Åžairin de (önceki bölümde) dediÄŸi gibi, vahye talip olmak, mutluluk  yurdu, onur makamı cennete talip olmak demektir.

Vahye talip olmak, bizzat kendi canı, bedeni de dahil, küçücük gözleriyle gördüÄŸü, görmediÄŸi kendisine tahsis edilmiÅŸ nimetlerin hakkını vermek, ÅŸükrünü eda etmek demektir.

Vahye talip olmak, bunca nimetleri verene eÅŸler, yardımcılar, ortaklar isnat ederek nankörlük etmemek demektir. Mesele sadece talip olmaktan ibaret de deÄŸildir. Talip olunan mesajın ilim ve müsbet davranışlarla desteklenmesi gerekir. Yoksa ahirette azapla cezalandırılacak olanlar inançsız, amelsiz oldukları için deÄŸil, bozuk ve batıl bir inanca sahip oldukları için cezalandırılacaklardır.

Kaynaklara bakıldığında temelde tüm müÅŸrikler, özelde Mekkeliler ahirete (cennet- cehennem) inanmayanlardan deÄŸillerdi.Onlarda saÄŸlam bir inanç olmasa da “Kıyametin kopacağını sanmıyorum. Kopsa bile,Rabbime götürülmüÅŸ olsam, benim için O’nun yanında daha güzel cennetler ve nimetler vardır”(41/50) iddialarıyla gaflet içerisinde ne yaptıklarının farkında olmayarak “ Biz bunlara (putlara) sırf bizi Allah’a daha çok yaklaÅŸtırsınlar diye kulluk ediyoruz..”(39/3) derler. Bu konuda Rabbimiz kendisine yönelen kullarını : “(Sakın) Bilgi sahibi olmadığın bir ÅŸeyin peÅŸine düÅŸme..” (17/36) diye uyarmaktadır.

Bilgi ve ilim, hak ile batılı birbirinden ayıran unsurdur. Bilgi, ilim olmadan saÄŸlam bir iman, Salih bir amel gerçekleÅŸemez. Dolayısı ile bir inancı talep etmek, saygı duyarak baÄŸlanmak, söz konusu inancın kriterlerini bilmekle olur. Bilmeden saygı ve baÄŸlılık(masumane de olsa) riya ve gösteriÅŸe kapı aralayabilir. GösteriÅŸ ise, ÅŸirktir.

Allah katında önemli ve deÄŸerli olan ÅŸey, O’nun rızasına uygun olarak yaÅŸanan hayattır. Karşılığı ise cennettir. Cennet gibi bir ödül, ancak bilgiye dayalı iman ve amel ile gerçekleÅŸir.

Hem bilgilendirme, hem de bilgiye dayalı iman ve amel olmadan insanlar ne ödül yeri olan cenneti, ne de azap yeri olan cehennemi hak etmiÅŸ olamazlar. Ä°nancın da kesin bilgiye dayanması, inkarın da kesin bilgiye dayanması gerekir. Ä°nkar edip cezayı hak edenlerin bir ÅŸekilde bilgilendirilmesi gerekir. Rabbimiz bilgilendirmeden hiçbir suçluyu ( velev ki inkar da olsa) “yargısız infaz” la cezalandırmaz.(6/131)

Yaratıcı sorumlu kıldığı kullarına iyi ile kötüyü birbirinden ayırt edici akıl gibi büyük bir nimet vermiÅŸtir. VerilmiÅŸ olan bu nimeti gereÄŸi gibi kullanmayanların rezil edici azaba düÅŸerek, pislik içinde kalacağı bildirilmektedir.(12/100) Kaynaklarda aklı olmayanların sorumluluÄŸunun olmadığını buluyoruz. Aklı olup, sorumlu olanların imanlarını ilim ve bilgi ile beslemeleri gerekmektedir.

Nasıl ki; iskan edilecek binaların temellerinin saÄŸlam zemine oturması için araÅŸtırmalar, etütler yapılıyorsa, inançlar ve inançlara yönelik bilgiler iyi sorgulanmalı, ebedi kalınacak mekanlar için doÄŸru tercihler yapılmalıdır. Yoksa bilgiden, hikmetten yoksun, özünden koparılmış bir inanç, yaratılış(fıtrat) ile çeliÅŸki oluÅŸturarak istenilen neticeyi vermez. Cahil ve bilgiden mahrum olanlar iyi niyetli de olsalar davranışlarından (amellerinden) iÅŸe yarar bir ÅŸeyler çıkmaz.

DoÄŸrunun temel kriterleri ilimdir. Ä°lim olmadan Salih bir amelin gerçekleÅŸmesi düÅŸünülemez. Salim akıl ve vahyi verilerle beslenmeyen iman ve amel, Allah’ın rızasını kazanmaya da yetmez.

Hasan-ül Basri: “ Ä°limsiz ve fıkıhsız amel edenler, yoldan sapmış yürüyenler gibidir. Ä°limsiz amel edenlerin ifsat ettikleri, ıslah ettiklerinden daha çoktur.” der.(M. Alptekin,Özgün Ä°rade Derg.,yıl:3,sayı 30, syf:74)

Ä°nsanlığın sorunu imansızlık deÄŸil; hem ilimsizlik, hem de yanlış ve bozuk bir iman anlayışıdır. Tabii ki, önemli olan bir ÅŸeye inanmak deÄŸil, doÄŸru ve hak olana inanmaktır.

Yanlış dini inancın kurbanı olanlar, akıllarını kullanmayan basiretsizlerdir. Zaten Allah’ın(cc) elçiler göndermesindeki hikmetlerinden en önemlisi varlığının ispatı deÄŸil de, yanlış mecralara kayan inancı asliyetine döndürmek içindir.

Putperest cehennemliklerin yaptığı, Allah’ı inkar deÄŸil,ÅŸirktir. Åžirk ise Allah’a en büyük iftiradır.(4/48) Tabiat ve karakterleri gerçek imanla örtüÅŸmediÄŸi için de, inanma adına olan çabalarının neticesi, kendilerini, özlemini duydukları cennete götürmez. “Rabbimiz Allah’a andolsun ki biz, ortak koÅŸanlardan deÄŸildik.”(6/23) deseler de..

Yolunu- yöntemini kaybedip dalalete düÅŸenler, cennete varis olamazlar. Cennetin varisleri; her haberi elinin tersiyle itip atmaz. Her haberi de kucaklayıp benimseyerek baÄŸrına basmaz. Daima seçip araÅŸtırır. Ä°lmin ve aklın süzgecinden geçirir. Kim hakkın, hakikatın yolunu izlerse, hakikat temsilcilerinin –“sözde deÄŸil,özde”- peÅŸine takılırsa o yol, mutluluk yurdu olan cennetlere çıkar. Yoksa doÄŸru mudur, yanlış mıdır, içeriÄŸine bakılmadan ve kritiÄŸe tabi tutulmadan, freni patlamış araç misali yuvarlanıp gidenler az olmadığı gibi “sevaptır, sevap olur” mantığı ve duygusu ile iyilik adına nice yanlışlıklar yapılmıyor deÄŸil. Kur’an-ı Kerim’de mealen “Yapıp ettikleri yönünden en çok zarara uÄŸrayanları size haber vereyim mi? Bunlar iyi ÅŸeyler yaptıklarını sandıkları halde çabaları boÅŸa giden kimselerdir.”(18/103-104) diye ders alanlara haber vermektedir.

Ä°nsanın cehenneme gitmesi kesinlikle kaderinden deÄŸildir. Ya bilerek inkarından, ya da gaflet , sanı ve bilgisizliÄŸin verdiÄŸi umursamamazlıktandır. Kendi anlayışlarını esas alarak din adına kurallar koyarak metot ve yöntemler belirleyenler esenliÄŸe ulaÅŸamazlar.

Ä°nsanların rehberi ilahi mesajlar  ve  görevlendirilmiÅŸ elçiler olmadığı sürece; Allah ve din adına yapılan iÅŸler eksik, kusurlu ve batıl olur. Allah’ın (cc) göndermiÅŸ olduÄŸu mesajın, layıkıyla, bilerek ve anlayarak yaÅŸanması, her iki dünya mutluluÄŸuna vesile olacakken; O’na kulluk adına ÅŸuursuzca her yaklaşım, rahmetine yaklaÅŸtıracağı yerde ancak uzaklaÅŸtıracaktır.

Allah’ın hoÅŸnutluÄŸuna eriÅŸmek, mutluluk yurdu olan cennetine konmak, hiç ÅŸüphesiz insanlığın yegane özlemi ve hedefidir. Aynı zamanda insanlık için din hayatın en önemli vazgeçilmez unsurudur. Hayat din ile anlam kazanır ve din insanı hayata baÄŸlayarak mutlu kılar. Bu mutluluÄŸun tadına da ancak ve ancak ÅŸuurlu bir iman ve ÅŸuurlu bir yaÅŸayışla (amelle) eriÅŸilir. Rabbimiz bizleri ÅŸuurla yaÅŸayan kullarından eylesin.

                                                                                                       (Devam edecek Ä°nÅŸ.)

                                                                                                     HurÅŸit PEKER-2012