ZAMAN 
Mesut TORAMAN
Hafiften yağan yağmur; eski konağın,
Camlarını döverken usulca,
Hafize hanım saksıdaki zambağın,
Ağladığını duyuyordu, şaşkınca..
Hava eski hava değil, gece bile artık solmuş,
Mahur bey Zemherî’de öldükten beri,
Bahar gelmeyeli yüz yıllar olmuÅŸ..
Pencere kenarı, bugün makberden bir parça,
Åžihabın aydınlattığı topraklar suya doydu, Sandıkta bekleyen o eski bohça, Vakit tamam, artık aç beni diyordu.. Zaman eski zaman deÄŸil, merhamet hiç kalmadı, Bahçedeki çınar kesildikten beri, KuÅŸların ağızını bıçak açmadı..
Mülazım-ı Evvel iken ÅŸehit olan babası, Bir gün yanına çağırıp Hafize hanımı, Bak demiÅŸti kızım, nenemden kalan bu bohça, Devredilir çocuklara, hak vaki oldukça.. Nesil eski nesil deÄŸil, hatıraya hürmet kalmadı, Naftalin kokar diye evleri, Üçyüz yıllık bohçayı, ondan kimse almadı..
Bir elinde bohça, diÄŸerinde Kur’an, GelmiÅŸti artık beklenen an, Kirpiklerden süzülen hüzün, ZambaÄŸa damlarken, Sabah olduÄŸunu hatırlatıyordu, lahuti bir ezan.. Ä°nsan eski insan deÄŸil, ataya vefa kalmadı, Hafize hanımın cenazesine, Üç beÅŸ kiÅŸiden baÅŸkası katılmadı..
Mesut TORAMAN
|
Tebrik
Yazar Suphi açık 2013-06-03 11:06:19
Mesut Toraman'ı tebrik eder,şiirlerinin devamını bekleriz.Teşekkürler... | Tebrik ederim
Yazar saim açık 2013-06-03 11:19:10
Bu şiiri tebrik etmek için sayfanıza üye oldum. Gerçekten yazan kişinin eline sağlık artık böyle şiirlere rastlayamıyoruz. Devamını bekleriz.
Not: Acaba bohçanın içinde ne vardı diye insan merak ediyor.. | Eskilere götüren bir şiir
Yazar Hasan_Akın açık 2013-06-03 18:03:43
Güzel yazılmış tebrik ederim. |
Sadece kayıtlı kullanıcılar yorum yazabilirler.
Lütfen hesabınıza giriş yapınız veya kayıt olunuz. Powered by AkoComment 2.0! |
