Bir padiÅŸah acemi bir köle ile gemiye binmiÅŸti. Köle hiç deniz  
görmemiÅŸ, 
geminin mihnetini tatmamıştı. AÄŸlamaya, inlemeye baÅŸladı. Tir tir 
titriyordu. Avutmak için çok uÄŸraÅŸtılar, ama bir türlü sakinleÅŸmedi. 
 
PadiÅŸahın keyfi kaçtı. Herkes aciz bir vaziyetteyken gemide bulunan  
yaÅŸlı 
bir adam padiÅŸahın huzuruna çıktı, 'Müsaade buyurursanız ben onu  
sustururum' 
dedi. PadiÅŸah da 'LütfetmiÅŸ olursunuz' dedi.  
 
YaÅŸlı adam emretti, köleyi 
denize attılar. Köle birkaç kere suya battı çıktı. Sonra saçından 
yakaladılar, gemiden tarafa çektiler. Köle gemiye yaklaşınca iki eliyle 
dümene asıldı, oradan gemiye çıktı, bir köÅŸede uslu uslu oturmaya  
baÅŸladı. 
 
YaÅŸlı adamın yaptığı iÅŸ padiÅŸahı hayrete düÅŸürdü, 'Bu iÅŸteki hikmet  
nedir' 
diye sordu. YaÅŸlı adam cevap verdi: ''Köle evvelce suya batmayı  
tatmamıştı. 
Gemideki selâmetin kıymetini bilmiyordu. Ä°ÅŸte huzur ve saadet de  
böyledir, 
bir felâkete duçar olmayan kimse, huzurun kıymetini bilemez."