Eyüp ÅžAHAN          

Kestim yelesinden, kuyruk kılından.
Pekten tımar oldu bizim boz eşek.
Kurtardım garibi eski çulundan.
Yeni semer buldu bizim boz eÅŸek.

Hotumla bir banyo, açıldı yüzü.
Bebe ÅŸampuanı; yakmadı gözü.
Bir ayna getirin! oldu ilk sözü.
Karşıma dikildi bizim boz eşek.
 
Pek hoşuna gitti; kuyruk salladı.
KoÅŸtu hayvanları geçti solladı.
Semere binmemi, baktı kolladı.
Döndü geri geldi bizim boz eÅŸek.
 
Türküler söyledi yanık sesiyle.
Bütün yükü çekti o hevesiyle.
Semerinden sarkan üç beÅŸ süsüyle,
Kahkahayla güldü, bizim boz eÅŸek.
 
Dikti uzaklara ayna gözünü.
Dile ezber etti saÄŸ ol sözünü.
Ahıra girmeden, çayır düzünü,
Tamamen belledi bizim boz eÅŸek.
 
Bir tekmede kırdı malum sopayı.
Koşarak turladı yedi tepeyi.
Ayarttı ağanın kara sıpayı,
Sosyetik takıldı bizim boz eşek.
 
Baktı gökyüzüne; üç çifte attı,
Yıldızlar döküldü ay yana yattı.

Sanırım sevinci biraz abarttı,
Gök kubbeyi deldi bizim boz eÅŸek.
 
Köyün meydanında konseri sürdü
Orkestra olarak köpekler ürdü!
Dememe gerek yok herkeste gördü,
Ovaya nam saldı bizim boz eşek.
 
Sıpalarla gezmek, çok mutlu etti.
Benim bu ikramım gönlüne yetti.
Eyüp’ün gülmekten takati bitti,
Tımar kadrin bildi bizim boz eÅŸek.