|
Yazar Nurettin GÃœR (OzanoÄŸlu)
|
|
16-12-2010 |
|
DERÄ°N GAFLET 
Nurettin GÜR (OzanoÄŸlu)
Altmış yılda bir kez gelen baharı,
Çiçek, çiçek bürümeyi bilmedik.
Felah’ın yolunu kapatan karı,
Süpürmeden kürümeyi bilmedik.
Çalanlar kalmadı gönül telinden,
O dostun kokusu gelmez gülünden,
Düçar olduÄŸumuz nefsin elinden,
Neslimizi korumayı bilmedik.
Kaybolanın aramadık eşini,
Seçemedik keleÅŸini, keÅŸini,
Bağrımızda yatan domuz leşini,
Ä°pe takıp sürümeyi bilmedik. Hep aldana geldik loÅŸun içinde,
Dolular devirdik boÅŸun içinde,
Güya yaşıyoruz yaşın içinde,
Kuruttular kurumayı bilmedik. Harpte yendik, masalarda tuş olduk,
Yolunacak tavuk olduk, kuÅŸ olduk,
Kendini kavuran bir ataÅŸ olduk,
Yar yolunda erimeyi bilmedik. Tüyümüzden kanat yapıp uçtular,
Köyümüzde türlü nifak saçtılar,
Her gün bir deÄŸiÅŸik yara açtılar,
Çürüttüler çürümeyi bilmedik. OzanoÄŸlu yemez doyunca kadar,
Kim yuta bildi ki boyunca kadar?
Yolda düzgün giden karınca kadar,
Çarpışmadan yürümeyi bilmedik. Sadece kayıtlı kullanıcılar yorum yazabilirler.
Lütfen hesabınıza giriş yapınız veya kayıt olunuz. Powered by AkoComment 2.0! |
|
Son Güncelleme ( 16-12-2010 )
|
