Her aklının, kalbinin sesini dinleyen insan gibi ben de ‘Hakikat benim söylediÄŸimdir’ derken ilkin ‘Benim söylediÄŸim hakikattir’ demediÄŸim anlaşılmalıdır. Bir terslik ya da zor anlaşılacak bir durum yok burada. Ne yani size yalan mı söyleyeyim? Kim ‘Ben hep yalan söylüyorum’ der ki? Birinci ifadede insanın varlığını hakikate yöneltmesi vardır. Bu durumda, hep hakikat öndedir ve siz onun menzilinde bir yürüyüÅŸe çıkmışsınızdır. Sizi, anlamınızı, yerinizi hakikat belirler. Ä°kinci söyleyiÅŸ ise merkeze insanı alır. Hakikati belirleyen insandır. Artık hakikat kiÅŸiye göre vaziyet alır, hizaya gelir. Anlam üzerinde, kelimeler üzerinde, söz üzerinde bir baskı kurulmuÅŸtur. Hakikat nedir? ‘Benim söylediÄŸim hakikattir’ diyen adamın aÄŸzından çıkandır. Diktatörler, ulu önderler onların baÄŸlılarına göre asla yanlış söylemezler. O düzlemde zaten hakikatte batıl da özgürce seçme, seçilme imkânından mahrum bırakılmıştır. Ä°ÅŸte bu nedenle benim söylediÄŸim elbette hakikat deÄŸildir. Çünkü hakikat hak katındadır. Hakikatin sahibi vardır ama hakikat benim söylediÄŸimdir. Bir baÅŸka yerde, baÅŸka zamanda söylediklerimden feragat etsem de.

Ben doÄŸru söylüyorum.

Yanlış da olabilirim.

Yanlış bir yönüyle doÄŸrunun ortağıdır.

Ama yalan, asla! Ne demiÅŸtik, yalan, aklın ustalıklı kurgusu ile oluÅŸur. Yani benliÄŸinin özünde ısrar edemeyen, aklını yalanın hizmetine sokabilir.