SUSKUN                                                                                            

                      Abdulkerim ACAR

Birgün bir sabah vakti...
GözyaÅŸlarına basa basa,
Ne gam,ne keder,ne tasa...
Ağlıyordum.

Sonra üçbeÅŸ hüzün,
ÜçbeÅŸ yalnızlık,
Geldi,geçti,gitti.
YürüdüÄŸüm yol bitti.
Çıkmaz sokakmış...
Sokak köpekleri
Uykuya dalmış,
Yolun sonunda...
Ve hatıralarda
Üç beÅŸ gemi
Seyrüseferde...
Ve güvercinler
Her yerde...
Ve martılar
Ellerimden simitleri aldılar,
Havalandılar.
Ellerim bomboÅŸ.
Bir oda,evet bir oda,
LoÅŸ...
AkÅŸam vakti,
Yalnızım,sarhoşum.
Ben de oda gibi boÅŸ,
Ben de oda gibi loÅŸum.
Sonbahar yaprakları gibi,
Narin ve kırılgan...
Yoz molozlar gibi hoyrat.
Sade,hesapsız,kimsesiz
Bir günahsız ölü gibi
Tertemiz ve suskun...

                                                 Abdülkerim Acar