Åžefika LEYLA
11-12-2007                                                                                 
Åžu an Mekke’ye giden otobüsteyiz, Mikat yerinde erkekler ihrama girdi. Artık kavga etmek, kötü söz söylemek, ima ile de olsa rencide edici davranışlardan kesinlikle sakınmamızı söylüyor hocamız Nevzat Selli. Faruk benimle kavga etmeden nasıl duracak acaba çok merak ediyorum.

Dün Medine’nin yerleÅŸim yerlerinden birini görelim diye tutturdum. Çok rahatsızım, aÄŸrı kesici aldım. Osmanlı camisinin arka tarafında Türkler de çokmuÅŸ, gittik. Mescid-i Nebevi’nin etrafı ne kadar mamursa buralar da o kadar harap, bakımsız. Çok ta büyük bir ÅŸehir deÄŸil, neden diye sormadan edemiyor insan. Biz binanın önünden geçerken çocuk sesleri duyuyorum, binanın kapısını bulunca medrese olduÄŸunu anlıyorum, içini görmek istiyorum. Görevli iki erkek ‘la’ diyorlar. Yalvarmaklı ısrar ediyorum, bir telefon açıp bana veriyorlar. Arapça konuÅŸan hanıma derdimi anlatamıyorum. Razı olmayacağını anlayınca ‘uridu, please, ene uridu, lütfen’ diyorum. MeÄŸer ne çok dil biliyormuÅŸum… Sonunda ortak bir kelime Meryem’de anlaşıyoruz. Depo kapısı gibi demir bir kapıyı açıyor büyük anahtarlarla adam. Ä°çeri geçiyoruz. Son derece şık, dekolteleri abartılı, makyajlı, bayan diyebileceÄŸim kimseler karşılıyor beni. Sorguluyorlar, niye geldiÄŸimi anlatamıyorum. Nihayet Ä°zmir’li bir Türk öÄŸrenci Meryem geliyor tercümanlık yapmaya. Okuldaki tek Türk, ısrarla buraya neden geldiÄŸimi, kimin gönderdiÄŸini, maksadımın ne olduÄŸunu soruÅŸturuyorlar. Ä°lk kez böyle bir ÅŸeyle karşılaÅŸmışlar. Meryem aramızda kalıyor. Ä°yi niyetli olduÄŸuma inandırmakta çok zorlanıyorum. Hiç medrese görmediÄŸim için merak ettiÄŸimi, bir selam vermek istediÄŸime zor inandırıyorum. Beni sınıf sınıf dolaÅŸtırıyorlar. Lise 3 öÄŸrencileri, kahverengi uzun üniformaları var, narin Meryem’e çok yakışmış. Kimsede baÅŸörtüsü yok. Devlet okulları böyle imiÅŸ. Yemen kahvesi teklif ediyorlar “ÅŸükran” diyoruz. Derslerini epey kaynattık. Yabancı dilimizin olmayışına güldüler. Oralarda saflığımı ve komikliÄŸimi ispatladıktan sonra çıktık.

Medine’nin çıkışında yol boyu hurma bahçesi ve daÄŸlar görüyorum. DaÄŸları görünce Uhud’daki halim aklıma geliyor. Yine aÄŸlıyorum. Kafileler halinde mükellefler Uhud’da dolaşırken hayal kuruyordum, o kalabalıkları sahabelerin yerine koyacağım aklımca… Sarışın, dalgalı saçlarını sıvazlayan bir genç geliyor kısa mesafede göz hizama. Arkası bana dönük. Sahabeler gitti… Yerine on yıl önceki haliyle kardeÅŸim Ömer Faruk geliyor. Çok aÄŸlıyorum, meÅŸgalelerinden, sıkıntılarından hayırla sıyrılıp kısacık ömrümüzde Allah için ceht etsin diye. Çocuklarına, eÅŸine, Ehadıma Rabbim hidayetini nasip etsin.

Herkes dua istiyordu Malatya’da. “Siz istemeseniz de ben size dua ediyorum. Bu defa hurma isteyin” diyordum, illa dua diyorlardı. Ä°ÅŸim ne? Edeyim bari. Öcal gözlerinin iyileÅŸmesi için benim hacc dualarımı bekliyormuÅŸ, görme kaybı var. Ediyorum ama en çok kalp gözünün daim açıklığı için.

Büyükbabam, anneannem, babam, annem, Saram kardeÅŸlerim dualarımın her anında. Onları özlüyorum, çocuklarıma sıra geldiÄŸinde dalıp herkesi unutuyorum. Abid olsunlar, takva sahiplerine imam olsunlar, zaaflarına hevalarına esir olmasınlar diye çok yalvarıyorum. Yokluyorum içimi, evimde de yüreÄŸim Kâbe’ye, Rabbime dönükse, aynı içtenlikle dualarımı  yapıyorum, sulu gözümden müÅŸtekiyim.

13-12-2007

Mekke’ye geleli iki gün oldu. Ä°stediÄŸim gibi tavaf yapamıyorum. Ya kafile, ya arkadaşımın evhamı vs. kayınvalidem çok hastalandı. Sanırım bel fıtığı var. Otelde yalnız kalmak istemiyor. Kâbe’ye ulaÅŸmak meÅŸakkatli. Tavaftan vazgeçmek istemiyorum. Çok istiyorum. Fakat birbirimizi aramakla öyle vakit geçiriyoruz ki, her sefer iÅŸkenceye dönüyor. Birinin canı acıyorken nasıl rahat davranabilirim. Faruk ve annem otele gitti. Burada kalmakta çok ısrar ettim. Bacaklarım öyle aÄŸrıyor ki tavafı yarım bıraktım. Üst kata çıktım. Åžimdi serinliÄŸi gidiyor. ÖÄŸlen namazından sonra inÅŸallah tavafa gireceÄŸim. Dün tavafta Necla ablamla karşılaÅŸtım. O da annesi hastalanınca otelde bırakmış. Alt katta Kabeye yaklaÅŸmak isteyince bana destek olup epey benimle tavafta kalıyor. Ona da çok dua ediyorum.

Ä°nsanlar makam-ı Ä°brahim’e yüz sürebilmek, el sürebilmek için çılgınlıklar yapıyor, aralarına kaç kez sürüklendim. Ä°ki kez etrafımdakiler açılıverdi. Sanki benim de seyredip yüz sürmem için yapılmış bir plan. Zaafa düÅŸüyorum ÅŸeytan dürtüyor. Ä°mtihanı hatırlıyorum, yanımda fırsattan istifade elindeki tesbihi sürmek isteyen ve çantasından telaÅŸla bir ÅŸeyler çıkarmak isteyen Türk’e bid’attan bahsediyorum “peki tamam” diyor. Ben arkamı dönünce yine yöneliyor. Burada tesbih uzatana, çaput baÄŸlayanlara ÅŸirkten, bid’atten bahsedince utançla uzaklaşıyorlar yanımdan (bu da bir ÅŸey), fakat vazgeçmeden bir baÅŸkasına yöneliyorlar.

Burada okunan ezanlar ne kadar baÅŸka. Çok özleyeceÄŸimi biliyorum. Her ne kadar haccın bir ibadet olduÄŸunu, ömrümüzün kısa, yapmamız gereken iÅŸlerin çok fazla, ikinci bir haccın veya umrenin fantezi olduÄŸu görüÅŸünde isem de, çok meÅŸakkatli olmasına raÄŸmen böylesine zevk aldığım bu ibadete bir kılıf arayabilir miyim acaba ikincisi için? Rabbim, bunu bizden kabul buyur. ArkadaÅŸlarımın tekrar gitme arzularına “duygusallık, isteklerinin ardında koÅŸma, asıl iÅŸlerini aksatıp, ibadet mekânında izdihama sebebiyet verme, ilay-ı kelimetullah için harcamadıkları nakdi, zevkleri uÄŸruna sarf etme” mealinde tenkitler getirirken, seni de görürüz Leyla diyorlardı. En iyisi duygusallığımı çok çaktırmadan, yine akılcı takılmak.

Almanya’dan gelen arkadaÅŸ, burada deÄŸiÅŸik bir koku, erkeklerinde Hz. Muhammed’i (a.s.) hatırlatan bir sima aradığını, sükût-u hayale uÄŸradığını söylüyordu. Filiz bu beklentisinde avami bir zihniyeti dile getirse de ona katılıyor bazıları. Onu bilmiyorum amma buradaki çirkin yapılaÅŸma, berbat binalar mide bulandırıyor. Mukaddes beldelerimizi nasıl bu hale getirmiÅŸler.

Çok ÅŸükür tavaf yapabildim. Namazımı kıldım, ikindiyi bekliyorum. AÄŸlayarak tavaf eden yaÅŸlılar, genç yaÅŸta vefat eden Fevzi Öz’ün beyaz sakallı babasını getiriyor aklıma. Kar- buz demeden camide kılarmış namazlarını, Efendibabam kalın buz üzerinde iki büklüm bastonuyla camiye gitmeye çalışırken gördüÄŸünde: ‘Ä°brahim amca, sen evde kılsan, Allah kuluna zorluk dilemez, ya düÅŸersen’ deyince gözyaÅŸları boÅŸalmış amcadan: ‘Sait, ya bu camileri nasılsa kimse gelmiyor diye kapatırlarsa’ diye endiÅŸesini, iman asabiyesini ifade etmiÅŸ.

         ‘ne çakalsın sen’, ‘tavafta mı kaldırımda mıyız?’, ‘kaç çocuÄŸun var?’, ‘dua edecem sana aslan gibi üç oÄŸlun olsun!’  tavafta kulağıma takılan cümlelerden bir ikisi… Balayı yapar edalı genç çiftler var. ÇoÄŸunun yüzünden huzur akıyor, mekânın aksi mi? YaÅŸlıları tavaf esnasında seyretmeye doyamıyorum, öylesine istekli ve dirençliler ki, kaç tanesinin ayaklarını yaralar içinde görüyorum. Sanki farkında deÄŸiller. Türkler çok fazla, arkadaşım övünüyor en terbiyeli, temiz, görgülü Türkler diyor ama onların hurafelerine hiç ses etmiyor. Medine’de mükellefleri bilgilendirirken bir doÄŸruyu üç yanlışla harmanladılar. Mekke’ye gelirken otobüste yeni hocamız o kadar uydurma ÅŸeyler söyledi ki, kimseden çıt çıkmıyor, arkadaşıma bakıyorum bir ÅŸeyler söyler diye bekliyorum, nafile susuyor. Sonunda öfkem taÅŸtı. Hocam bize Resulullah’ın cihadını, ilmini, ashabı, onları sahabe yapan ilim meclislerini anlatın. Onları anlatıyorum iÅŸte, bu hac yolculuÄŸu diye mikrofonla sesimi bastırmaya çalıştı. Hurafeleri, menkıbeleri anlatmayın demeye çalışıyorum sesim cılız, mikrofon güçlü. Neyse ki konuÅŸmanın minvalini deÄŸiÅŸtirdi. ÇoÄŸu kez beni zaafa düÅŸüren öfkeme bu kez hamdettim. Zor görünüyor ama elime imkân geçirirsem hocalara sunmak üzere öfkemi saklıyorum. Ömer Åževki Hotar’ın ‘Öfke Kitabı’ var yanımda birkaç tane, okuma fırsatım olmadı ama hediye verdim bazılarına.

Hıra dağına ve Arafat’a bayramdan önce çıkmayı o kadar istiyorum ki! Faruk kafile baÅŸkanlarının asla taraftar olmadıklarını onları beklememiz gerektiÄŸini söylüyor. Annemin buradaki sünnetini ihya etmek üzere 75. kapıdan son kata çıkıyorum. Yer bulmakta zorlandım. Anneme duaya durdum, bir elmanın diÄŸer yarısı babam ekleniyor duama. Bu gün en çok ablam için dua etmeyi düÅŸünmüÅŸtüm…