Mehmet Akif ERSOY                                                   
...
Sonra zenginlerimiz: “Haydi gidin, fen getirin.”
Diye, her isteyenin ÅŸahsına bilmem kaç bin
Ruble tahsis ile sevk eylediler Avrupa’ya;
Pek fedakâr idi hemÅŸehrilerim doÄŸrusu ya.
Bu giden kafileden birçoÄŸu cidden tahsil
Ederek döndü. Fakat geldi ki üç beÅŸ de sefil,
Hepsinin namını telvise bihakkın yetti...

Beni üzdürdü nihayette ÅŸu sözlerle:
                                                                 “Ä°mam,
Günde on kerre gelip istediniz, hep verdim.
Yine vermezsem eÄŸer millet için, nâ-merdim.
Yalnız, ehline gitsin bu emekler... Olur a,
Ä°ÅŸ bizim Avrupa yârânına benzer sonra!
Hali ıslah edecekler, diyerek kaç senedir,
Bekleyip durduÄŸumuz züppelerin tavrı nedir?
Geldi bir tanesi akÅŸam, hezeyanlar kustu!
Dövüyordum, bereket versin, edebsiz sustu.
Bir selâmet yolu varmış... O da neymiÅŸ? Mutlak,
Dini kökten kazımak; sonra, evet, RuslaÅŸmak!
O zaman iş bitecekmiş... O zaman kızlarımız
Åžu tutundukları gayet kaba, pek mânasız
Örtüden sıyrılacak... Sonra da erkeklerden,
Analık ilmini tahsil edecekmiş... Zaten,
Müslümanlar o sebepten bu sefalette imiÅŸ!
Ki kadın “sosyete” bilmezmiÅŸ, esarette imiÅŸ!
Din için, millet için iÅŸ görecek alçaÄŸa bak;
Dini pâmâl edecek, milleti RuslaÅŸtıracak!
Bunu Moskof da yapar, ÅŸimdi rıza gösterelim;
BaÅŸka bir mârifetin varsa haber ver görelim!
Al okut, “Avrupa Tahsili...” desinler,  gönder,
Servetinden bölerek nâ-mütenâhi para ver;
Sonra bir bak ki, meÄŸer karga imiÅŸ beslediÄŸin!
Hem nasıl karga? DeÄŸil öyle senin bellediÄŸin!
Sâde bir fuhÅŸumuz eksikti, evet, Ruslardan...
Onu ikmal ediverdik mi, bizimdir meydan!
Kızımın iffeti batmakta rezilin gözüne..
Acırım tükrüÄŸe billâhi, tükürsem yüzüne.
DemiÅŸ olsaydı eÄŸer: “Kızlara mektep lâzım...
Åžu kadar vermelisin” kahrolayım kaçmazdım,
Elverir sardığımız bunları halkın başına...
Ben mezarımda huzur istiyorum, anladın a!
Biraz insafa gelin, öyle ya; artık ne demek?
Zengin olduk diye, lânet satın almak mı gerek?”