Åžefika LEYLA
    Arafat’tayız, sabaha karşı 03:30’da ulaÅŸtık. Biraz namaz kıldıktan sonra üÅŸüyerek sabah namazına kadar uyudum. Lavabolarda kuyruk var, tuvalet-abdest kavgası. Avuç avuç taÅŸlar uzatılıyor yıkamak için, öylesine kutsal bir ifade katıyorlar ki jest ve mimiklerine, bizim abdestlerimizden çok önemli onların taÅŸları. Buranın taşı toprağı temiz diyor birisi, diÄŸeri taÅŸların Müzdelife’den toplanmasının gerektiÄŸini, baÅŸkası ÅŸeytana temiz taÅŸ atılır mı itirazlarıyla taÅŸ yıkamak isteyenlere izin vermiyor. Hocalar burada çok iÅŸe yarıyor. Hoca yıkamayın dedi, diyerek ben de abdest sıramı vermiyorum. Bizim hocamız yıkayın dedi, bizimki yıkamayın dedi. Ohoo

    Sıcaktan piÅŸiyoruz. Arafat’a çıkışımız çok sıkıntılı  oluyor. ÖÄŸleden sonra çıkacağız dedikleri yola, gece çıkıp 3,5 saatte ulaşıyoruz. Her sıkıntıda kul hakkından bahsedilip cehennem tehditleri savruluyor. Ä°ÅŸin ilginci her ‘kul hakkı’ diyenin ilk Hakk ihlalini yapmaları. Namaz kılmak istiyorum fakat hocalarımız aÅŸka geldi. Yol eziyetini mi unutturacaklar acaba? Hiç susmuyorlar beÅŸeriler, kuran tilavetleri, hurafeler, haydi ardından lillahil Fatiha, bezdim seslerinden. Öylesine keyifle mikrofonda yarışıyorlar ki. Diyanet her yerde sesini yükseltiyor. Çok ayıp, hızlarını alamayıp bir de mikrofondan ‘ne mutlu Türk’üm’ diyene demezler mi, yuh vallahi!

    Cebelürrahmeye çıkmak istiyorum, hocalarımız razı olmuyorlar. Bayram sonu getireceklerini söylediler. Vakfeye durduk, onu da hocalarımız yapıyor! Biz dualara âmin diyoruz. Sabırla bu dayatmaların arkası gelsin diye bekliyorum, usanınca kendi dünyamda isteklerimi sıralıyorum Rabbime. Bir hanım bayılıyor, kalbinden ameliyatlı imiÅŸ. Çok uÄŸraşıyoruz, ÅŸükür doktor geldi. Herkesin elinde tesbih var. Oldu-bitti o boncukları elimde çevirmeye özeniyorum, ahdim olsun eve gidince oynamazsam. Åžu parmak boÄŸumlarımla olan bağım olmasa ah ne tesbihler ÅŸakırdatırdım ben.

    Hac edebiyatı yapanlardan haccın bir kongre boyutu olduÄŸunu duyarız. Ben de hep inanırım. Müslüman aydınların hac vesilesi ile buluÅŸup Ä°slam alemi ile ilgili bir ÅŸeyler düÅŸündüklerine, bazı faaliyetleri olduÄŸuna. Herhalde bu benim sanım imiÅŸ.

    Kabe dışında Mekke bakımsız, kendi kutsal beldesini imardan aciz bir yönetim ne yapabilir Ä°slamiyet adına, dünya Müslümanları adına. Servisler kalkıp ticari taksilere muhtaç olunca fiyatlar on-yirmi katına çıkıyor. Ä°dare bunu kontrol edemiyor mu? Bunu teÅŸvik eder bir hali var. Nasıl göz yumulur böyle bir ihtikâra, adeta limitsiz. 700 riyal istiyor bir minibüs, daha küçük bir araç kiÅŸi basi yüz riyal. Müzdelife’den Mina’ya yapılan yolculuk, ÅŸeytan taÅŸlama herkesi yorup isyan ettiriyor. Adeta uyuyarak kat ettiÄŸimiz kaç saatlik yürüyüÅŸün sonunda benden de beter görünen birçok kiÅŸi canlanıyor, pazuları ÅŸiÅŸip büyük bir zevk, öfke ile çirkin sütuna taÅŸları fırlatıyorlar. Åžaşırıyorum, donuyorum fakat taÅŸların ÅŸakırtısı, insanların coÅŸkusu çok neÅŸelendiriyor, bir lunapark heyecanı ile taÅŸlarımın azalmasına hayıflanıyorum. Arafat’ta kuleye çıkarken, etrafı, Cebelürrahme’yi izlerken çok zevk almıştım. Böylesine hırs, neÅŸe ile fırlatılan taÅŸlar, günlük hayatımızın da bir ritüeli olsa vazgeçer miydi insanlar ÅŸeytana uymaktan. Åžeytan taÅŸlamadan bozguna uÄŸramış savaÅŸçılar gibi darmadağınık perme periÅŸan döndük. Herkes diyanetin organizesizliÄŸinden yakınıyor.

    Ben tavafımı yapıp hacı oldum! Kırk iki yaşımdan sonra bir unvanım oldu ÅŸükür. Memlekete dönünce avucum havada gezip, oturacağım (bizim buralarda hacı olanların avucu öpülür). Hacılık merasimi görülmeye deÄŸerdi. Vakfe duasında yumuÅŸayan kalpler, hocanın komutuyla birbirine yönelip hacılığını kutluyor, helallik diliyor, biraz sonra seccade, yer tartışması yapıyorlardı. Yemek sefası, uyuklama molası ile hacılar rütbesini hazmediyordu. Ben de hacı oldum. Leylalıktan kurtulmak için az dua etmedim. Bu hacılık etrafımdakilerin bunu fark etmemeleri için yeni bir perde olabilir, ama son verebilir mi bilmem.

    Sıcak çadırda sıkıldım dışarı çıkıyorum, ihramlı beyler. Her ne kadar hac eminliÄŸini yaşıyorsam da dönüyorum çadırıma. Kongremizde bir ünsiyet arıyorum, her müsait sima meÅŸgul büyük iÅŸlerle. Tesbihleri, zikirmatikleri, hatim duası… Ä°ki hoca mikrofonuyla yanımıza geldi. Hatme yapılacakmış. HuÅŸu ile yöneliyor insanlar. Sık sık eldeki kâğıtlara hediye edilecek kiÅŸiler, hatim yapacakların isimleri ekleniyor. Hocalar bu komutlara göre davranıyor. Tören sonrası soru müsaadesi istiyorum. Bu uygulamayı yapmadığımızda bir vebal var mı diyorum hocalarımıza, hayır diyorlar. Böyle bir uygulamanın vahiyde, sünnette bir dayanağı var mı diyorum, hayır diyorlar. Öyleyse bir halk kültürü bu diyorum, itiraz yollu mırıldanmalarla beraber Hakkı teslim ediyorlar. Özellikle bir tanesi çok mahcup, terliyor. Burada Allah’ın üzerimizdeki bir hakkını, hacc ibadetini, onun razı olacağı amellerle yapıp arınma talep etmemiz gerekirken, yol boyu yapılan bid’at ve hurafelere öncülük etikleri için müÅŸteki olduÄŸumu söylüyorum. Oldukça samimi helallik diliyorlar. Birkaç gün önce soru yönelttiÄŸim hoca gibi kaçıp gitmiyorlar. Ä°çimde bir kıpırtı oluyor tekrar. M. AlagaÅŸ kitabında, hacc boyunca Ä°slam âlemindeki uykunun sürdüÄŸünü gördüÄŸünü söyler. Ta ki kendisine uzatılan bir kâğıtta okuduÄŸu ayet-i kerime ile bazı kıpırtıların da olduÄŸunu, bunu ise yeni kesilen bir hayvanın parçalanmış etlerinden bazılarının hafif atmalarına benzetir. Bir de uçak havalandığında aÅŸağıdaki küçülen insanları, sanırım keçi pisliÄŸine benzetmiÅŸti. Bozuluyoruz, yani hiç olmazsa aralarda göz kırpan, ışıltılı, eÅŸref-i mahlûk, ahsen-i takvim emaresi taşıyan gıgılar olsaydı içlerinde.

    Bu kâğıt yazma iÅŸi hoÅŸuma gitti. Ömer abinin kitabından notlar alıyorum, simasında basiret, feraset aradığım kiÅŸilere uzatıyorum. Anlamıyor, ÅŸaşırıyorlar. Elimde okuduÄŸum kitaptan notlar diyorum, yazışmanın sünnet olduÄŸunu söylüyorum. NeÅŸeli bir guruba uzattığımda hepsi toplanıp okudu, gelip teÅŸekkür ve dua ettiler. Ä°stanbul’dan geldiklerini, Malatya’da ismini hatırlamadığım bir baÅŸkan ile yakın olduklarını söylüyorlar. Ä°sim aÅŸina gelse de hatırlamıyorum. Hâsılı vakit buldukça kâğıt yazma iÅŸini sürdürmeyi düÅŸünüyorum. M. AlagaÅŸ’ın ölü kıpırtısına bir katkı olsun.