Bahattin BÄ°LHAN                   
Dedi: “Bu Araplar da pek güvensiz bir ulus,
Bu ulusta hiç yok mu “izzet-i nefis”,  namus?
                                                         
Vefasızlık ettiler bunlar bizim ecdada,
Kazma çaldılar bunlar bizim güzel Ecyad’a.

Ä°ÅŸte görün, Arap’ın hain hünerlerini,             
Tek gaye: Yok etmektir, Türk’ün eserlerini.
 
Ecyad’ımızı yıktı, yok etti bu nankörler,
Ä°yiliklerimizi görmezler, çünkü körler.
 
Senelerce onları ecdadımız besledi,
Gün geldi bu nankörler, bizi hemen tersledi.
 
Yazık oldu sana ey benim güzel Ecyadı’m!
Belki şimdi kan ağlar, benim şanlı ecdadım.
 
Yapılan iÅŸ, onlara karşı açık bir kusur.
Mekke’de bu gün artık “Kal’a-i Ecyad” yoktur.
 
Dedim: Kaleyi gördüm, duruÅŸu gayet şıktı,
O, tarihten süzüle gelen parlak ışıktı.
 
KeÅŸke yıkılmasaydı o güzelim yadigâr,
Onun hafızasında bir nice mesajlar var.
 
Yapısındaki her taÅŸ, sanki bir açık kitap,
Çok bilinmeyenlere açıklayıcı cevap!
 
Ancak yapılmadı mı ülkemizde beteri?
Az mı yıktık Osmanlı’dan kalma eserleri?
 
Biz az mı yıktık, cami, mescit ve çeÅŸmeleri?
Hanları, hamamları, tuğralı sebilleri!
 
Osmanlı belgeleri yüklendi kamyonlara,
Hep sürgün gönderildi, ülkeden uzaklara.
 
Ecyad, bunlardan, ancak on binlerden biridir,
Yalan söz, her geriden fersah fersah geridir.
 
                                         Bahattin Bilhan