Eyüp ÅžAHAN
Dünya benim diye hükmünü süren,
Sessizce dünyadan göçtü dediler.
Âleme kendince manalar veren,
Ecel ÅŸerbetini içti dediler.

Dünya benim diye tapular aldı,
Ağrımaz başını ağrıya saldı!
Edindiği malı elinde kaldı,
Üç beÅŸ metre bir bez, biçti dediler.

Namı bilinirdi yedi düvelde,
Unutuldu ismi, ne kaldı elde?
Ä°mansız ömrünü savurdu yelde,
Sonunda bir çukur seçti dediler.

AÄŸzın gönüllere derman hekimi
Yer ile göklerin mutlak hakimi,
Ona niyaz eden kullardan kimi.
Sırat köprüsünde uçtu dediler.

Geçerse ömürler secdesi ile
Åžükür kelimesi dolanır dile.
Bundan gayri yaÅŸam zaten nafile,
Dünyanın boyunu ölçtü dediler.

Var mıdır dünyada umduÄŸun bulan,
Yaptığın seninle, gerisi yalan.
Hayır, hasenattır Eyüp’ten kalan,
Cennetin kapısın açtı dediler.