|
Yazar Nurettin GÃœR OzanoÄŸlu
|
|
03-01-2014 |
DERÄ°N GAFLET 
Nurettin GÜR OzanoÄŸlu
Ömrümüzde bir kez gelen baharı,
Çiçek, çiçek bürümeyi bilmedik.
Cennetin yolunu kapatan karı,
Süpürüp de kürümeyi bilmedik.
Çalanlar kalmadı gönül telinden,
O dostun kokusu gelmez gülünden,
Duçar olduÄŸumuz nefsin elinden,
Neslimizi korumayı bilmedik.
Kaybolanın aramadık eşini,
Seçemedik keleÅŸini, keÅŸini,
Bağrımızda yatan domuz leşini,
Ä°pe takıp sürümeyi bilmedik.
Hep aldana geldik loÅŸun içinde,
Dolular yitirdik boÅŸun içinde,
YaÅŸattılar bizi yaşın içinde,
Islattılar kurumayı bilmedik.
Harpte yendik, masalarda tuÅŸ olduk,
Yolunacak tavuk olduk, kuÅŸ olduk,
Hep kendini yakan bir ataÅŸ olduk,
Erittiler erimeyi bilmedik.
Tüyümüzden kanat yapıp uçtular,
Köyümüzde türlü nifak saçtılar,
Her gün bir deÄŸiÅŸik yara açtılar,
Öldürdüler dirilmeyi bilmedik.
OzanoÄŸlu yemez doyunca kadar,
Kimse yutamadı boyunca kadar?
Yolda düzgün giden karınca kadar,
Çarpışmadan yürümeyi bilmedik.
Nurettin Gür OzanoÄŸluSadece kayıtlı kullanıcılar yorum yazabilirler.
Lütfen hesabınıza giriş yapınız veya kayıt olunuz. Powered by AkoComment 2.0! |
|
Son Güncelleme ( 03-01-2014 )
|
