Bilal Sürgeç

      Sait Abi sık sık bizi Peygamber  dışında hiç bir insanın sözü davranışı Ä°slam’ı baÄŸlamadığı konusunda ikaz ederdi.. Bir ara Ä°ktibas dergisinde  Risale-i Nur  hakkında tenkit yazıları yayınlanıyordu. Sait Abi , Said-i Nursi’yi biraz da ÅŸefkatle  anarak  onun ÅŸu sözünü de hatırlattı “Yanlışlar nefsimden doÄŸrular  Kuran’dandır.”  Said-i Nursi’nin Ä°slam adına uzun yıllar  hapiste yatması Sait aÄŸabeynin onun hakkında merhamet yüklü ifadelerinin temel nedeniydi. Ancak derviÅŸ yapılı bir arkadaşı yanına gelmiÅŸti.Adı Åževket Kösemen’di Onu biraz tatlı sert tenkit ettikten sonra  “Eskiden marksistin. Mücadeleci idin. Ä°slama dönüÅŸünü nefis bir bildiri yayınlayarak ilan etmiÅŸtin. Sonra NurcluÄŸu seçip niye böyle pasifleÅŸtin?” 

      1950’lerden sonra Ä°stanbul’da kendisi ile ÅŸahsen de görüÅŸebildik. Herkesle görüÅŸemiyordu. Mesela (maÄŸfurdur inÅŸaallah) Doç. Dr. Nurettin Topçu Bey o günlerde bana; istedim ise de bu zatı göremedim, dedi.Haydi beraber kaldığı otele çıkalım diyerek götürdüm. Ayak üstü görüÅŸtüler. Ona, muallimlerin çok mes’uliyetli ve o derecede de ecirli bir vazife edinmiÅŸ olduÄŸunu izaha çalıştı.Bense ticaret için gelmiÅŸtim.Ä°stanbul’a; birkaç kere ziyarete gittim. Kendisi müslümanlara karşı çok ÅŸefkatli ve mütevazi bir mücahit olarak tanıdım. KardeÅŸiz diyordu. Kendisine, biz üç kardeÅŸiz, diye yanımda beraber götürdüÄŸüm kardeÅŸim Dr. M. Esad’ı – küçük kardeÅŸim M. Mes’ud Ä°stanbul’da olmadığı için yanımızda deÄŸildi-takdim ettiÄŸimde; hayır dört kardeÅŸiz ÅŸeklinde bir mukabelede bulunmasıyla bizleri mesrur etmiÅŸti. MüÅŸavereye çok önem verdiÄŸi görülüyordu. Bizimle de , mahkemesinde sunacağı yazılı bir müdafaa için istiÅŸarede bulunmak istemiÅŸti. Mudafaaname okundu. Ona bir kelime ilave edilmesi kanaatimi arzettim. DüÅŸündü, kabul etti ve ekledi bu iÅŸten sonra da müÅŸaverenin (görüÅŸ alma)nın ne yüce bir sünnet olduÄŸunu anlatan uzunca bir ders yaptı. Ä°lerlemiÅŸ yaşına raÄŸmen, her tarafı iman heyecanıyla dinçleÅŸiyordu konuÅŸurken. Bu, hatıramı bir soruÅŸturmada anlatmıştım. Ondan dolayı olsa gerek, 1960 ihtilali’nde “Nurculuk” yaptığım iddiasıyla yargılanmıştım. Ancak yalan raporlar düzenleyen birinci ÅŸube memurunun savcıya mesnet olan iftirasını dürüst hakimler delil kabul etmediÄŸinden beraat etmiÅŸtim. Üzülüyordum; Büyük DoÄŸu kuruculuÄŸundan baÅŸka hepsi yalan olan hainname ithamlarla dolu bir iftiraname nasıl resmiyet kazanıyordu.

      Sait  Abi 27 Mayıs ihtilalinden  sonra göz altına alınır. O “bir zamanla ben de ateÅŸ olmayan yerden duman çıkmazmış diye inanırdım. Bu tutuklama ile ÅŸunu anladım. AteÅŸ olmadan da duman çıkartılırmış.”

      Sait Abi herhangi bir kayıtta bir yanlışı gördüÄŸünde “ ÅŸu söz vahye terstir. Belki bu zat o sözü söylememiÅŸtir. SöylemiÅŸse zulüm etmiÅŸtir. SöylemediÄŸi halde bu kitaba koymuÅŸlarsa hem bu zata hem de Ä°slam’a zulüm etmiÅŸlerdir.”

                                                                                          (Devam edecek inÅŸ.)