Bindim Konya’dan raysız bir trene, ver elini Kızıl Çin
Dinsiz Mao’culara karşın, Uygurlar arasında ilk iftar;
Fakat kara trenin hızı saatte otuz kilometre kadar,
Pekin’e ulaÅŸmaya ise aylar, aylar, aylar
Var!
Ya Rab hikmetinden sual olunmaz, gözüktü Kızıl Åžehir
Ki, DoÄŸu Türkistanlıların barış dolu yeÅŸilinde
BoÄŸulup gidesi, soygun, baskı, maddi zulüm, manevi kir
Temiz bir akÅŸam, berrak, müezzinlerimizde ses
Hak hak diye tayfunlaşıyor, ahalideki tık nefes.
DüÅŸ mü ÅŸu mısralarım, hayal mi, sanallık mı, banallık mı?
Gerçek, yazdıklarım gerçek; ama bir ÅŸartla
Ä°lk iftarında anmalısın Çin’de unuttuÄŸun DoÄŸu Türkistan’ı!
FIRST Ä°FTAAR!
(Ramadan 2007)
By Prof. Dr. Mustafa ErdoÄŸan Sürat
.
I sat in a garden named Konya
while Ramadan scratched my healthy mania
With the name of a month-belief of emerald.
Before me the holly direction of it!
Whereunto the steps are to be counted
In billion times billion that my ancestors
Couldn’t name the result produced after the mathematical
processes.
One train of the intricate patterns of invisible “de fer”,
I sang of the sharing first Iftaar with Uigurs there
In Peking and of atheist-red limbs rubbed with oppression.
I sang of the green peace of Turkistan horizon
And the belief of arrows, against theft, concrete dirtiness.
Others bunch of moral destituteness
And one, in a cleaning voice of Turkish religion leaders
Recited the maxims of holly scriptures.
Far off at the walls of the Red Capital City
Groaning of victims and a clank of massed slaughtering Red Army.
If you wish to sit under a moon of gold-Ramadan
While with delicious meals you to be a good religion fan
with a heart scratchier of emerald,
You ought not forget Eastern Turkistan- our lost golden horde!
Sadece kayıtlı kullanıcılar yorum yazabilirler.
Lütfen hesabınıza giriş yapınız veya kayıt olunuz.
