DüÅŸlerdim vuslattaki sevincimizi,
Özlerdim geçmiÅŸteki beraberliÄŸimizi.

Gözlerinden taÅŸan ÅŸefkatin sıcaklığında,
Erirdi tüm kederlerim.
Dualarınla birlikte ettiğin nasihatlarda,
Durulurdu taşkın hislerim.
Bana açılan kollarında,
Dinlenirdi ruhum bedenim.

Sevgi gerçek yurdunu bulmuÅŸtu da senin kalbinde
YerleÅŸmiÅŸti taa derinlere..
Çıkmamıştı su yüzüne.
Belki şımartır diye
çıkmamıştı.
Tüm sevgiler utanır diye..

Ah anne, özlüyorum yine.
Sana olan özlemimi,
Anlatamaz hiçbir kelime!
Günbegün koyuyor bana yokluÄŸun.

Ne çare-
'Ä°nnâ lillâh ve innâ ileyhi râci'ûn! ..'