Eyüp ÅžAHAN

Åžu yalan dünyaya gelenler gider ,

Tozları rüzÄŸarda savrulur elbet.

Kötülük edenler kendine eder,

Gün gelir hesabı sorulur elbet.

En tatlı mevsimdir ömrün baharı,

Aklına getirmez yağmuru karı.

Gün gelip sönünce gönlünün harı,

Billur sular gibi durulur elbet.

Dünyaya meyletmez gönül adamı,
Yük etmez kendine kederi gamı.
Cahil devirse de huzurda çamı,
Kırmadan nasihat verilir elbet.

Nice gafil insan yüksekten uçar,
Evlatları bile yanından kaçar.
Gönül ehli insan sohbeti açar,
Sözündeki hikmet görülür elbet.

Devir döner saça akları düÅŸer,
Bazen zaafa uğrar yanılır beşer.
Gün gelir dostları bir çukur eÅŸer,
Üç arşın bezine sarılır elbet.

Geride kalanlar malına konar,
Vefalı olanlar adını anar.
Eyüp’de o tahta atına biner,
Tane ile saman ayrılır elbet.

                          Eyüp Åžahan