BÄ°TMEYEN MATEM

                         Bahattin BÄ°LHAN
Bu gün yine on Muharrem,
Sanki de bir “yevm-i matem”.
Matemin süresi üç gün,
Belki bu bininci matem!

Hele bak matemcilere,
BürünmüÅŸler al kanlara,
Nice demir zincirlerle,
Vurmaktalar bedenlere.
 
Bırak kardeş! O zinciri
O bir çeÅŸit harakiri,
Akıl buna cevaz vermez,
Dinde yoktur bunun yeri.

Onunla vurma sırtına,
Bu işkencenin adı ne?
Nefsine zalimlik etmek, 
Sığar mı vicdana, dine?
 
Hüseyn’i vuranlar kimdi?
Åžüphesiz onlar zalimdi!
O zalim ve katillerden,
Bir tanesi var mı şimdi?
 
Kimedir bu denli ÅŸiddet?
Bu düÅŸmanlık ve de nefret!
Kimse kalmadı onlardan
Niye sürsün bu adavet?
 
Bilmem senin suçun nedir,
Bu kadar darbe nedendir?
Bu can sana bir emanet,
Sahibiyse “halk edendir”
 
Emaneti sakın dövme,
Hiç kimseye sayıp sövme,
Emanetler mukaddestir,
Sakın sen de ihlal etme.
 
Boş yere kıyma canına,
Önce bir sor vicdanına,
Bu darbeler hepsi bid’at,
Hele bir sor imanına.