HurÅŸit PEKER
Küçüktüm ufacıktım
Suriye’li bir çocuktum
Uçurtmamı uçururken
Baba hasretiyle acıktım

İpine mektup taktım
Kuyruk salladı rüzgar esince
Namemi okumadı baktım
Bindi bulutların ensesine

Dinlemedi ilahilerimi
Dualarımın adresi mi yanlış
Ä°çimizdeki zalimler yüzünden mi
Yoksa sahte ve yapmacık mı
Anlayamadım.

Bulut üzerimize eÄŸildi
Silkindim aniden uyandım
Rahmetin damlaları değildi
Alevler içinde yandım

Åžam’ı götürdü bombalar
ÇeÅŸmelerinden kan akar
Korkudan çatlayan yürekler
Kuş gibi avcıya bakar

Yeniden işbaşında firavunlar bir daha
Kucağında çocugu sığınmacı kadınlara,
Ve mazlumlara zulm ederken zalimler
Savaşın masum yavruları çocuklar
Korumasız annelerin Nil’i oldular.