Necmettin EVCÄ°
“Bir ÅŸey yap güzel olsun... Huzura vesile olsun, rikkate yol açsın, ÅŸevk versin, hakikate iÅŸaret versin.

-Güzellik karın doyurmuyor abi... Ä°nsanlar iÅŸ, ekmek, özgürlük istiyor. Bunca yoksulluk var iken, nasıl gider gönül darlığı”

Ä°ki kiÅŸi böyle konuÅŸur. Anladınız, biri gönül ehli, iyilikle hem hal olmuÅŸ. Tam da Anadolu’nun güzide, asude insanını yansıtıyor. Bizim insanımız böyledir. Kalbinde, gönlünde hep iyilikler göÄŸertir. Onu en yakınından baÅŸlamak üzere bütün bir çevresine, giderek tüm dünyaya taşırmak ister.

PaylaÅŸmak, bölüÅŸmek, yardımlaÅŸmak ister. Hesap yapmaz. Yüce gönüllülükle, hamiyyetle, ikramla yaÅŸar. “Güzellik karın doyurmuyor abi” diyen de bizim insanımızdır. O da toplumun farklı bir boyutunda, farklı bir duyarlıkta yaÅŸamaktadır. “Abi” deyiÅŸine bakılırsa onun yaÅŸça küçük, daha düz tanımlamayla yeni kuÅŸaktan olduÄŸunu anlamakta zorlanmayız. Olaylara, olgulara; deÄŸerlerden çok pratik, görülür karşılıklarla bakar. Anlık, günlük telaÅŸları, kaygıları vardır. Aklı, duyarlığı da günlük kaygılar düzleminde bir gerçeklik sahibidir.

Mustafa Kutlu ‘Hüzün ve Tesadüf’ adlı kitabının (Dergâh Yay. Ä°st. 1999) ‘Bir Åžey Yap’ baÅŸlıklı öyküsünde bu iki insanı konuÅŸturur. Araya girmeden, tasfir ve ayrıntıları okurun muhayyilesine bırakarak bir diyalogdan kesitler sunar bize. Ä°yi ki de böyle yapar. Okur, öykü kiÅŸilerini zihninde canlandırdığı ve elbette örneklerini hayat içinde zaten yakınen bildiÄŸi tipler üzerinden sürdürür. Sonunda elbette iyinin, güzelin yanında yer alır. Okur bu yönde hazırlanır.

Zaten kısacık olan öykü ÅŸu karşılıklı konuÅŸmalarla biter:
“Bir ÅŸey yap barış olsun. Ä°nsanlar kin ve nefretten uzaklaÅŸsın. Bombalar patlamasın, çocuklar ölmesin.
-Ohooo, bana neredeyse dünyayı düzelt diyorsun...
-Öyle hadi bir ÅŸey yap..”

Ä°yilikleri, güzellikleri oldukça canlı iliÅŸkilerle yaÅŸama katıp, hayat bulduÄŸumuz bu mübarek günlerde, bu öyküyü ve kitabı sizlerle paylaÅŸmak istedim.

Niçin iyi olmalı, iyiliÄŸi niçin yapmalıyız? Dünyayı deÄŸiÅŸtirmek için mi? DeÄŸdiÄŸi, ulaÅŸtığı her yeri, her ÅŸeyi deÄŸiÅŸtirmek, zaten iyiliÄŸin doÄŸasında vardır. Ancak iyiliÄŸin hareket merkezi öz benliÄŸimizdir. EÄŸer iyiliÄŸi sadece baÅŸkaları için yaparsak onun kimseye bir yararı olmaz. ‘BaÅŸkasına iyi kendimize kötü’ olma durumu benlikle ilgili psikolojik bir sorunun belirtisi sayılabilir.  Bu benim kolay anlayacağım, anlatacağım bir durum deÄŸildir. Böyle bir sahteliÄŸin var olduÄŸu öteden beri bilinir, yaÅŸanır. Mütmain olmuÅŸ nefs (kiÅŸilik) sahibi olarak mü’min, bu sahtelikten kurtulmuÅŸtur. Bakra Suresinin 44. Ayeti ne anlamlıdır deÄŸil mi? “Siz insanlara iyiliÄŸi emredip kendinizi unutur musunuz? Oysa siz kitabı okumaktasınız. Yine de akıllanmayacak mısınız?” iyilik herkes içindir. Çifte standartsızdır. KoÅŸulsuzdur.

Ä°yilik elbette kendimiz içindir. BaÅŸkası için de yapsak ondan hasıl olan ecir ve mükâfatlardan payımıza düÅŸecek olacaktır. Dünyayı deÄŸiÅŸtirmek isteyen önce kendine iyilik yapmakla baÅŸlasın iÅŸe. Ä°yi olmakla, iyi düÅŸünmekle, iyi bakmakla, iyi konuÅŸmakla baÅŸlasın iÅŸe. Hem sonra bütün dünya deÄŸiÅŸse biz deÄŸiÅŸmesek bunun ÅŸahsi varlığımız için ne kıymeti olur? Ben deÄŸiÅŸmiÅŸsem dünya deÄŸiÅŸmiÅŸ demektir, yani dünyam deÄŸiÅŸmiÅŸ demektir. Kısaca içten bir iyilikle dışa yönelmekten söz ediyorum. Sonra iyiliÄŸin, hayırlarda yarışmanın sosyal, kültürel alanlarda müÅŸahede edilen faydalarını da görüyoruz.

Geçen yıl Anadolu insanı, yurt dışında ve elbette mazlum, yoksul coÄŸrafyalara kurban yardımı yaptı. Bilgi olarak bana verilen toplam rakam bir milyonun üzerindedir. Bu faaliyetler ivme ve yoÄŸunluk kazanarak devam ediyor. Bu yıl yüzbinlerce insanımız, o coÄŸrafyalara gönüllü katılımcılar olarak gitti. Doktorundan, inÅŸaatçısına, yardım gönüllülerine kadar herkes oraya iyilik taşıdı. Oralarda iyiliÄŸin anıtını diktiler. Ä°yilik tohumları ektiler. Her birini alınlarından öpüyorum. Bu insanlardan baÅŸkası da beklenemezdi. Anadolu iyilik mimarı olarak sadece harebeye dönüÅŸtürülen kendi dünyasını onarmayacak, baÅŸka coÄŸrafyaları, o coÄŸrafyaların yıkık , kırık kalplerini de mamur edecek. O iyi insanların iyi yürekleri, canlı coÄŸrafyalara dönüÅŸüp iyilik yeÅŸeriyor, bunu hissediyorum. Kalbimiz geleceÄŸin medeniyet atlasına dönüÅŸüyor, görüyorum.

Hadi iyilik yapmayı hayatımızın baş ilkesi yapalım. Hadi bir iyilik de biz yapalım.

Hadi bir ÅŸey yap!