TaÅŸra’da kitap seven bir insan için en büyük dost bir baÅŸka
kitap okurudur. Sait Abi Malatya’daki ÅŸansımdı. Onu caddede,
sokakta elindeki kitapları göÄŸsüne yaslayarak yürürken
görürdüm.Kitap ve dergi, ayrılmaz bir parçasıydı. Büyük çarşıda depo
ÅŸeklindeki bürosuna her uÄŸradığımda tek başına ise mutlaka dergi
ve kitap okurdu.
Tenkitlerini toplumun bir kesimi kaldıramıyordu. Sait Abi tenkiti
gerçeÄŸe giden yol olarak görüyordu. “Abi milletin gönlü
kırılıyor, milletin hatırı kalıyor, biraz yumuÅŸak olsak” diyenlere
“Hakkın gönlünün kırılması daha mı iyi?” diye cevap
verirdi.
Sait Abi sosyal yönü geliÅŸkin biriydi.Hangi topluluk
düzenlemiÅŸ olursa olsun az buçuk fikir veren herhangi bir toplantıda onu her
zaman görmek mümkündü. Toplantı salonunda eleÅŸtirilerini ve
tenkitlerini sıralamaktan da geri durmazdı. Cem vakfının Sabancı
Kültür merkezinde düzenlediÄŸi YaÅŸar Nuri Öztürk’ün katıldığı
bir konferansta dinleyiciler kendisinden çok uzak olmalarına raÄŸmen
toplantıya katılıp tenkitlerini yüksek sesle dile getirmekten geri
durmadı.
Sadece kayıtlı kullanıcılar yorum yazabilirler.
Lütfen hesabınıza giriş yapınız veya kayıt olunuz.