Eyüp ÅžAHAN
Dün düÅŸman diyordun bugün dost oldun,
Bunu bir kenara yaz dönek adam.
Bir koltuk uÄŸruna laikin buldun,
Sanma ki bu millet kaz dönek adam.

Bir makam uğruna kendini sattın,
Çırpındıkça hepten çamura battın.
Yüzün kızarmadan yalanlar attın,
Belki utanç duygun az dönek adam.

Halktan tokat yiyen enseden solur,
Milletin gözünde kepaze olur.
Senin gibilerin ettiÄŸin bulur,
Sana söylenecek söz dönek adam.

Bu millet gider mi dönek peÅŸine?
Benim aklım ermez aptal işine.
Deli bile güldü bu gidiÅŸine,
Artık başın önde gez dönek adam.

Haddini bilmeze bildirmek gerek,
KoÅŸ deyip boÅŸ yere yeldirmek gerek,
PeÅŸinden alemi güldürmek gerek,
Biraz utanmalı yüz dönek adam.

Utanmayı bilmez fikrini satan,
Yüzün kızarırsa biraz da utan.
Öyle ÅŸut çeker ki oyları tutan,
Sen bile duyarsın haz dönek adam.

İnsanda erdemdir vefalı olmak,
Zevk verdi ardından teneke çalmak.
Eyüp’e nasipmiÅŸ zevkini almak,
Dövmekle aşınmaz diz dönek adam.
                                              Eyüp ÅžAHAN – Ankara, 1.04. 2014