Bahattin BÄ°LHAN                                                    

Medine’de bir elçi,
Kustantaniye’den geliÅŸ,
İpek, altın, madalya,
Medine’dekiler gibi,
 Giyinecek deÄŸildir ya!
Diyordu ki: “Bu Medine’de bir iÅŸ var,
Ama bu nasıl iş, bu nasıl bir iş?!

Dikkat etti Medine’ye,
Evlerin hepsi,
Birbirine benziyordu
ÇoÄŸunun elbisesi eski ve yamalı,
Elçiye tuhaf geliyordu.
Halk ise bu atlının debdebesine,
Adeta gülüyordu.
Bu debdebenin hiç olduÄŸunu,
Karanlıkta kalmanın da suç olduÄŸunu,
Çok iyi biliyordu.
Medine halkı eşitlerdi,
Eşitsizliğe de karşıtlardı.

Medine’nin evleri hep topraktan,
Evler dizilmiÅŸ hevenk hevenk,
Sanki hepsi birbirine denk!

Bu elçi, debdebeye pek alışmıştı,
Medine halkını böyle görünce,
Hayret etmiÅŸti,
Ve de çok ÅŸaşırmıştı.
“Yahu ÅŸu  eski püskü elbiseli,
Elbiseleri de hep yamalı,
O mu dünyayı dize getiren önder?
O mu “emir” denilen Ömer?
Şaşırdım bu işe, hayret ettim,
Mesih hakkı için hayret hayret!

Diyen oldu ki:
“Ekselans! Hayret etme,
Ä°ÅŸte budur Ä°slâm!
Ve iÅŸte budur: “Sosyal adalet”!…

                                 Bahattin BÄ°LHAN