Arada sırada kullandığım bir sözü tekrar etmek istiyorum: ‘Yenilmek güzeldir.’ Her zaman doÄŸru olmasa bile yenilginin kendine özgü faydaları vardır. Yenilen arkasında kin ve intikam duyguları bırakmaz. Galip geldiÄŸini düÅŸünen, ulaÅŸtığı yeri, kendi hedefiymiÅŸ gibi algılar ve onu deÄŸiÅŸtirmeye çalışmaz. Aksine bu durumun savunucusu haline gelir.  
 
Genel kanı, ABD’nin Irak’ta hedeflerine ulaÅŸamadığı ve arkasında küçültücü bir yenilgi bırakarak çekileceÄŸi yönünde. EÄŸer hedefin Irak’ın var olan sınırları içinde demokratik bir ülke haline getirmek olduÄŸunu düÅŸünüyorsanız bu yargınız doÄŸrudur, ama eÄŸer proje baÅŸka ise ve asıl amaç bölünmüÅŸ bir Irak oluÅŸturmaksa neden baÅŸarısız olsun?  
 
EÄŸer bir ülkeyi yönetenlerden hoÅŸnut deÄŸilseniz onu deÄŸiÅŸtirmeye çalışırsınız. Ama ülkenin, yöneten kim olursa olsun, sizin için bir sorun olacağını düÅŸünüyorsanız o zaman onu deÄŸiÅŸtirmekten baÅŸka bir çareniz kalmaz.  

Savaşın nihai amacının galip gelme olduÄŸunu düÅŸünenler bunu algılayamaz. Sekiz yıl süren Ä°ran-Irak savaşında ABD, görünüÅŸte hasmı olan Ä°ran’a, Ä°rangate skandalı olarak adlandırılan süreç içinde, silah saÄŸlamıştı ve bunun baÅŸkanın bilgisi dahilinde yapıldığı anlaşılmıştı. ABD müttefikinin zafer kazanmasını istemiyordu.  
 
Acaba savaşın tek amacının zafere ulaÅŸmak olduÄŸunu düÅŸünürken yanılıyor muyuz? Amaç yeni bir yapı oluÅŸturmak ve buna ulaÅŸmak için kazanmak kadar kaybetmek de gerekli olabilir mi?  
 
ABD Irak’ı terk ederken arkasında bir deÄŸil üç tane galip grup olacak. Kürtler kendi devletlerini kuracak, ÅŸiilerle sünnilerin bir arada yaÅŸamaları mümkün olmayacak ve ayrışacaklar. ABD de, tarihin en büyük gücü unvanını taşımasına raÄŸmen, bir avuç direniÅŸçinin iradesine boyun eÄŸip çekilecek. Bir yanda eski Irak’ı oluÅŸturan insanlar sokaklarda gösteriler yapıp zaferi kutlarken ABD’nin siyaset planlayıcıları da bir ÅŸampanya patlatacak ve sırada kim var diyecek.  
 
ABD yönetimindeki iki isim bir bahse de girebilirler. Birisi yeni dolar milyarderleri listesine ÅŸiilerin önderinin gireceÄŸini söylerken diÄŸeri bunun bir Kürt olacağında ısrar edebilir. Bunlardan biri önemli bir iÅŸ baÅŸarmanın tadını çıkarmaya kalkabilir ama diÄŸeri SSCB’nin dönüÅŸüm sürecinde önemli rolü olduÄŸu için onu küçümseyebilir, ama çaylakların cesaretini kırmamak gerektiÄŸini düÅŸünerek sessiz kalabilir. Deneyimli olanı kutlama faslını bitirip yeni projeyi tartışmaya baÅŸlar. Ona göre adına Suriye denen ülkenin de yeniden ÅŸekillendirilmesi gereklidir. Yönetime sünni bir grubu getirmekle yetinmeli midir, yoksa onun da parçalanması ve bir yerlere eklenmesiyle yeni bir yapı mı oluÅŸturulmalıdır konusunda tartışma baÅŸlar. Kıdemli siyasetçi, tarihte ilk defa iki ülke arasındaki sınırı bir demiryolu hattı ile belirleyen Ä°ngilizlere hayranlık duymaktadır. Herhalde cetveli almaya üÅŸendikleri için hazır bir çizgiyi kullanmış olmalıdır diye düÅŸünür. Aklına bir muziplik gelir ve bir sınırı bir evin yatak odasının ortasından geçirip karı kocayı ayırsam insanlar bunu da kutsar ve bu sınırı korumak için can verirler mi diye düÅŸünür. Sonra bu fantezisinden vazgeçer ve telgraf direklerinin yeni sınır olması konusunda anlaşırlar. Direklerin her iki tarafındakiler de sevinç içindedir çünkü yeni devletlerini kurma baÅŸarısını göstermiÅŸlerdir.  
 
OrtadoÄŸu’da insani trajedilerin en üst boyutta yaÅŸandığı bir dönemde olayları hafife alıp sınır tartışmaları yaptığım için kendimi, sizden önce ben kınıyorum. Söylemek istediÄŸim ÅŸey insan olmanın doÄŸal refleksiyle hareket ederken, haksızlıklara isyan edip acıları paylaÅŸmaya çalışırken arka plandaki hesapları unutmanın yanlış olacağıdır. Bir süre sonra bu acılara sebep olanların büyük bir yenilgiyle uzaklaÅŸtığını görüp sevinebilirsiniz. Zalim saydıklarınızın yenilgisi acılarınızı hafifletebilir. Åžu sorunun cevabını vermelisiniz. Bu sonuç kimin eseridir?  
 
08.08.2006, Star gazetesi