|
Yazar Metin Mengüşoğlu
|
|
11-12-2005 |
| Ebu Yasir’den Metin MengüÅŸoÄŸlu | |
Bir zamanlar ezanla uyanılırmış,
Ne rutubetten ÅŸikayet
Ne ağız dolusu küfür
Ne baÅŸucunda nöbeti
Çıngıraklı saatlerin…
Bir zamanlar ezanla uyanılırmış
GüneÅŸ doÄŸmazmış üstüne
Uykuda insanoÄŸlunun
Şehrin serin sokakları
Birbiriyle selamlaÅŸan
Güleryüzlü kardeÅŸleri
Muhabbetle karşılarmış.
|  |
Bir zamanlar ezanla uyanılırmış
Besmeleyle baÅŸlanırmış gündüze
Kepenkler besmeleyle açılır
Besmeleyle kesilirmiÅŸ kumaÅŸlar
KardeÅŸine gönderirmiÅŸ müÅŸterisini
Günün ilk iÅŸini yapan esnaflar.
Bir zamanlar ezanla uyanılırmış
Bir anda çarşı Pazar
Birbirine dua eden
İnsanlarla dolarmış
Ve kadınlar ilk ağızda
KomÅŸusunun derdi için aÄŸlarmış. | | | | Bir zamanlar ezanla uyanılırmış
Çiftçi iÅŸçi esnaf memur
Bir tarağın dişleri gibi eşit
Aynı duvarın taşları gibi kenetlenirmiş
Ne yerli ne yabancı
Kimsenin gurbetlik çekmediÄŸi
Şehirler varmış.
Bir zamanlar ezanla uyanılırmış
Evlerden camilere dolarmış mahalleli
Ä°çlerinden en münasip
En akıllı en bilgili
En muttaki olanı geçermiÅŸ öne
Birlikte yönelirlermiÅŸ evrenin sahibine
Birlikte cözülürmüÅŸ cümle sorunlar
Hem de camiin içinde.
Bir zamanlar ezanla uyanılırmış
Bayram namazından sonra
Kucaklaşır helalleÅŸir gülüÅŸür
Kurbanlar keserlermiÅŸ Allah yoluna
Yürekler ikram etme yarışında
Böylece bir anda çarparmış…
Bir zamanlar ezanla uyanılan
Åžehirler varmış…
(Kriter, C. I, 1976) |
Sadece kayıtlı kullanıcılar yorum yazabilirler.
Lütfen hesabınıza giriş yapınız veya kayıt olunuz. Powered by AkoComment 2.0! |
|
Son Güncelleme ( 13-08-2009 )
|
