DÖNDÜ DÖNMEDÄ°                                           
“Abdul Vahap kocaman’a nazire”                                                                   

                           Nurettin GÜR OzanoÄŸlu             

Yanımdan geçerken öyle çarptı ki,
Başımı döndürdü Döndü dönmedi.
Kısa devre oldum birden inanki,
FiÅŸimi döndürdü Döndü dönmedi.

Arifin tarifte gafı mı olur,
Bu yaşta insanın safı mı olur,
Yüzümün, gözümün lafı mı olur,
Kaşımı döndürdü Döndü dönmedi.

Bir nazar eylese tutuÅŸur sular,
Volkan ateÅŸinin gücü onda var,
Güzümü yaz etti, yazımı bahar,
Kışımı döndürdü Döndü dönmedi.

O beni hiç görmese de duyuyor,
YüreÄŸimin tam içinde uyuyor,
Şimdi hep onunla karnım doyuyor,
Aşımı döndürdü Döndü dönmedi.

Sanmayın bu sevda burada bitti,
Yolumu en derin çıkmaza itti,
Öyle bir ezdi ki un, ufak etti,
Taşımı döndürdü Döndü dönmedi.

Kıyamadım kızıp onu yermeye,
Hayatını versen deÄŸer görmeye,
Çekti beni altmışlardan yirmiye,
Yaşımı döndürdü Döndü dönmedi.

YaÅŸadığı yanlışlardan çark eden,
Kıymetini daha sonra fark eden,
Yıllar önce yuvasını terk eden,
KuÅŸumu döndürdü Döndü dönmedi.

Ne o bana, ne ben ona umuttum,
Kendimi kandırdım, beni avuttum,
OzanoÄŸlu çalışmayı unuttum,
Ä°ÅŸimi döndürdü Döndü dönmedi.

                                                     Nurettin Gür OzanoÄŸlu