Seni çekemeyen cüceleri bilirim
Ama bir zamanlar aldırmazdın onlara
Åžimdi ne oldu da birkaç vakittir
Bükülmez başın böyle eÄŸiktir?
Davetinle topladığın mü’minlerin
Mescidlere hapsedilmiÅŸ diye mi?
Ama senin suçun yok ki!

Göklere amentü yazan
Kalem kalem minarelerim
Sen adamları camilere
Hapsolmak için çağırmadın ki!

Onlar mabedi rahat buldular
Atlarını unuttular

Yoksa üçbuçuk çanın
Binlerce minarelerin karşısında
MaÄŸrur maÄŸrur çınlayışına mı kızarsın?
Haklısın!

Mekke’ye dönük kapını
Moskova’ya çevirecekler diye mi korkarsın?
Haklısın!

Maddenle varsın da
Mânanla yoksun diye mi?
Ama sana ÅŸekil veren eller
Böyle olasın diye semaya yükseltmediler
O zamanki hayatiyetine
Gökteki hilal de aşık olmuÅŸtu
Seninle birlik olup kıt’adan kıt’aya koÅŸmuÅŸtu

Ä°ÅŸte görüyoruz, görüyorsun iÅŸte
Onların torunları biz
Açık açık miskiniz
Bu halimize mi acıyorsun?
Haklısın!

Yurdumun şehadet parmağı minarelerim!
Güzelim Medine’ni Lozan’a çevirdiler
Kanısıyla mı ağlıyorsun?

Ağlama yanık yanık
Yürekler daÄŸlıyorsun!

Harcını şehit kanıyla yoğuran bir aziz millet
Seni böylece bırakmaz elbet
UÄŸrunda yanıp yıkılan insanlar gördüm
Uyanık!
Mert!…

                                        --Mehmed Said Çekmegil--