|
Bir Kürt Ä°le Bir Kürtçü Bilal SÜRGEÇ
Bu yazı ideolojik bir yazı deÄŸildir. Gerçek hayatta karşılaÅŸtığım kiÅŸilerdir. Muhtemelen benzerleri ile sizler de karşılaÅŸmışsınızdır. Halo dayı Elazığ'ın Yolçatı civarındaki Kürt köylerindendir. OÄŸlu Selahattin ortaokuldan itibaren sınıf arkadaşımdır. Halo dayıya Elazığ'ın yerli kibar Türk çocukları Halo demez: "Halil Emmi veya Halil dayı!" derlerdi. Halo sanki argocaymış, saygı dışıymış gibi geldiÄŸinden ben de "Halil Emmi" hitabını kullanırdım.
Halil emmi, serbest ticaretle uÄŸraşırdı. Ancak; dükkanı yoktu o zaman semt pazarları filan pek bilinmediÄŸi için Hallo dayı köyden gelen peynir ve çökelekleri satın alır, hafta içinde ÅŸire meydanında satardı. AkÅŸam olunca satılmayan erzağını Elazığ yerlilerinden Mustafa abinin dükkânına bırakırdı. Mustafa amca Türk'tü. Ama; Halo dayı ile çok samimi idi. Abi kardeÅŸ gibilerdi. O da Hallo demez "Halil abi" derdi. Ä°kisi de Süleyman Efendiye intisablılarmış. Halo dayının en büyük zevki bu cemaatin yurtlarına kendi ifadesi ile milletin hayır ve hasenatını (milletin bağışına Hallo dayı -her hasenat derdi) toplamaktı. Halo dayı zengin biri deÄŸildi. Ancak; bir gün olsun fakirliÄŸinden ÅŸikâyet ettiÄŸini de duymadım. Mahallede fakir biri mi evlenecek Halo dayı yardım toplamaya çıkardı. Ramazan mı gelmiÅŸ, fakir komÅŸuları onun sofrasındaydı. Bayram sabahı yemeÄŸine cemaatten insan davet etmeye bayılırdı. Hallo dayı, misafirlerini yazın çatısız evin damında ağırlardı. En ağır misafirleri Kur'an kursunun hocalarıydı. Onlar yerde baÄŸdaÅŸ kurup otururken rahat etsinler diye yere iki minder sererdi. Arkalarına ÅŸimdi ÅŸark usulü evlerde süs olarak tutulan halı kaplamalı yastıkları kordu. Ä°ki tane vaizi ağırlıyorsa, Halo dayı o an dünyanın en mutlu insanıydı. Ha onları ağırlamış ha bir Osmanlı Sultanını ağırlamış. Hocalara "kurbanınız olam!" diye hitap ederdi. Elazığ Türklerinin hocaları veya ÅŸeyhleri nedense Kürt ÅŸeyh hoca ve mollalarıydı. Hallo dayının hocaları ise Türklerdi. Zaten Süleyman Efendi de Rumeli kökenli bir Türk’tü. Halo dayı bir cenaze olduÄŸunda cenaze evine gider, ihtiyaçlarını karşılar, yemek yapacak komÅŸuları ayarlar, evin ineÄŸi filan varsa ( O zaman-1970'ler- ÅŸehirde inek beslenirdi) ahırını temizler, ineÄŸin suyunu verirdi. Hanımı Fatte bacı (Türkler Fatma Abla derlerdi) akrabası olsun olmasın cenaze evine gider o evde taziye boyunca gece gündüz kalır, geceyi orada geçirir, cenaze evininde devam eden hayatın ihmal edilmeyecek iÅŸlerini görürdü. Evlilik, hasta sorma diÄŸer saymayacağımız bir çok ÅŸeyde Halo dayı ve Fate abla Hızır gibi yetiÅŸirlerdi. Çanakkaleli bir öÄŸretmen kiracıları vardı, kiracı deÄŸil sanki evin çocuÄŸuydu. Bu kiracının doÄŸum yapan hanımının yanında hizmetinde hep Fate bacı vardı. Hatta çocukların büyümesinde de onun babaanne ÅŸefkati gibi hizmetleri oldu. Halo dayının en büyük zevki kimsesiz, fukara, gariban öÄŸrencilere yardım toplamak, kışın onlara soba, odun bulmaktı. Halo dayı Kürt’tü, Kürtlerin otantik bütün özelliklerine sahipti. Ama bu onun için bir ayrım deÄŸildi. Halo dayının en büyük kimliÄŸi Ä°slam’dı. O, bazen yalnız kaldığında Kürtçe türküler söylemesi, Müslüman Türk Süleyman Efendiyi sevmesine hiç engel deÄŸildi. Zaten damadları Türk’tü. Evet, etnoÄŸrafik olarak O, otantik bir Kürdün bütün özelliklerine sahipti.
Avukat Behzat da Kürt'tü. Ama Hallo dayıdan çok farklı bir Kürt'tü. Bunun da 68 li arkadaşı Türkler vardı. Onlarla eylem yapmış, üniversitede boykot uyÄŸulamışlar, derse giren faÅŸoları dövmüÅŸlerdi. Halo dayı gibilere -feodal artıklar- derdi. Hallo dayının yüzüne "feodalsin”dermiÅŸ. Dayı da oÄŸlu sınıf arkadaşım Sebahattin'e "çiye fodolite" diye sormuÅŸtu.
Avukat Behzat'ın kimseye faydası yoktu. Zengin olmasına raÄŸmen "bizi sömürüyorlar " derdi. Kürtlere yapılan olumsuzluÄŸun öznesi olarak bütün Türkleri gösterirdi. Ancak CHP'den milletvekili adaylığında her zaman banko aday adayıydı.
Yanına iki tane Kürt genç geldi mi, baÅŸlardı onlara Kürtlerin nasıl ezildiÄŸinden bahsetmeye, onları dolduruÅŸa getirmeye, kafalarını karıştırmaya bayılırdı. Fitne fesat çıkmış, insanlar ölmüÅŸ, Türkiye, kan gölüne dönmüÅŸ umurunda bile deÄŸildi. Avukat Behzat, zengindi. Ancak variyetinin topluma bir katkısı yoktu. Onun kitabında Kürt diye sevdiÄŸini söylediÄŸi çocuklara yönelik hiç bir yardım, burs ve katkı yapma yoktu. Kürtlere iyiliÄŸini nedir diye sorulduÄŸunda gittiÄŸi eylemleri, gösterileri söylerdi. Aslında Müslüman da sayılmazdı. Ona göre güya Kürtler Ä°slam'ı kabul etmekle kaybetmiÅŸlerdi. Avukat Bey, kazanmanın ve hayatta mutlu olmanın ne olduÄŸunu bilmiyordu. Kendisi zengin ama mutlu deÄŸildi.
Bırakın baÅŸkasının çocuklarını, kendi çocukları bile ona hürmet göstermezdi. Kürtçülük yapmasına raÄŸmen çocukları doÄŸru dürüst Kürtçe bilmezdi. Türkçe bilen birinin çok rahat öÄŸreneceÄŸi Kürtçeyi çocuklarının öÄŸrenmesine gayret etmezdi. Ama Kürtçüydü, din dışı bir yaÅŸamı vardı. Moderndi. Kürt Halo dayıya hiç benzemezdi. Dinden ırak bazı Türk komÅŸularına benzerdi, onlarla bir araya gelir ÅŸu cami yapılacağına fabrika yapılsın diye laflar ederdi. BoÅŸ kalan zihnini Kürtçülükle doldurmuÅŸtu. Ancak Kürt kimliÄŸi Halo dayıda yaşıyordu. KimliÄŸi sadece dili deÄŸildi. YaÅŸam ÅŸekli düÅŸünmesi, komÅŸuluÄŸu hatır ve gönül bilmesi, iyilik insanı olması Halo dayının en önemli özelliÄŸiydi. Ancak Hallo dayının yanında -Kürtçü- Türkçü- desen "Tövbe tövbe bu ne demek biz Ümmet-i Muhammed'iz" derdi. Bir Fransız gibi yaÅŸayan Behzat Bey ise Kürtçülük yapardı. Ä°çi boÅŸ bir Kürtçülük, hiç bir kültürel yapısı olmayan, kimliÄŸi olmayan, edebiyatı olmayan, sosyal yönü olmayan bir Kürtçülük. Sadece kayıtlı kullanıcılar yorum yazabilirler.
Lütfen hesabınıza giriş yapınız veya kayıt olunuz. Powered by AkoComment 2.0! |
