|
Yazar HurÅŸit PEKER
|
|
13-12-2013 |
|
ÇEYÄ°Z ARASI -III- 
HurÅŸit PEKER
BoÅŸalan döküntülü odalar...
Açık perdesiz pencereler…
Duvarlarda asılı donuk aynalar…
Gözlerinin izini görüyorum,
Hayalen gülümseyen yüzler
Camları silerken gülüyorum.
Onlardan geriye kalan
Bunları gördükçe inancım artıyor
Bu dünya yalan…
Ne çabukta örülmüÅŸ duvarlar örümcek ağı
Öyle bir sessizlik ki, büründü solu- sağı.
Ä°çimde yalnızlığın hissini duya duya
Nasılsa kendimden geçip, dalmışım bir uykuya.
Rüyalarımla oyalanıyorum
Bazen kahve dolu fincanı
Bana doğru uzatırken uyanıyorum.
GeçmiÅŸte her odanın özel bir ismi vardı
Geride bir biz, birde ıssız odalar kaldı
Şimdi onlardan ne bir ses, ne de var bir kıpırtı,
Her tarafta döküntü, ortalık pırı; pırt.ı
Uçtular teker teker yuvamızdan hepsi
Anlamadım dünyayı, tatlı olan neresi
Hayat güneÅŸ gibi, doÄŸup batan masalmış
GörünüÅŸte uzun, batışında kısaymış.
GeliÅŸleri güzeldi, dünyamıza mutluluk oldu
GidiÅŸleri buruk ve hüzünlü, içimize gam doldu.
Yüklendi üzerimize bir sessizlik gölgesi
Bir köÅŸede ben kaldım, diÄŸerinde annesi Duramadı kalktı.
Bir elini kapıya, diğerini
Kasaya dayayarak; baktı, baktı:
Açık pencereleri bir bir kapatıyor…
Ne kadar da içten ve bitkin etrafı tarar…
Terk edilmiÅŸ odaları toparlıyor…
Yoksa gözleri seni mi arar?...
Bakar bakar da durur, astığın aynana
Sen gittin;
Artık ellerine kına yaksın kaynana.
Sünnetullah gereÄŸi deÄŸiÅŸmeyen bu yasa
Son yavrumuz da uçtu, onun adı : Rumeysa
Bir bakarsın gün gelir ,tüm nefesler kesilir
Kapanır kapılar bir, bir; gerisin Allah bilir.
………….
HURŞİT PEKER
Sadece kayıtlı kullanıcılar yorum yazabilirler.
Lütfen hesabınıza giriş yapınız veya kayıt olunuz. Powered by AkoComment 2.0! |
|
Son Güncelleme ( 13-12-2013 )
|
