Ä°SLAMDA Ä°HYA HAREKETLERÄ°’DEN GÜLDESTE

                                                                                  EBUL ALA-EL-MEVDUDÄ°(*)

            Hz. Muhammed (a.s.), bu vazifeyi yirmi üç senede tamamladı. Peygamber (a.s.)’dan sonra bu icraat Hz. Ebubekir ve Hz. Ömer tarafından devam ettirildi. Sonra liderlik Hz. Osman’a devredildi. HalifeliÄŸin ilk  birkaç yılı Peygamber efendimizin zamanındaki gibi dinamizmini muhafaza etti.
            Fakat iki faktör hilafet müessesesinin zayıflamasına sebep oldu:
1. Ä°slam devletinin süratle geliÅŸmesi ve her geçen gün yeni meselelerin ortaya çıkması halifenin iÅŸlerinin zorlaÅŸtırdı.
            2. Hilafetin ağır yükünü omuzlarında taşımak üzere seçilmiÅŸ bulunan Hz. Osman’ın diÄŸer selefleri kadar liderlik “liyakatinde ÅŸanslı olamaması”. Neticede, hilafet devirlerinde, “cahiliye” islamın bünyesine sokulmak üzere kendine mecra buldu.  2. Hilafetin ağır yükünü omuzlarında taşımak üzere seçilmiÅŸ bulunan Hz. Osman’ın diÄŸer selefleri kadar liderlik “liyakatinde ÅŸanslı olamaması”. Neticede, hilafet devirlerinde, “cahiliye” islamın bünyesine sokulmak üzere kendine mecra buldu. Hz. Osman’ın bu ÅŸer kuvvetleri önlemek üzere hayatını ortaya koymasına raÄŸmen, zararlı hareketi kontrol altına alamadı. Ondan sonra Hz. Ali öne geçti. Ä°slamın siyasi nüfuzunu korumak için azami gayret sarf etti. Fakat kanı karşılığında bile bu fitneye bir son veremedi. Neticede; ”Peygamber ölçülerine uygun” olan hilafetin,zalim saltanatlara geçmek üzere bu ÅŸekilde vuku buldu.Böylece hilafet saltanata dönüÅŸerek, hükümranlık Allah’a karşı olanların eline geçmiÅŸ oldu.
            “Cahiliye” iktidarı eline geçirdikten sonra içtimai hayatı kanser gibi kemirmeye baÅŸladı. Böyle bir ÅŸer kuvvetin nüfuzu ancak Ä°slamiyet tarafından kontrol altına alınabilirdi. Fakat O “Ä°slamiyet”iktidardan uzaklaÅŸtırılmış bulunuyordu. “Cahiliye” icraatına Ä°slam kılığında devam ediyordu. EÄŸer kâfirler, müÅŸrikler ve münkirler hakiki hüviyetleriyle ortaya çıksalar, onları bertaraf etmek için fırsatlar mevcuttu.  Fakat vaziyet oldukça farklı idi. “Cahiliye” Allah’ın birliÄŸine ve peygamberine inandığını söyledi. Riya olarak, Kur’anı Kerim ve sünnete baÅŸvurdu.
            Ä°slam ile Ä°slam olmayanı aynı siyasi bünye içinde bir araya getirme sonsuz karışıklığa yol açar. Maskeleri olmayan ÅŸer kuvvetleri önleme çok daha kolaydır. Onlarla mücadeleye baÅŸlayınca, samimi ve hakikati gören insanlar sizinle birleÅŸir ve bütün kalpleri ile sizinle beraber olurlar. Hiçbir Müslüman size karşı açıktan açığa cephe almaz. Fakat “ hak ile batıl karışımına” karşı mücadeleye giriÅŸirseniz o vakit yolunuza münafıklar deÄŸil, dürüst Müslümanlar dahi size diÅŸ bilerler, sizin haksız olduÄŸunuzu ispata kadar giderler…”

(*) Çeviren: Halil Zafir, Hazırlayan: H.Peker