Hüseyin Üzmez’in genellikle hatıralarından oluÅŸan birçok kitabı da vardı. Bunların önemli bir kısmını

okumuÅŸtum.  Akıcı ve sade üslubuyla kitapları çok rahat okunurdu.  

Hüseyin Üzmez hastanemizde  karın fıtığı ameliyatı oldu. Yanında da kendisinden 50 yaÅŸ küçük olduÄŸu söylenen yeni hanımı vardı.  

Son birkaç sene Hüseyin Üzmez’in hatıraları  hep birbirini tekrarlar oldu. Aynı ÅŸeyleri anlatıp duruyordu.  Beraber  sohbet ettiÄŸimiz   Nörolog Doç. Dr. Ali Akben’le  durumunu deÄŸerlendirdik ve Üzmez’de demansiyel sürecin baÅŸladığını düÅŸündük.  

Daha sonra bu süreç hızlandı.   Ä°slâm alimlerine son derece saygılı dil kullanan Üzmez bir bakıyordunuz namaz için beden hareketleri diyebiliyordu.  

Bu arada televizyonların kadın programlarına çıktığını, saçma sapan ve kendisiyle uyuÅŸmayan laflar ettiÄŸini duyuyorduk.  Yaşına, konumuna, yazılarına, kitaplarına, saygınlığına uygun düÅŸmeyen sözler söylüyordu.  Belli ki demansı giderek derinleÅŸiyordu.

 Sonra gündemi sarsan vukuatı duyuldu. Herkes çok ÅŸaşırmıştı. Ama ben ÅŸaşırmadım. Çünkü gidiÅŸatından belliydi.  

Hapse girdi, çıktı ancak hemen televizyonda boy gösterdi. Yarabbi o ne pespaye rezil sözlerdi öyle.  Burada tekrarlamayı bile zül addettiÄŸim aÅŸağılık laflardı. DeÄŸil Hüseyin Üzmez, fikren bozuk birinin bile söylemeyeceÄŸi ifadelerdi onlar.  

Telefon açtım, kendisine dikkat etmesi gerektiÄŸini söyleyecek oldum.  “Nasıldım hocam? Daha neler var bende” gibi iç görü  bulunmadığını gösterir, haddini bilmeyecek laflar etmez mi? Anladım ki demansı  konuÅŸulacak, telkin edilecek bir seviyeyi aÅŸmıştı.

Daha sonra tekrar hapse girdi ve çıktı. Bir gün avukatı aradı ve beni istediÄŸini, yoksa tedaviyi kabul etmediÄŸini belirtti.  Doç. Dr. Ali Akben dostumuzla yanına gittik ve onu alıp özel bir hastaneye yatırdık.  Bizleri zor tanıdı.  Görünümü hiç iç açıcı deÄŸildi. Bakımsızdı, kötü kokuyordu, tırnakları uzamıştı, traşı gelmiÅŸ olmasına raÄŸmen itina yoktu. Belli ki artık ileri döneme gitmiÅŸti.

Onu bir huzurevine yatırdılar, orada kendine bakamayacak ve çevreyi tanıyamayacak ÅŸekilde hayatını sürdürdü.  Derken Rabbim ruhunu aldı.  Mevla rahmet eylesin.

Åžunu demek istiyorum. Onun hakkında vaveyla koparanlar bu durumunu göz önüne almak zorundalar.  O bunamıştı.  Çirkin fiillerini demansın etkisiyle yaptı. Yani ceza sorumluluÄŸu bulunmamaktaydı.