Bu yayınlara ben de Nesil Yayınları'ndan çıkan bir kitapla katıldım. Bir yazarın köÅŸesinde kendi kitabından bahsetmesini doÄŸru bulmam. Ama bu kitabı, bir kitaptan çok bir hesaplaÅŸma olarak kaleme aldım. Bu hesabın yeni kuÅŸaklar eliyle mutlaka görülmesini ve böylece defterin kapanmasını umuyorum. Çabam, bu hesaba dair.

"Darbe peÅŸinde koÅŸan bir nesil: 68 KuÅŸağı" baÅŸlığı savunduÄŸum temel tezi özetliyor. "68 neydi?" sorusunu, onu bir kategorinin içine yerleÅŸtirmek için soranlara verilecek kesin cevap ÅŸu olmalı: "Bir darbe serüveni idi". O zaman 68'i "darbeler tarihi" içinde bir yere yerleÅŸtirmek lâzım. 27 Mayıs'ın açtığı taÅŸlı ve tozlu yolda cuntalar yeni darbeler planladılar. Tam o esnada Avrupa'da tarih sahnesine hiç savaÅŸ görmemiÅŸ bir nesil girdi. Daha özgür bir dünya için ayaÄŸa kalktılar.

Avrupa'da baÅŸlayan gençlik olayları, bizim cuntacılara ilham kaynağı oldu. Bizim 68'liler ile Sorbonne'daki 68'liler arasında, aynı yılın içinde sokaÄŸa çıkmak dışında hiçbir ortak nokta yoktur. Avrupa'da gençlik politik bir aktördü. Bizde de olmalıydı. Ne için? Darbeye etkileyici bir fon oluÅŸturmak için.

68 kuÅŸağını, büyük hayallerle evden kaçıp kötü yola düÅŸen genç kızlara benzetiyorum. Mahzenlerde gördükleri pırıltıları ışık zannettiler. Cuntacılara yem oldular. Cuntacılığa sol müÅŸteriler bulmak için icat edilen Baasçı Millî Demokratik Devrim tezini, ezilenlerin kurtuluÅŸ reçetesi olarak anladılar.

"Ä°nsanlık tarihi, keskin dönemeçlerde toplumların savrulmalarına dair çok sayıda örneÄŸi bize naklediyor. Ä°nsanlar yalnızlaşıyor, yabancılaşıyor; toplumların canı yanıyor. 19 yüzyılın özellikle ikinci yarısında Avrupa toplumlarının geçirdiÄŸi sancılı dönüÅŸüm tam da böyle bir dönüÅŸümdü. SanayileÅŸme, hızlı ÅŸehirleÅŸme yeni toplumsal nirengi noktalarını henüz oluÅŸturamayan insanlar vahÅŸi siyasî rekabetin nesnelerine dönüÅŸüyor. Siyaset bu içinden çıkılması güç karmaÅŸayı çözmek için deÄŸil, sömürmek ve iktidar aracına dönüÅŸtürmek için çaba harcıyor. Sancılı toplumları siyasetin acımasızlığına terk edince ortalığı ÅŸiddet ve öfke kaplıyor.

Türkiye 1960'lı yılların sonundan itibaren baÅŸdöndürücü bir deÄŸiÅŸim yaÅŸadı. Birdenbire insanlar yaÅŸadıkları küçücük ve sıcacık köylerinden ÅŸehirlere sürüldüler. Hiç bitmeyecek bir gurbet hayatına baÅŸladılar. Bütün hayat alışkanlıkları çöktü, bütün referans sistemleri yerle bir oldu. 68 aslında bu pusulasını kaybeden neslin kurda kuÅŸa, yani cuntacılara yem olmasının hikâyesi. Türkiye sancılı bir dönüÅŸüm yaÅŸadı. Her ÅŸey altüst oldu."

Benim kuÅŸağıma 78'liler deniyor. Bu nitelemeyi çok anlamlı bulmuyorum, çünkü 78 tarihinin hiçbir karşılığı yok. Bizleri de 68'e eklemek gerekir. Çünkü saban topraÄŸa 68'de girdi. Bizler toprağı, bize gösterilen istikamette sürmeye devam ettik. 78, aslında 68'in ikinci evresi. Ama daha acılı bir evre. Benim kuÅŸağım, ilk neslin edebiyatını yaptığı acıları demir bir cenderenin içinde çekiçle örs arasında ÅŸekillenerek yaÅŸadı. Bu yüzden bizler daha gerçekçiyiz. Üzerimizden 68'in ilk kuÅŸağının hantal yükü kalktıktan sonra kendimizi daha iyi ifade edebiliyor, hesaplarımızı daha eksiksiz görebiliyoruz.

Tarihteki yekpare bütünlüÄŸü takip etmek isteyenler 68'in kırkıncı yılında görülmeye baÅŸlanan Ergenekon Davası'nı da 40 yıl gecikmiÅŸ bir dava olarak görmeliler. AteÅŸi ışık zannedip yanıp tükenen neslin sorumluları bugün Ergenekoncu sıfatıyla yargılanıyorlar.

Alıntı: http://www.habervaktim.com/yazar/8768/68_kusagi.html