ALAADDIN'Ä°N SÄ°HÄ°RLÄ° LAMBASI

                                                                 Raci DURCAN                                  

  

  Masallarda geçen olaylara ÅŸaşırırdım. Alaattin’in sihirli lambasından çıkan cin, yedi baÅŸlı ejderhaya kurban edilen gençler ve sevimli keloÄŸlan masalları hayal dünyamı karma karışık hale getirirdi.

  Büyüyünce masalımsı olayların dizi filmler halinde T.V de yayınladığına ÅŸahit oldum. Mesela tatlı cadı adlı dizi ülkemizde uzun süre yayında kalmıştı. Ä°zleyici bulmuÅŸ olmalı ki yerli taklitleri yapıldı.

  Böyle dizilerin niçin yapıldığını bir türlü anlayamazdım. Aynı ÅŸekilde mitolojik hikâyelere niçin bir deÄŸer atfedilip ders kitaplarında öÄŸretildiÄŸini de… Bu gerçek dışı anlatıların insana hoÅŸça vakit geçirmekten baÅŸka iÅŸlevleri mi vardı; farkında deÄŸildim? DeÄŸilse niçin her yerde önüme çıkıyorlardı?

  Sizde ne etki yarattığını bilemem fakat aldığım "Milli eÄŸitim", dünyayı mekanik bir düzen içinde algılamama yol açmıştı. Hayat; kimsenin ne dediÄŸine, düÅŸündüÄŸüne bakmaksızın kendi mecrasında akıp giden bir sel gibiydi. Önünde direneni yıkıp geçecek kadar öfkeli görünmüÅŸtü. Bu kadar mekanik olması hayatı tekdüze hale de getiriyordu. Mekanik bir dünya ve buna tam tezat cin-peri, yedi baÅŸlı ejder masalları, beni oylamak ÅŸöyle dursun; kafamı iyice karıştırmıştı.

  Ne canınız sıkıldığında isteklerinizi yerine getirecek bir cin, ne de aÄŸzından alev saçan yedi baÅŸlı ejderha ortalıkta görünmüyordu. Her ÅŸeyin bir hesap kitap içinde döndüÄŸü ve ne olacağının formüllerle tespit edilebildiÄŸi mekanik bir dünya yerine masalların anlattığı böyle bir dünyada yaÅŸamak ne kadar keyifli olurdu!

  "Milli eÄŸitim" düÅŸünce yapımı böyle ÅŸekillendirmiÅŸti. Bundan sıkılmışken birden etrafımda olan bitenin tam olarak böyle olmadığını fark ettim. MeÄŸer hayat masallarda anlatıldığı gibiymiÅŸ. MeÄŸer tüm masal kahramanları zaten hayatın içerisindeymiÅŸ! Ders kitaplarının öÄŸrettiÄŸi mekanik dünyayı hiç sevmemiÅŸtim.

  Böyle bir ÅŸeyin ipucunu ilk defa Akyazı’ya yaptığım bir seyahat sırasında yakaladım. Uzun yol için pek müsait olmayan aracım, Ankara dönüÅŸünde, gece vakti, tuhaf ÅŸekilde arızalanmıştı. Benzinli aracın farları birden söndü. Sadece stop lambalarında çok cılız bir ışık kalmıştı. Önümdeki yolu görmek için ay ışığından baÅŸka bir ÅŸey yoktu. Stop lambalarındaki ışık, geriden gelen araçların beni fark ederek ezmesini engelleyebilirdi. Arkadan gelip beni sollayan araçların farları ile önümü görerek ilerleyebilirdim. EÄŸer ÅŸarj sistemi bozulmuÅŸsa, bir süre sonra ateÅŸleme olmayacağından motor da çalışmaz hale gelecekti. Aracı terk edemezdim. Yolun kenarına çekip bekleyemezdim. Karla kaplı ormanlık alanda ne sığınabileceÄŸim bir çatı ne de bir ışık görünmüyordu. Bu ÅŸekilde gidebileceÄŸim yere kadar gitmekten baÅŸka çare yoktu. Çok uzun bir zamanmış gelen bir sürede, tahminen 40km sonra, otobandan Düzce çıkışına ulaÅŸarak kurtuldum. Stop lambalarda kalan cılız ışık, süratle arkadan gelen tırların altında kalarak parçalanmamı önlemiÅŸti. Aracı tamir ettirdikten sonra yola devam edip Ankara’ya ulaÅŸtım. Sihirli lamba; ÅŸarj sistemi arızasına raÄŸmen, aracın stop farında belirerek beni korumuÅŸtu.

  Aradan yıllar geçti. Bu olayı unutmamıştım ama cin’e minnet hislerimden baÅŸka bende bir varlığı yoktu. Fakat mekanik dünya görüÅŸüne olan baÄŸlılığım sarsılmış, dikkatim açılmıştı. Yani Alaattin’in sihirli lambasını henüz bulmuÅŸ deÄŸildim. Onlar hala gerçeküstü anlatılar gibi görünüyordu. Ta ki baÅŸka bir olay nedeniyle çekim yasası diye anılan bir konuyla karşılaÅŸana kadar. BaÅŸa çıkmakta zorlandığım ÅŸeylerin sıkıntısı ile dolu olduÄŸum bir günde, ilgimi çekecek bir kitap için dışarıdaydım. Roman, hikâye, tarih kitaplarını sıkıcı bulmaya baÅŸlamıştım. O sırada çekim yasasının neden olmayacağını anlatan bir kitapla karşılaÅŸtım. Ä°nsanların başına gelen olaylarla düÅŸünceleri arasında baÄŸlantı olduÄŸunu iddia eden bir kitabı eleÅŸtiriyordu. Bu, bir süredir üzerinde düÅŸündüÄŸüm bir konuydu. EleÅŸtiriyi okur okumaz haksız olduÄŸunu anlamıştım. Haliyle eleÅŸtirilen kitabı da okuyacaktım. Ancak ben daha okumadan bu görüÅŸlerin doÄŸruluÄŸunu biliyordum. Alaattin’in sihirli lambası gerçekti.

   Bunun beni ne kadar rahatlattığını anlatamam. MeÄŸer yıllardır ne kadar büyük bir yük altında ezilmiÅŸim! Newton’un ağır, mekanik ve hesaba dayalı dünyası dengemi bozmuÅŸtu. Ä°nsanoÄŸlunun sınırlı bilgi ve kısıtlı imkânlarıyla bu mekanik dünyayı çevirmek için aşırı çabadan yorulmuÅŸum. Elinizdeki sihirli bir lamba ile hayat ne kadar da masalsı ve yaÅŸanılası hale geliyor!

  Åžimdi başım her sıkıştığında lambanın fitilini çeviriyorum. Karşıma çıkan cine isteklerimi söylüyorum. Hiçbir ÅŸeye itiraz etmiyor. Sözüm biter bitmez gözden kayboluyor. Masaldaki gibi ‘emredersiniz’ de demiyor. Belki bu, masaldakinden bile heyecan verici. Çünkü isteÄŸimin yerine gelip gelmeyeceÄŸini bilmiyorum. Sadece bekliyorum. Bazen çok kısa, bazen belki de sabırsızlığımdan bana uzun gelen bir süre sonra karşımda beliriyor. Elinde benim istediklerim oluyor. Bazen acaba çok ÅŸey mi istiyorum diye düÅŸündüÄŸüm oluyor. Bazen istemeyi unutuyor ya da istemekten çekiniyorum. Ancak çok basit gibi görünen konularda dahi zora düÅŸtüÄŸüm oluyor. O zaman hemen lambayı hatırlıyorum. Bu da onun bana kendini hatırlatma yöntemi olsa gerek diyorum.  Åžimdi bende alışkanlık halini aldı. Hemen her anım sihirli lambanın fitilini kurcalamakla geçiyor. O ise sanki neler yapabileceÄŸini bana göstermek ister gibi… Sanki tek amacı beni memnun etmek! Hatta acaba bu dünyayı benim için her an yeniden mi düzenliyor diye düÅŸündüÄŸüm oluyor.  Bazen geldiÄŸinde istediklerimi elinde görmemiÅŸ oluyorum. O zaman sipariÅŸi daha ısrarcı bir ÅŸekilde tekrarlamam gerekiyor. Belki de ısrardan hoÅŸlanıyordur. Belki de neyi ne kadar istediÄŸimden emin olmamı sınıyordur.

  Masallarda yedi baÅŸlı ejder olmazsa eksik kalırlar. Madem sihirli lamba vardı o halde yedi baÅŸlı ejder ve ona kurban edilen ülkenin en güzel kızları, yiÄŸit delikanlıları da olmalıydı. Sihirli lambam bana ejderin gizlendiÄŸi yeri gösterdi.  Nasıl beslendiÄŸini, gücünü nereden aldığını ve insanlığı nasıl tutsak ettiÄŸini de… MeÄŸer sihirli lambamı geç keÅŸfetmeme bu yedi baÅŸlı ejder sebep olmuÅŸ. Tutsak aldığı insanlara ‘sihirli lamba bir masaldır’ diye okullarda öÄŸreten oymuÅŸ. Tüm masalları inanılmaz ÅŸeyler olarak gösteren… Yedi baÅŸlı ejdere, masaldaki gibi her sene ülkenin en güzel kızı kurban edilmiyor. Masaldakinden korkunç canavar her gün binlerce kurbanla besleniyor.

  Yedi baÅŸlı ejder öncelikle herkesin bol ve bedava kullanabildiÄŸi enerjiyi ücretli hale getirmiÅŸ. At yerine otomobil kullanmayı mecburi hale getirmiÅŸ. Ä°nsanlığı enerji bağımlısı yapmış. Sonra kitaplara enerji asla bedava olamaz diye yazıp insanları inandırmış. Adına bilim denildiÄŸi için buna kimse itiraz edilemiyormuÅŸ. Ä°tiraz edenlerle deli diye alay ediyorlarmış. Yaptıkları bununla da bitmemiÅŸ. Ä°nsanların arasına cetvelle çizilmiÅŸ gibi çizgiler çekip diÄŸer tarafa geçmeyi yasaklıyormuÅŸ. Ä°nsanlar her geçtikçe para ödedikleri bu çizgileri her ÅŸey pahasına korumayı vazife edinmiÅŸler. Hatta hayatlarının temel amacı haline getirmiÅŸler.

  Sihirli lambamdan bana, bu canavarla baÅŸa çıkabilecek güç vermesini istedim. Bu defa sahnede benim de rolüm olmalıydı. Åžimdiye kadar beni görünmez kılarak yedi baÅŸlı ejderden koruyacağını düÅŸünmüÅŸtüm. Görünür olduÄŸum halde canavarın beni yemesini engelleyebileceÄŸini anlamamıştım. Bunu hatırlayınca daha da rahatladım. Canavarın başını, masaldaki gibi teker teker koparayım istiyorum. Sihirli lambamın bana gösterdiÄŸi gibi onlara enerjiyi bedava ve bolca elde edebilmeyi öÄŸretebileyim. Karayoluna baÄŸlı kalmadan insanlık havadan istediÄŸi yere özgürce uçabilsin. Yeryüzüne ejderin çizdiÄŸi çizgileri dikkate almadan… Böylece esaretten kurtulabilsin insanlık. Böylece en yiÄŸitlerimizi ve en güzel kızlarımızı kurban alamasın yedi baÅŸlı ejder.

  Åžimdi siz bu masala inandınız mı?