(ÇEKMEGÄ°L'LE) BÄ°LGÄ°YÄ° TAÅžIMAK

                                                              Bilal SÜRGEÇ
Bilgiyi taşıyan en önemli vasıta yazıdır, arÅŸivdir, koleksiyondur, kaset kaydıdır.

Otuz yıllık bir videom var. Evdeki en eski yararlı eÅŸyamdır. Onu yirmi defa tamir ettiÄŸimi biliyorum. Ondan ayrılmayı hiçbir zaman düÅŸünmedim.

Televizyonun olumsuzluklarından bahsedilir, televizyonlarda düÅŸündürücü yararlı programlar da yapılır. Bu yapımlardan bazıları binbir zahmete katlanarak çekilir. EÄŸer bu programlar kaydedilmiyorsa etkisi birkaç gün sonra kaybolup gider. Onca zahmet onca masraf boÅŸa akar. Ä°nsanın buna bakıp üzülmemesi elde mi? Bir bilgiyi öÄŸrenmenin, hafıza da tutmanın en güzel yolu tekrar etmekten geçiyor.

Åžu anda Malatya’da bir depoda günlük aldığım gazeteler paketlenmiÅŸ hali ile duruyor; onları atmaya kıyamıyorum. Bazen gidip rasgele birini çekiyorum. Nefis bir edebiyat yazısı karşıma çıkıyor. BaÅŸlıyorum düÅŸünmeye; acaba bu yazı kitaplaÅŸmış mı? Birileri bu yazıyı tekrar okuyacak mı?Bu makalenin yazarı bu yazıyı kim bilir ne büyük enerjiler harcayarak yazmış.GeçmiÅŸteki birikimlerini tecrübelerini yazıya aktarmış. Bu yazınının unutulmaması kitaplaÅŸması lazımdır.

Bazen elli yıl öncenin gazetelerini çevremdekilere gösteriyorum. Merakla inceliyorlar. Bu merak insanda geçmiÅŸine duyduÄŸu öÄŸrenme ilgisinin bir sonucudur. Ancak insanların yaÅŸadığı çaÄŸda olaylara ilgisi güncel kalıyor; onu kayda dönüÅŸtürmüyor. Not düÅŸmüyor, bir gün sonra da o olayı unutuyorlar.

Bizim emektar video bir yıldır yine çalışmıyordu. BozulmuÅŸtu. Nesli tükenmiÅŸ, emsalleri çoktan piyasadan çekilmiÅŸti. Müzeye kaldırılması gerekirken onu ameliyatlarla ayakta tutuyordum. O, babamın hatırasıydı. Babam iÅŸçi olarak 70 yılların başında Almanya'ya gidenlerdendi. Aynı zamanda Milli GörüÅŸ Camisinde imamdı. Milli görüÅŸün hatiplerini izlememiz için bu videoyu Almanya’dan getirmiÅŸti. Milli GörüÅŸçü olmadık da Mücadeleci olduk. Öyle olsundu fark etmez ikisi de birer ekol. Video sık sık bozulduÄŸu için atamazdım. Hatıra eÅŸya atılmaz. Servisine verdim. Bir güzel bakımdan geçirildi. Hedefim bir zamanlar Malatya’da suyu sert, hararetli yayınlar yapan Sena TV’de yaptığım çalışmaları, görüntüleri yeniden izlemekti. Bu TV’de de programlar yaptım. Åžimdi yüzlerce her biri üç saatlik, dört saatlik kasetler var elimde. Ankara’ya yerleÅŸince Selami Çekmegil Bey’in yanına gittim. Sena TV için onunla da söyleÅŸi yapmıştım; ancak o söyleÅŸiyi unutmuÅŸtu. O söyleÅŸinin kasetini istedi. Ben de çekimini yaptığım kaseti, arkasına not düÅŸülmediÄŸinden, video da bozuk olduÄŸu için bulmam mümkün olmadı. Åžimdi videomu tamir ettim. Kasetleri baÅŸtan sona not alarak izlemeye baÅŸladım. Bu kasetlerde Malatya medya tarihinin bir kısmı aydınlanacak. Çünkü Türkiye’de olduÄŸu gibi mahalli TV ve radyoların yayına baÅŸlama tarihleri ile ilgili herhangi bir yayın araÅŸtırma yayınlanmadı.

Yayınlanması lazım. Televizyon yayınları TRT’nin tekelinde iken öyle kolay mıydı televizyonlara çıkmak! Kimin çıkıp konuÅŸacağına, programlarıdenetleyen bir kurul vardı, onlar karar verirdi. Dini programlarda vaizi bazen emekli astsubaylar yapardı. Birçok yazar, çizerden, düÅŸünürden özel TV’ler vasıtasıyla millet haberdar oldu. Mahalli televizyonlar bu konuda Türkiye’nin yeteneklerini ortaya koydu. TRT’nin tekeli kırıldı.

Ä°ki yıl Sena TV ile ilgilendim. Ä°lgili olduÄŸum bu yıllardaki kasetlere kaydedilen çalışmaları yazıya döküyorum. Üçüncü kasette Selami Bey’le yaptığım söyleÅŸi ile karşılaÅŸtım. Aynı kasette Sait Çekmegil ile de yaptığım bugün dahi güncelliÄŸini koruyan enfes bir söyleÅŸi daha var. On üç yıl önce yaptığım o söyleÅŸi günlük siyasi bir iki siyasi soruyu hariç tutarsak tekrar tekrar yayınlanır. O ifadeler bugüne de hitap ediyor.

Sait Abi ile SENA’da yayınlanan konuÅŸmalarımızdan akla kalan birÅŸey var mı? Sanmıyorum. Ä°zleyen not tutmamışsa o söyleÅŸileri unutmuÅŸtur. Sait Çekmegil, yayınlarda çok dikkatli konuÅŸurdu. Hazırlıksız çıkmazdı. Åžimdi kayıt altına almadığım konuÅŸmalarına, onun harcadığı gayrete, enerjiye onca araÅŸtırmaya üzülüyorum. Elimdeki kayıtlardan dolayı da Allah’a ÅŸükrediyorum. KonuÅŸmalarımızın bir kısmı evindeki kütüphanesinde geçerdi. Her tarafı kitaplarla kaplı sade bir odaydı. Åžark usulü yastıkların olduÄŸu bir kanepe, yüzyıl önceye ait tamamı aÄŸaçtan yapılı koltuklar, Odanın boÅŸ kalan duvarına aslı Kuranı Kerim’in tüm ayetlerinin yazılı olduÄŸu bir levha. Üzerinde onlarca notun ve bir daktilonun olduÄŸu çalışma masası. Ä°ÅŸte bu oda bir fikri ve düÅŸünceyi yayıyordu.

Bir gün çekime gittiÄŸimde Selami Bey’le karşılaÅŸtım. Önce onunla söyleÅŸi yaptım. Baba olarak Sait Çekmegil’in evlatları üzerindeki tesiri ile ilgili sorduÄŸum soruya ÅŸu karşılığı vermiÅŸti:“ Mum altına ışık vermez. Bizde bunun tersi oldu. Yemek sofraları babamın evlatlarına telkinlerini içeren sohbet imkânlarını saÄŸlıyordu. Bize fikri deÄŸerleri vermeye öncülük ediyordu.”

Sait Çekmegil, Sena TV’de ilk konuÅŸması yayınlandıktan sonra bu programı yaptığım için bana teÅŸekkür etti. Sonra teÅŸekkürün nedenini izah etti: Sait Abi hakkında doÄŸru olmayan söz ve gıybet iÅŸitenler onu televizyonda izledikten sonra “Sizin böyle nefis tespitleriniz varmış da haberimiz yokmuÅŸ. Sizi bize yanlış tanıtmışlar hakkınızı helal edin!” sözüne muhatap olmasıymış. Gerçekten televizyonda, o da Malatya’da ancak bir ile ulaÅŸabildi.

Åžimdi onun eserleri külliyat haline getirilir, fikirlerini yaÅŸatan bir vakıf kurulursa insanımıza çok büyük bir hizmet yapılmış olur.