Ä°NGÄ°LÄ°Z(*)
                                   Stefan ZWEÄ°G-Çev. Hafize TOPUZOÄžLU
     Ä°ngiltere’de deniz, devletin temelidir. 

     Hatta mavi veya gök gözlerinde bile denizin soÄŸuk, berrak yansıması görülür. Her Ä°ngiliz bir denizcidir, daha doÄŸrusu, memleketi gibi, bir adadır. Sayısız savaÅŸlarda kudretini sürekli tecrübe eden bu ulusun ruhuna, fırtınalar ve tehlikeler, ÅŸiddetli ihtiraslar aşılamıştır. Åžimdi ülke üzerinde barış bayrağı dalgalanıyor. Fakat fırtınalara  alışan bu ülke halkı, denizleri, günlük tehlikeli muazzam maceraları, sinirlerin gerginliÄŸini özlüyor. Bu amaçla kanlı oyunlar tertip ediyorlar

     Ä°lk önce stadyumlar vahÅŸi hayvanların çarpışmalarına tahsis ediliyor. Ayılar birbirini parçalıyor, horozlar altüst oluyor ve seyircilerin ruhlarında dehÅŸetin ÅŸehvetini kamçılıyor. Çok geçmeden gitgide kızışan muhayyileleri daha ÅŸiddetli savaÅŸlar özlüyor, insanların kahramanca çarpışmalarını arzu ediyor. Bunun üzerine kiliselerin iman ve esrar dolu baÄŸrından, yeni bir mücadele, bir macera isteÄŸi fışkırıyor. Fakat bu defaki insan yüreÄŸinin denizinde olmak üzere; yeni bir sonsuzluk, bir umman, bir ihtiras seli, espri savaşı ufukta beliriyor. Bu olaÄŸanüstü kaynaÅŸmaya atılmak.. iÅŸte bu geciken fakat gücünü koruyan Anglo–Sakson ırkının yeni zevki. Bu nedenle Ä°ngiliz halkının, Elizabeth çağının dramı baÅŸlıyor. 

     Bu barbar ve ilkel baÅŸlangıçta, ilhamları ifade için kullanılan kelimelerde, madeni, keskin bir ses inatla hüküm sürüyor...