Hükümet konağının yanında biri  
Bir kemik kalmış bir deri...  
'Boya cila yimbeÅŸ,boya cila yimbeÅŸ' diye aÄŸlıyor  
Ve daha fırça bile tutamıyor elleri.  
 
Garipler Pazarı'nda körpe çocuklar  
Yorgunluktan güzelim yüzleri al al...  
Öldüren bir çığlık dudaklarında:  
-BoÅŸ hamal!boÅŸ hamal!boÅŸ hamal!  
 
Nane satan su satan yetim çocuklar  
Åžarkı söyleyemediler güneÅŸe aya...  
Biliyorum ne masal dinlemeye doydular  
Ne oyun oynamaya...  
 
Bezirci'de,Yüceyurt'ta Altıntabak'ta...  
Çocuklar var incecik yüzleri nurdan  
Ama toz toprak içinde elleri ayakları  
Oyuncakları çamurdan...  
 
Ve günahkar çocuklar,suçlu çocuklar  
Mahkeme salonunda bakarım dizi dizi  
Bu suç bizim suçumuz,bu günah bizim  
Affedin bizi.  
                                                                                                 
Gökteki yıldızlar kadar sayısız  
Ah yurdumun kimsesiz ve yoksul çocukları  
Anladım farkınız yok koparılmış baÅŸaktan!  
Alın bu gözleri benden,alın bu yüreÄŸi artık  
Utanıyorum yaÅŸamaktan.  
 
Yavuz Bülent Bakiler