TOPAL ÇEKÄ°RGE
“Hakikileri tenzihimdir”                                                   
                         Nurettin GÜR (OzanoÄŸlu)
Bir topal çekirge geyik sayıldı,
Sıçradı, sıçradı, s.çtı çekirge.
Cüceler içinde büyük sayıldı,
ÅžiÅŸti havalara uçtu çekirge.

Gaz üretip koku saldı çevreye,
Göz boyadı, çengel attı kirveye,
Zorba ile tırmanırken zirveye,
Koptu tırnakları düÅŸtü çekirge.
 
Ä°ÅŸçi maskesini takıp gezendi,
Her fırsatta emektarı ezendi,
Kan emici vampirlere özendi,
Işığı görünce kaçtı çekirge.
 
Küfür etti Mahkemeye giderken,
Kırıldı dişleri ayvayı yerken,
Biraz onu, bunu sokayım derken,
Kendi zehirini içti çekirge.
 
Zannetmeyin bir aÄŸaçtan dal çaktı,
Semer yaptı eÅŸeklere nal çaktı,
Her alçaktan biraz daha alçaktı,
Piçler arasında puÅŸttu çekirge.
 
Kendi çekirgedir, adı örümcek,
Midem bulanırdı onu görüncek,
Kanun eli defterini dürüncek,
FeleÄŸi bayıldı, ÅŸaÅŸtı çekirge.
 
Ä°mana, insafa gelmedi amma,
Bu halkı tanıyıp bilmedi amma,
Fikrince geberdi, ölmedi amma,
Bizim dünyamızdan göçtü çekirge.
 
Yalanı kimseye yutturamadı,
DüdüÄŸünü çalıp öttüremedi,
Ozanoğlu derki tutturamadı,
Her yana kıvıran kıçtı çekirge.
                           Nurettin Gür OZANOÄžLU