok ÅŸeyler olacaÄŸa benziyor. Ben ikide bir meraka kapılıp sorular soracağım, onlarsa Kâbe’nin yollarını teÄŸanni edip Medine’ye hala varamadılar. Lebbeyk Allahümme Lebbeyk diyorum ben. Bu mekânın tüm erleri Allahın taraftarı. Nasıl kıskanmasın ordular. Tek bir imamın sedasıyla rabbe boyun eÄŸenlerden nasıl korkmasın, sinelerindeki asıl öfkelerini nasıl gizlemesinler.   
          MahÅŸere benzermiÅŸ burası…
          Hanif dine mensup bizlere bir silkiniÅŸ bir uyanış, ilim, irfan vermesi; ihsan ve cemaat ÅŸuuru nasip etmesi temennisiyle kongreden ayrılacağım. Teslimiyetin hazza, zevke dönüÅŸmesinden tedirgin olmak istemediÄŸim Kâbe de ilk kez aÅŸkı meÅŸru görüp, rahmet damlalarının musikisini dinledim.  
           Bazen ayağımı vurup hırçınca af istediÄŸim, bazen aÄŸlayarak suç bastırdığım, çoÄŸu kez sınırsızca, şımarıkça isteklerimi devamlı sıraladığım, naz ve niyaz ile el-ÄŸaniyye yöneldiÄŸim bu Mekke-i Mükerreme’den ayrılırken, delegelerin bu halini iÅŸin edebiyatını yapanlara havale ediyorum.
           Bu sayılı günlerde Allah’ı anıp, bundan sonra da her nereden çıkarsam yüzüm Mescid-i Haramda, hacc ve umreyi Allah için tamamlayarak, beyti haramdakilere hürmetsizlik etmeden, iyilik ve takvada yardımlaÅŸarak ittika etmeliyim gücümce. Haccı önemini insanlar arasında duyurarak, Hz. Ä°brahim’in ÅŸuuru ile ecir aramalıyım. Mekke-i Mükerreme’nin emin insanlarına selam olsun…

( Nida Dergisi Şubat Sayısından )

(*) "Soyunun önemi yok o tek başına ümmet
     Onunçün dindir Ä°slam, Ä°slam eÅŸittir Millet."