O Sabah iÅŸte

                                                  BU SABAH(*)                                    

                                                          M. Selami ÇEKMEGÄ°L
         Dale Carnegie’nin “Üzüntüyü Bırak YaÅŸamaya Bak” diye Türkçeye çevrilen kitabında, mutluluk reçetesi olarak,  geçmiÅŸ  ve  gelecekle  hal  arasına  labirentler konularak   o   günü -hali- yaÅŸamayı önerdiÄŸi nakledilir. Bunun doÄŸru ifadesi bizdedir: Riyazüssalihin isimli kitapta Hz. Resulullah efendimizin, “GeçmiÅŸe gam ve tasa çekmekten, gelecek için endiÅŸe etmekten sana sığınırım Allah’ım!” diye, bu tip geçmiÅŸe çakılmaların ve gelecek endiÅŸesine kapılmaların ölümcül felaketine iÅŸaret buyurduÄŸu belirtilir.(**)

          Bahattin Bilhan Hocamız da yeni çıkardığı ÅŸiirsel kitabında sanki bunu dillendiriyor:
         “Sabah, ancak bu sabah!
         “Çünkü geçti dünkü sabah…
“Bilinmez yarın ki sabah,
“Sabah ancak bu gün, bu sabah!..” 
         ***
         Babam M. Said Çekmegil’in  yakın dostu, fikir arkadaşı, gönüldaşı emekli Mersin müftümüz, Malatya’mızın mümtaz siması muhterem Bahattin Bilhan yeni bir kitap yayınladı; adı: BU SABAH…
         Bu Sabah’a muhterem hocamız,
         “Sığınırım yüce Rabbim Allah’a,
         “Rahmeti sınırsız olan ilaha..
         “TaÅŸlanmış, kovulmuÅŸ merdut Åžeytandan
         “Misyonu ÅŸeytanlık olan insandan..” Diye baÅŸlıyor ve ÅŸöyle diliyor:

         “Bir hayırlı sabah olsun,
         “Dünya alem ferah bulsun!..”

         Hocamıza göre:
“... akıl denen nimet, hem de en büyük nimet,
“Yaratıcıdan bir rahmet, çok büyük rahmet!,,” 
         Zira: “Onun bulunmadığı yerler hep çamur çirkef / Ona yar olmayanlar bahtsızlar maalesef…”
         Unutulmasın ki,  “despotizm aklın olmadığı yerde gezer..”
         Ä°ÅŸlerin bir plan dahilinde baÅŸlamasını öngören hocamız, “her plan içinde vicdan olmalı” diyor. Çünkü, “vicdan kıstas, vicdan saÄŸlam bir Furkan..” diye düÅŸünüyor. Oysa ki Mehmet Akif farklı görüÅŸte: O,  “Ne irfandır veren ahlaka yükseklik ne vicdandır/ Fazilet hissi insanlarda Allah Korkusundandır..” deyip kestirip atıyor…
         “Ä°yyake” diye baÅŸlayan dualarını Allah’a tahsisle en soylu dereceye eren insanın yardımı gayrıdan beklemesini husranla tarif ediyor muhterem Bilhan: “Evliya, ülema, ululazm resul/ Hepsi de Allah’a kuldur; kul..” diyor ve ekliyor: “DileÄŸini arzet yüce Mevla’ya/ Ne ülema, ne de bir evliyaya..”
         Ehli tevhid olan hocamız, “.. Bak ÅŸu taÅŸtan, aÄŸaçtan medet bekleyen insanların komik haline!..” diye baÅŸladığı sözünü biraz da tafsil ediyor ve: “ÖlmemiÅŸler yardım ister ölmüÅŸten..” ÅŸeklinde sürdürüp soruyor: “Åžu gerçeÄŸi asla unutmayınız/ TaÅŸ aÄŸaç, toprak, daÄŸ, ova, deniz/ Sadece insana bir hizmet için..” O halde, “Ä°nsanın ona tapması niçin?/ Gafil o taÅŸları niçin öpersin?..”
         Cevabını da kendisi veriyor: “Bunlar dalalettir, kardeÅŸ; dalalet!/ Elde Kur’an varken bu ne cehalet!..”
         Malatya deyince bir ekol akla gelir, ve kibarlıktan dolayı adına “Malatya Ekolü” denir. O ekolün içinde kimlerin ismi sayılır, erbabı bilir: Muhterem ve merhum ÅŸöhretli müftü Ä°smail Hatip Erzen, vaiz-Kur'an öÄŸretmeni Åžeyho Duman, mülkiyeli  ÅŸair iÅŸadamı Bayram Karaçor, Ressam Sacit Duman,  üstad ÅŸair  Metin Önal MengüÅŸoÄŸlu,  yazar düÅŸünür bankacı Hasan Hüseyin Kalaycı... daha kimler de kimler… Ä°ÅŸte bu müthiÅŸ iÅŸlek ekibin müthiÅŸ hoca efendisi Bahattin Bilhan bir alanda durmuyor. Kur’anın ışığını adesesinden geçirerek hayatın her alanını ÅŸiirsel anlatımlarla aydınlatmak istiyor. Malatya’lı büyük divan ÅŸairi Seyit Ali Sanih, “Dizimde kalmadı takat nasip arayı arayı/ Dolandırdı bizi kısmet semerkandı Buharayı...” diyen gayrete biraz da yanıltıcı denilebilecek bir tavırla: “Ne lazımdır sana gezmek Semerkand'ı Buharay'ı/ Sana taksim olan kısmet gelir arayı arayı…” derken Bahattin hoca bu görüÅŸü doÄŸruya oturtan bir uslupla, “Destur ki geldi Hak’tan/ hiçbir zorluk olamaz/ Olmaz mı ki bir toprak dönüÅŸsün sim-u zer’re …” ÅŸekline dönüÅŸtürüyor.
         Bahattin hoca, “Bastığımız yeÅŸil çimenler"i ve "Nur çehreli yaseminler”i, “Belki bunlar bir güzelin/ Ahu bakışlı dilberin/ BitivermiÅŸ yanağından, BitivermiÅŸ dudağından..” diye kutsuyor adeta…
         Åžaka bir yana, hocamız tabiat aşığı çevrecidir adeta. Milletten topladıkları palamutları "kargalara yediren" TEMAcıların çevreciliÄŸi, bu hasbi hoca efendinin tabiat hayranlığı ve çevreciliÄŸi yanında çok yaya kalır gibime geliyor. Diyor ki hocam: “Akabe’de canlı yeÅŸil bir aÄŸaç/ Çobanlar, yolcular gölgeye muhtaç/ Serin gölge sanki konana ilaç…”
         Akabe’deki aÄŸacın bir rüçhaniyeti de var: “Resul Beyat günü buraya kondu,/ Fethin müjdesi de burada indi..”
         Bu aÄŸaca bu haliyle kimseler kıyamazdı elbette. Ama mesele akide olunca, akide düzgünlüÄŸünü tehdit ediyorsa, adeta tapınılmaya baÅŸlanan  o aÄŸaç dahi olsa önemi yoktu; keserdi Hz. Ömer onu: “Halifeden kesin ve kutlu emir/ Güzel aÄŸaç derhal kesilecektir…”
         Hocamız bu olay üzerine yorum yapıyor; diyor ki: “Ömer’in pek yüce o himmetine/ EriÅŸilmesi güç kerametine/ Kurban olayım isabetine/ O izzete bütün insanlık muhtaç..:”
         Hocamız belli ki kirlenmiÅŸlik ihtimali olan sulara karşı çok müteyakkız. Halbu ki, Ankara’da çok ta bulunmadı. EÄŸitim fakültesinde öÄŸretim üyesi bir prof. Yakınını ziyarete geldiÄŸinde görürdük onu Ankara sokaklarında. Bir de Bakanlıklar semtinde bir parkın aÄŸacının altında, yanındaki iki üç kiÅŸilik cemaatla kıldığı akÅŸam namazında varırdık sıradan insanlara nazaran farkına… Onun için kirlenmiÅŸ sulara karşı geliÅŸtirdiÄŸi teyakkuzlu duruÅŸun ardındaki saiki anlamak zor yabancı olanlara. Diyor ki: “Kaynağından iç sen ab-ı zülali/ “La Yuhti”den öÄŸren haram helali/ Yönel hep “La raybe fihi” olana/ Bırak sen o çıkmaz kıyl-ü kali…”
         Åžiirsel kitabın ana teması ÅŸu: “Tek ümid yalnız Allah, ne bir beÅŸer, ne bir put/ Sapıtanların hali ‘Ä°nne ehvenel büyut’”
         Kızıyor aksi yaklaşıma üstad tanınsa bile: “Bir baÄŸlı baÄŸlandı BaÄŸlumluya/ ‘Üç ayakla seken köpeÄŸim’ diye/ HaÅŸa derim, sen ey sevgili üstad/ Dostlar arasında ‘üstad’ sana ad/ Fıtratın izzetli reddedilir mi hiç/ Yerine köpeklik konulur mu hiç/ Ölçüye sığar mı bu mübadele/ Sonra güzel fıtrat erer zevale…”
         Åžiirce sürüyor ve ÅŸöyle bitiyor: “BaÄŸlumluya deÄŸil, sen Hak’ka yönel!...”...
         Bahattin hoca, zikri de öÄŸretiyor uzunca bir manzume de: “Hay huyları zikir sanma/ Sakın aldatma aldanma/ Vesveselere sakın ki kanma/ Zikir Hak’ka dayanmaktır…”
         Hocamıza göre: “... rabıta yalnız Allah'a yöneliÅŸtir/ Masivaya teveccüh ise büyük yanlıştır…”
         Hülasa muhterem Bahattin Bilhan demek istiyor ki: “La ilahe Ä°llellah/ Bir din, bir yol, bir ilah/ Ä°nkar en büyük günah/ La ilahe illallah!..”
         Çünkü ölçü ÅŸu: 
         “Yanılmayan ne ÅŸah ne padiÅŸahtır/ Hiç yanılmaz olan yalnız Allah’tır!..”
         Kitap 424 sayfa hangi bir yerini bu yazıya sığdırayım ki? En iyisi sözü burada bitirip, içine girdiÄŸim imkanı zor bu tanıtma yazıma son vereyim ve sizi ÅŸiirsel doÄŸruları terennüm etmeniz için bu  Kitaptan bir tane edinmeye davet edeyim…
                                                                                    M. Selami ÇEKMEGÄ°L